Vandaag was de eerste van de vijf wandelingen van de Winterserie Hart van Brabant. De laatste jaren liep ik vaak de laatste maar die route was steeds haast gelijk.
Daarom wilde ik graag een van de eerdere tochten wandelen. Na de start zag ik al vlug een aantal mooie paddenstoelen in de buurt van station Tilburg Universiteit (dat ik overigens nog steeds Tilburg West vind, zoals het in mijn studententijd heette)
Omdat het hele mooie exemplaren waren maakte ik een aantal foto’s.
Na de mooie paddenstoelen liep de tocht verder over het Universiteitsterrein, waar ook op zondag nog wel activiteit was.
Vervolgens de Waranda. We liepen naar het zuiden van Tilburg.
En ook hier waren regelmatig paddenstoelen te zien.
De hockeyvelden.
De lengte van de tocht was in tegenstelling tot andere jaren 15 kilometer. Dat was 2 kilometer langer.
Maar dat was ook door het mooie weer geen enkel probleem.
Zeker door de mooie herfsttafrelen.
Nadat ik onder dit viaduct door was kwam de rust al in zicht.
Maar er moest eerst nog een stuk over het industrieterrein worden gewandeld.
De rust was bij McDonald waar ik een milkshake nam.
Na ongeveer één kwartier liep ik weer verder. Weer een stuk over het industrieterrein. Hier werden ook de extra kilometers gemaakt.
Maar al snel was er een splitsing met de grotere afstanden. Overigens bleek dat het stuk tot de rust langer was dan op de routebeschrijving stond. Maar uiteindelijk was de route, mede door het kortere laatste stuk inderdaad 15 kilometer.
Even een foto van de spiegeling van dit gebouw in het water.
Daarna de snelweg over ...
… en via deze trap naar beneden.
Op trappen doe ik gezien mijn neuropathie altijd wat voorzichting.
Maar gelukkig was er later geen trap meer.
Graffiti
De route liep nu vrij richtstreeks richting de finish.
Maar er moest eerst nog een stukje door Tilburg worden gewandeld.
Even wachten ...
… en daarna weer door.
Ik passeerde de sportweg waar vroeger de lerarenopleiding was gevestigd.
Even onder dit tunneltje door, waar net een trein passeerde. Dat tunneltje was er nog niet toen ik op de lerarenopleiding zat.
Ik liep langst Tilburg West (sorry Tilburg Universiteit)
De finish was al in zicht.
Het was een mooie wandeling en ik heb weer voldaan aan mijn ongeschreven afspraak dat ik sinds mijn moeder in 2008 haar heup had gebroken en de organisatie haar een mooie bos bloemen had bezorgd hier te wandelen. Helaas was dat niet ieder jaar door omstandigheden gelukt. En nu weer een andere richting dan de laatste jaren.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten