De laatste dag was aangebroken. We hadden de vroege start.
Mijn doel om te kijken zo ver mogelijk te komen was al aardig geslaagd. Nu moest dat zo ver mogelijk komen maar gewoon uitlopen zijn.
Rond half zes konden we vertrekken. Voor de derde maal liepen we een groot gedeelte hetzelfde door Nijmegen.
We werden met takken uitgezwaaid.
Ook werd ons een fijne wandeling gewenst.
Een luchtballon, die hadden we nog niet gezien tijdens de Vierdaagse. Wel mooi denk ik om alles van boven te bekijken.
We liepen weer via Hatert en Weezenhof.
Om uiteindelijk op de weg richting Overasselt te komen.
De Brabantse vlag.
Net voor Overasselt nam ik even een rust. Hier kwam een vrouw naast me zitten. Iemand bood kersen aan die we lekker op gingen eten.
Na de rust liep ik verder richting Overasselt.
Waar we linksaf moesten. De 50 kilometer moet hier rechtsaf en gaat dan richting Grave en Gassel richting Beers.
In Overasselt werden we gecontroleerd.
Op naar Linden. Wat zou dit jaar het thema zijn?
Het was toch weer een beetje warm. Dus maar wat rustiger aan.
Het is best nog wel een stuk over de dijk.
Maar daarna loop je Brabant in.
Na de lange brug komt Linden in zicht.
Het thema dit jaar was 'liefde'.
In Linden verslikte ik me waardoor er een paar kersen omhoog kwamen.
Dus even zitten, rustig bijkomen en daarna verder gaan. Ik ging een kwartiertje zitten. Ik had toch nog tijd genoeg.
Dus maar een aantal foto's maken van wandelaars die langst kwamen.
The love boat.
Cupido
Elvis
Liefdeshartje
Liefdesnestje
Liefde is ...
Je zou alles kunnen fotograferen, maar dat kost weer tijd. En ik wilde weer een stukje doorwandelen richting Beers.
Onderweg zag ik deze man die als aardig aan zijn MAX zat maar nog VER moest STAPPEN. Ja nog ongeveer 20 kilometer.
Na deze brug te zijn gepasseerd kwam Beers in zicht.
Hoewel het nog wel een paar kilometer was leek het snel te gaan. Misschien omdat de kerk al in de verte in zicht is.
In Beers sluiten de 50 kilometerwandelaars even aan , om daarna via Vianden een extra lus te maken richting Cuijk.
Cuijk was nog ongeveer 3 kilometer voor de 40 kilometerwandelaars.
En na Cuijk begint het feest pas echt.
In Cuijk stond zoals ieder jaar mijn moeder. Mijn broer was ongeveer een half uur eerder langst gekomen.
Even een kwartiertje gerust.
Daarna richting de brug bij Cuijk.
En wat ik op de Via Gladiola had verwacht gebeurde in Cuijk. Er kwamen wat tranen. Ik ging beseffen dat beloning 18 mij eigenlijk niet meer kon ontgaan.
Wie had dat een jaar geleden gedacht, toen de laatste 16 kilometer al erg zwaar waren.
Maar zoals het motto bij het wandelen is "Willen is kunnen", deed ik het toch maar even.
Uiteraard een filmpje tijdens de passage van de brug.
Via de brug liep ik Brabant uit richting Limburg.
Even een terugblik op Cuijk.
Nog een klein stukje en dan werd Mook bereikt.
Nog even achterom kijken richting Cuijk.
Na Mook liepen we de weg op.
Waar regelmatig muziek was te horen.
Genieten dus van de laatste kilometers.
Bennie Solo was ook aan het zingen. Woensdag was hij ook tijdens de Roze woensdag te zien.
Ik wilde doorwandelen tot de KNBLO rust, maar zag ineens Ron Konijn aan de kant zitten.
Omdat ik toch snel wilde rusten en de post geen kilometer meer weg zou zijn, besloot ik hier even te rusten. Gisteren zag ik hem ook, maar toen was ik net weer op gang,
Zo net voor Malden rusten bij een aantal personen langst de kant deed me goed. De finish kwam ook steeds dichter in zicht. Nog een kleine 10 kilometer.
Maar eerst Malden nog doorwandelen, ook zo'n 3 kilometer.
Ook hier konden weer Free Hugs worden opgehaald.
En weer zag ik deze wandelaar. Ja je moet goed drinken is er verteld.
Bij de rust van de Gouden Kruisdragers besloot ik voor de laatste maal te rusten.
Daarna verder voor het laatste stuk door Malden.
Even via de groene loper langst deze dames.
Dat moest gefilmd worden.
We waren bijna bij de laatste controle. Deze zou net voor de Via Gladiola plaatsvinden.
De boomzager en de Via Gladiola kwamen al vlug in zicht.
Maar nog geen laatste controle. Ik zou toch bij de Goudenkruisdragers de controle niet hebben gemist.
Toch maar even voor alle zekerheid navragen. Maar niemand had de controle gezien.
Het zou natuurlijk zonde zijn om nu deze poging te verspelen. Maar wat bleek er was geen 'laatste controle'
En op de Via Gladiola kwam er toch wel een lach op mijn gezicht. Dit kon niet meer misgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten