Bevrijdingstocht Dordrecht 5 mei 2015 (14.7 km)

Na een weekje Texel ...

...en de dodenherdenking in Roosendaal werd het Bevrijdingsdag.  

Hardlopers met het bevrijdingsvuur. 

Vandaag 5 mei 2015 werd gevierd dat Nederland 70 jaar bevrijd was.  

Mijn broer en ik besloten ondanks de slechte weersverwachting (het zou later kunnen gaan onweren) de Bevrijdingstocht in Dordrecht te wandelen. Mijn broer kwam me even over negen ophalen. Toen was het nog redelijk weer.

We besloten 15 kilometer te gaan wandelen. Rond tien uur begonnen we met de wandeling. Toen we net waren begonnen zagen we hardlopers met het bevrijdingsvuur.  

Al vlug waren we bij een groot kruis waar op 4 mei bloemen waren gelegd. 

Maar het klopte niet want we hadden door een park moeten wandelen om daarna pas bij het kruis uit te komen.  

 

Waarschijnlijk een pijl gemist. Na een aantal minuten wat overleg met medewandelaars en passanten liepen we een stukje terug om toch nog door het park te wandelen.

Daar stonden stoelen voor een bijeenkomst later.  

Even later kwamen we op het punt waar we ook al eerder waren. Nu konden we verder. 

We zagen het lijntje Dordrecht-Geldermalsen waar we enkele weken eerder in hadden gezeten.   

En ook het Dordrechtstadion werd gepasseerd. Helaas wordt hier volgend jaar Jupiler league gespeeld.

Wat wel opviel is dat er veel oranje te zien was , zeker t.o.v. Roosendaal.

En ook werd een boom gepasseerd die is geplant was ter gelegenheid van de kroning van Koning Willem Alexander. 

Erg veel oranje. 

Nadat we weer een parkje hadden gepasseerd kwam de rust in zicht.  

Het weer was nog steeds goed, al kwamen er langzaam wel wat donkere wolken. 

Bij de rust dronken we wat. Na een kwartiertje liepen we weer verder.  

Nog even genieten van het parkje ... 

... en het feit dat het nog niet was gaan regenen. 

En toen begon het te regenen, we liepen net een tunneltje in. 

Het leek eerst nog wel te doen. 

Maar later moesten we toch echt even schuilen bij een hofje.

Toen het beter leek te worden liepen we verder. Om bij de schouwburg weer snel te schuilen.  

Toch weer verder om even later voor de 3^de keer te schuilen.

Het was ondertussen ook aan het onweren. En het leek erg dicht bij (1 à 2 kilometer). Ondanks dat er meerdere wandelaars riepen om niet zo flauw te zijn, vonden we het toch te riskant. Toen het beter werd liepen we verder.

Om later te ontdekken dat we ergens een splitsing hadden gemist. We liepen nu ineens op de 35 kilometerroute. Nog een half uur werd gezegd door een aantal medewandelaars.  

We liepen een park in. Hier waren de medewandelaars ook de weg (pijlen) kwijt. 

Even later zag ik de Amaliabrug. Hier wist ik van vorig jaar hoe naar de finish te wandelen.  

Uiteindelijk hadden we een paar kilometer te veel te hebben gewandeld. In 4 uur ruim 16 kilometer. Geen toptijd, maar we zaten in het begin verkeerd en we hadden natuurlijk moeten schuilen.

Mijn broer reed na nog even wat te hebben gedronken terug richting Roosendaal. Het was nog wel even goed uitkijken voor windstoten op de Moerdijkbrug.  

Vergeet mijn gastenboek niet: