Wereldhaventochten 8 september 2019 (16,8 km)

Vlietroute Noord 2 augustus 2019 (31 km)

In 2018 bestond Roosendaal 750 jaar. In het kader hiervan zijn 20 (fiets)routes uitgezet die samen 750 km bedragen. Deze route heb ik gefietst. Hieronder een aantal foto's.

Vrijdag 19 juli 2019 (Nagenieten bij Spijker)

Na gedoucht te zijn moest natuurlijk zoals gebruikelijk de overwinning worden gevierd bij ‘t Spijker. Min broer had de 22 behaald zelf had ik mijn 4de lustrum behaald. En het was dit jaar heel goed wandelweer geweest. Niet te warm en geen regen. Ik kan mij niet herinneren dat ik zo’n relatief makkelijke Vierdaagse heb gewandeld. En ook de wandeling richting door Beek was, zeker met mijn open schoenen niet erg pijnlijk. We begonnen met iets fris om daarna te proosten op onze succesvolle Vierdaagse met de gebruikelijke muziek op de achtergrond. Na een uurtje te hebben gezeten besloten we weer richting ons gastgezin te wandelen. Nog één nacht slapen en dan weer richting Roosendaal. Onderweg kocht ik nog een gehaktbal. Hoewel ik al 4 dagen vroeg op moest kwam ik nog niet direct in slaap. De gedachtes aan wat we deze week weer hadden beleefd bleven door mijn hoofd spelen. Maar uiteindelijk heb ik toch nog wat geslapen. We besloten op zaterdag rond half negen met ons gastgezin te ontbijten en de verhalen van de Vierdaagse nog even de revue te laten passeren. Voor de derde maal na mijn ziekte had ik de Vierdaagse voltooid en ik besefte ook dat ik op de 40 kilometerroute nog niet was uitgevallen. Ik hoef overigens nog maar 3x deze 40 kilometerroute te wandelen, daarna mag ik al naar de 30 kilometer. Of ik dat ook al direct doe weet ik nog niet. De 30 kilometer komt namelijk niet door Cuijk en dan moet je dus ook de pontonbrug daar missen.

Vrijdag 19 juli 2019 (Via Gladiola)

Vrijdag 19 juli 2019 (Dag van Cuijk)

Donderdag 18 juli 2019 (Dag van Groesbeek)

Vandaag had ik weer de vroege start en ook de bus was (zoals iedere dag de vroege bus) op tijd. Net voordat de bus arriveerde liep er een egeltje over de weg die ik nog vlug even op de foto heb gezet. Ik hoorde later van mijn broer dat de late bus weer pas rond zes uur aankwam. Dat beloofd dus nog wat voor morgen dacht ik. Misschien neem ik daarom ook wel de vroege bus tijdens de Dag van Cuijk. Maar dat kan ik altijd morgen nog beslissen. Na nog even naar het toilet te zijn geweest kon ik weer direct doorlopen bij de start. Dat is toch wel een voordeel van het kwartiertje eerder starten. Het eerste gedeelte van de route is hetzelfde. Al is het nu natuurlijk donkerder dan als je laat mag starten. Maar als je gewoon stap voor stap verder wandelt kom je vanzelf bij de afslag naar links richting Malden. Wel een smaller pad maar het liep toch goed door. Op naar de eerste rust in Malen. De zon was ondertussen al aan het opkomen. In Malden kop ik altijd een beschuit met aardbeien en slagroom. Er is dan een kilometer of acht afgelegd. Na een kwartiertje liep ik verder. Ondertussen was mijn broer ook weer een stuk op weg. De tocht liep verder door Malden. Hier was een controle. Dus mijn kaartje gepakt en laten knippen. Je hoort wel eens verhalen van wandelaars die zelf knippen, maar door de speciale tangen ziet men dat bij de eindcontrole. Daarna werd Malden verlaten en liep de tocht verder via de Maas richting Mook. Hier is het pad weer wat smaller dus kun je soms niet je eigen tempo wandelen. En sommige stukken zijn ook onverhard. Gelukkig moesten hier niet steeds pelotons van militairen passeren. Want dan wordt het erg lastig wandelen. Toen ik bijna in Mook was aangekomen besloot ik weer even te rusten. Door de vroege start had ik alle tijd. Vele wandelaars liepen ondertussen voorbij en de 30 kilometerroute zou later in Mook splitsen. Maar door mijn vroege start waren er nog bijna geen 30 kilometerwandelaars. Daarna ging de route richting Mook. Op het dorpsplein was een rustpunt, maar omdat ik net had gerust liep ik verder. Weer richting de Maas via een stuk wat morgen in omgekeerde volgorde zal worden gewandeld. Het bruggetje over langs een uitzichttoren richting Milsbeek en Plasmolen. Toen wij 50 kilometer wandelen was dit vaak een rustmoment, als je tenminste kon zitten op het trapje. Aan de linkerkant was de Maas met aan de overkant Cuijk waar we morgen langst zouden wandelen. Het is altijd best nog een lang stukje richting Milsbeek. De plaatst waar vorig jaar bij de toiletten ineens de klompendans werd gedraaid. Ik liep verder en na wederom de Maas overgestoken te zijn kwam ik in Plasmolen aan. In Plasmolen besloot ik op het grote plein een soepje met Lipton ICE green te kopen. Dat was totaal €6,50, op zichzelf al erg duur, maar op het pinapparaat stond €7,50. Ik lette niet goed op en zag het eigenlijk pas toen de betaling al was goedgekeurd. Ik kreeg daarom€1,- terug. Nadat ik mijn soep had opgegeten ging ik naar de toilet. Ik kon gelijk doorlopen. Toen ik klaar was stond er een rij. Ik was dus kookoppervlak tijd geweest. Ik liep het plein in Plasmolen weer af om richting Milsbeek te wandelen. Net voordat er overgestoken moet worden lopen we langst de Zevenbergseweg. Is dit al een verwijzing naar de Zevenheuvelenweg vraag ik me af. Daarna moest een drukke weg worden overgestoken, wat voor de veiligheid werd geregeld. Richting Milsbeek maar dat duurt dan nog wel een paar kilometer. Dus iets over de helft weer even gerust. En wat foto's gemaakt van de wandelaars. Daarna kwam al snel de splitsing met de 50 kilometer wandelaars. Zij moeten een ronde van ruim 10 kilometer ik ongeveer 600m naar het punt waar we weer samenkomen. Omdat ik dit jaar vroeg was besloot ik niet te gaan rusten bij het sportveld, waar ik de laatste jaren vaak een gehaktbal kocht. Ik liep richting de St. Jansberg een stevige kuitenbijter. Daarna besloot ik even te rusten. En had even telefonisch contact met mijn moeder. Op naar Bredeweg. Een lange weg waar geen eind aan lijkt te komen. Steeds kijken of je nog niet ergens rechtsaf gaat. En het lijkt maar niet te komen. Maar iedere stap die je zet is weer een stukje richting de 40 kilometer. Uiteindelijk was Bredeweg bereikt en ik nam daar een sanitaire stop bij de voetbalvelden. Eigenlijk doe ik dat ieder jaar hier. Daarna langst Rikken een cafetaria waar ik soms wel eens een ijsje haal. Dit jaar even niet, omdat ik net weer zo lekker in mijn ritme zat. Op naar Groesbeek, waar het altijd heel gezellig is. Niet voor niets wordt deze dag, ondanks de Zevenheuvelen (of misschien wel dankzij de Zevenheuvelen) gezien als de leukste dag. En het einde komt in zicht. Omdat het gezellig is komt er ook veel publiek om de wandelaars aan te moedigen. Langzaam liep ik richting de Oude Molen waar mijn broer en ik maandag nog hadden gegeten. Nadat ik de Oude Molen was gepasseerd kwam de beroemde Zevenheuvelenweg in zicht. Een van de mooiste (en lastigste) gedeeltes van de Vierdaagse. Maar als je al zover bent laat je je niet door deze weg bang maken. En het vele publiek helpt je over deze Zevenheuvelenweg. Halfweg op de Zevenheuvelenweg staat de KNBLO tent. Hier rust ik altijd even. Want om de hele Zevenheuvelenweg in één keer te wandelen vind ik iets te lang. En je ontvangt een yoghurt. Vorige jaar was ik zo moe dat ik de helft over mijn kleren stortte. Zonde natuurlijk. Na een kwartier verder over de Zevenheuvelenweg. Het volgende doel was de rust bij de Goudenkruisdragers. Als ik deze Vierdaagse zou uitlopen word ik op 22 september gehuldigd voor mijn 20ste keer in Valkenswaard waar dit jaar de reünie (in combinatie met een wandeltocht als je dat wilt) zal zijn. Ondertussen werd Berg en Dal bereikt. Hier staan ook veel supporters. Nog een kilometer of 7 te gaan. Vanwege de vroege start had ik alle tijd. Al vlug werd de rust van de Goudenkruisdragers bereikt waar de vrijwilligers weer klaarstonden met drinken en nootje/chips om het zout aan te vullen. Na een kwartiertje liep ik het laatste stuk naar de finish. Eerst richting de Kwakkenbergweg, waar het door de bomen altijd lastig is om foto’s te maken. In deze straat stond ook de kat Nigel. Die staat overigens iedere dag ergens. Al vlug kwam de witte straat in zicht, waarbij de wandelaars door de laatste kilometers worden geschreeuwd. Met muziek en borden met opschriften zoals ‘Mag ik je kruisje zien’. Ja het kruisje of nummertje wat langzaam in zicht komt. We liepen verder en naderde de rode straat waar het ook weer erg gezellig was. Nu zit je echt in de laatste kilometer. Nog een paar straten te gaan. Ik meldde me weer af bij Frieda, die ik ken van het inloophuis. Nu wachten op mijn broer. Die had me vandaag niet ingehaald. Morgen de laatste dag. We gingen een frietje met gehaktbal (in Beek, voor mij een van de lekkerste gehaktballen van Nederland). Het vierde lustrum komt in zicht, nog één dag van 40 kilometer te gaan.

Woensdag 17 juli 2019 (Dag van Wijchen)

Vandaag had ik de late start. Ondanks dat ik ruim voor tijd aanwezig was moesten we toch nog op de bus wachten die pas net voor zessen arriveerde. Dit bleek al voor de tweede dag zo te zijn. Ik sprak met twee wandelaars uit Drenthe die dat bevestigden. Maar ook mijn broer had het al verteld. Maar het voordeel was dat je direct kon worden gescand zonder in de rij te hoeven staan. Op naar Wijchen. Maar voorlopig waren we daar nog niet. Eerst Nijmegen uitwandelen over de Heijendaalseweg. Waar iemand stond die reclame voor Hulst maakte. Iemand wilde mij uitleggen waar Hulst lag, maar toen ik zei dat ik dat wist omdat ik in Terneuzen werk leek hij dat aan zijn reactie te merken niet leuk te vinden. We sloegen rechtsaf en zagen de goedemorgenman. Al jaren roep hij in allerlei talen goede morgen. Een bekende uit de Vierdaagse die helaas later in de week niet meer aanwezig was i.v.m. zijn gezondheid. Richting de St. Annastraat die moet worden overgestoken. Daarna liepen we al snel langst een tuin die helemaal in Vierdaagsestijl was versiert. De eerste dag is dit stuk nog wel leuk maar als je 3 dagen hetzelfde moet wandelen verlang je toch naar het punt waar de route ‘echt’ anders wordt. We liepen verder richting de wijken Hatert en Weezenhof. Die laatste wijk lopen we de laatste jaren niet meer door. Dus nog een stuk richting de stadsdijk, daarna de A73 over. Daarna de eerste echte rust bij de biologische boerderij waar ik ieder jaar yoghurt koop. Tiny Kouters op 2-9-2019 15:20 Na een klein kwartiertje hervatte ik de wandeling richting Alvena. Mijn broer liep een uur voor mij. Het eerste gedeelte is soms wat smal en onverhard. In Alvena is het altijd gezellig, maar je bent er ook zo doorheen. Daarna kom je al snel voor de eerste maal in Wijchen. Helaas nog de buitenwijken. Al snel werd de grote militaire rust bereikt, waar ik besloot te rusten. Hier zag ik ook Kees Braat die ondanks dat hij al 30 kilometer per dag mag wandelen, toch voor de 40 kilometer gaat. Dan kom je door Cuijk op de vrijdag. Ik besloot een sanitaire stop te nemen en even te rusten. Ondanks de late start had ik nog genoeg tijd. En ik hoefde natuurlijk niet richting Balgoij en Niftrik zoals de 50 kilometerwandelaars. Al snel na mijn rust ging de 30 kilometer al richting Wijchen. Wij (evenals de 50 kilometerwandelaars) moesten nog een ommetje maken. Richting Wijchen Zuid, waar bij het winkelcentrum naar links werd gewandeld. Nog een klein stukje voordat de 50 kilometer werkelijk gaat splitsen. Voor mij was het de zesde keer dat ik dit stuk liep. In 2003, toen de 50 kilometer was ingekort tot 40 kilometer en 2013, 2014, 2017 t/m 2019. Hoewel ik de wandeling richting Niftrik ook altijd wel leuk vond, was het toch een heel stuk met ook een stuk onverhard terrein. Mijn broer was hierdoor zelf in 2013 uitgevallen. Hij was overigens ondertussen Wijchen al grotendeels doorgewandeld. Al snel kwam ik , na eerst te zijn gecontroleerd weer samen met de 50 kilometer wandelaars. Op naar het centrum van Wijchen. In Wijchen aangekomen zag ik ook een 50 kilometerwandelaar gekleed als de Pink Lady. Vele wilde hem (het was een man) op de foto zetten. Ik en ook meerdere wandelaars moesten er niet aan denken om in zo'n warm pak te wandelen en zeker geen 50 kilometer. Hij vertelde dat hij tijdens de Dag van Elst als koekiemonster had rondgelopen. Langzaam werd het centrum van Wijchen bereikt. En hier is altijd op het moment dat ik langst kom een opstopping. De 30 kilometer sluit hier namelijk op de markt weer aan om richting een smalle doorgang verder te lopen naar de Kasteelstraat. Hier is het altijd druk met toeschouwers en er is dan ook volop sfeer. Zoals ik (en ook mijn broer) gewend zijn rusten we altijd bij Verpoorten een grote rust in Woerzik. Maar vanuit de Kasteelstraat is dat toch altijd nog wel een ruime kilometer. Eerst het spoor over daarna door Woerzik naar de rust. Ik rust daar altijd een half uurtje. Om weer op krachten te komen soms met soep. En natuurlijk drinken want dat moet niet worden vergeten. Na de rust gaat de tocht verder richting Beuningen. Even Wijchen uit en weer inlopen om uiteindelijk echt de lange weg naar Beuningen te bereiken. Hier staat ook ieder jaar de boomzager Jan van Vulpen en de KNBLO tent. Maar omdat ik dan net heb gerust en je een stuk (misschien 100m , maar dat is dan wel ver) van de route afligt, sla ik die altijd over. Omdat er veel bebouwing in Beuningen is bijgekomen, lijkt het of je er al bijna bent, maar het duurt best nog wel een tijdje voordat je in het centrum bent en naar rechts moet. Eerst moeten er ook een paar rotondes worden gepasseerd. In Beuningen was weer muziek en een zanger. Daarna kwam ik snel bij de rust van de Goudenkruisdragers aan. Vanaf hier is het nog ongeveer 8 kilometer, 1/5 deel van de route. Natuurlijk even rusten bij de Goudenkruisdragers. Na een kleine rust resten de wandelaars het laatste stuk. In eerste instantie naar de weg richting Weurt. Hoewel je op een bepaald moment de sluizen al ziet is het best nog een lang stuk voor je er bent. Op deze weg begin je al steeds meer roze te zien in het kader van Rose woensdag. Bij de sluis aangekomen ging ik even zitten om wat te drinken en zaken te herverdelen. Door de aanleg van de oversteek, een brug die herinnert aan de oversteek van militairen in 1944 bij de operatie Market Garden, loop je nu iets anders richting de Kanaalstraat in Nijmegen. Zo ook op een stuk wat onverhard is. Wel lastig na al die kilometers. Toen we de oversteek onderdoor liepen waren we al snel bij de Kanaalstraat. Hier was het feest, al was er ook een triest randje aan. Henk Cornelissen een fanatieke NEC supporter, die ook altijd meehielp aan de festiviteiten in de Kanaalstraat was afgelopen jaar op 51 jarige leeftijd overleden. Ik besloot in de Kanaalstraat nog even te rusten. Ik had nog tijd genoeg om binnen te komen. Het centrum van Nijmegen kwam nu echt in zicht en toen we onder de spoorbrug doorliepen moesten we linksaf richting de Waalkade. Heel mooi waar je ook alle bruggen (oversteek, Spoorbrug en Waalbrug) te zien zijn. De vermoeidheid bij vele wandelaars zorgt er wel voor dat de Waalbrug niet dichterbij lijkt te komen. Op de Waalkade was er muziek en er stonden ook al een paar drag Queens. Nog een klein klimmetje richting het centrum van Nijmegen om daarna echt in het feest van Rose woensdag terecht te komen. Toen we in Nijmegen aankwamen in de Hertogstraat, bleek dat er nu gelukkig geen kooi midden op de weg stond zodat goed kon worden doorgewandeld. Er werd wel gedanst, maar nu op een podium buiten de route. Dat is in ieder geval een hele verbetering omdat vele wandelaars geen behoefte hebben om stil te staan omdat andere moesten kijken naar de show. Vele wandelaars en supporters waren weer in het roze gehuld en er stonden ook drag Queens langst de kant. Vroeger was dat wel anders, want toen waren er incidenten omdat iemand anders geaard was. Na het Faberplein te zij gepasseerd was het nog even linksaf om de finish te zien. De vrijwilliger Frieda waar ik me iedere dag ging afmelden dacht dat ik was uitgevallen omdat ik laat was. Mijn broer was vanwege de vroege start al een tijdje binnen. Maar ik had het gewoon rustig aan gedaan er volgen nog 2 dagen. Morgen start ik weer vroeg en mijn broer laat. Op naar de Zevenheuvelenweg. We aten Chinees. Die was namelijk vandaag wel open in Groesbeek.