Omdat het weer een tijdje geleden van dat we in Tilburg hebben gewandeld besloten mijn broer en ik vandaag nog eens richting Kruikenstad te rijden.
Daar was de laatste tocht van de Winterserie 2024-2025 van Hart van Brabant.
Tilburg en deze vereniging doet nog altijd denken aan de val die mijn moeder in 2008 maakte en die haar een gebroken heup opleverde.
We hadden besloten om 15 kilometer te wandelen.
Deze route hadden we al meer gewandeld.
We liepen overigens soms wel net iets anders. We passeerden nu het Johan Cruyff court aan de andere kant.
We liepen richting het noorden.
De langere afstanden richting Loon op Zand.
Maar zo ver zouden wij niet komen.
Wij liepen richting een hondenvereniging.
Daar zou op ongeveer de helft de rust zijn.
Maar toen we daar bijna waren zagen we allerlei buizen en er lag veel open.
Zou de vereniging wel open zijn vroegen we ons af. Gelukkig was dat zo.
Buizen.
Toen we wat hadden gedronken liepen we verder voor het tweede gedeelte.
We kwamen al snel in de buitenwijken van Tilburg terug.
En daar bleek ondanks dat het nog maar eind februari was de eerste kleur van de lente al te zien was.
Op een bepaald moment zagen we deze beelden maar geen pijlen meer.
We bleken net voor de kinderboerderij al naar rechts hadden moeten wandelen. Wel zagen we hoe deze ezel de andere ezel naar de stal duwt. š¤
Wederom zagen we al lente kleuren.
En toen dit. Een heleboel aardappels waren op de weg beland.
Waarschijnlijk de bocht te kort genomen. Ze werden al overgeheveld naar een andere vrachtwagen.
Even later liepen we richting een bruggetje.
En zagen deze eendjes zwemmen.
We liepen het bruggetje over …
… en kwamen langst het Tweesteden ziekenhuis.
Later zagen we een aantal mooie huisjes een kerkje en beelden.
Bij deze rotonde stond een draaiend huis.
Weer enkele kilometer dichter bij de finish.
Omdat het toch wel warm was (in tegenstelling tot de week ervoor) had ik spijt dat ik een dikke jas aan had.
Die jas ging dus open.
De finish kwam nu echt in zicht.
En na 14 kilometer zagen we station Tilburg Universiteit (West).
We liepen richting het noorden.
De langere afstanden richting Loon op Zand.
Maar zo ver zouden wij niet komen.
Wij liepen richting een hondenvereniging.
Daar zou op ongeveer de helft de rust zijn.
Maar toen we daar bijna waren zagen we allerlei buizen en er lag veel open.
Zou de vereniging wel open zijn vroegen we ons af. Gelukkig was dat zo.
Buizen.
Toen we wat hadden gedronken liepen we verder voor het tweede gedeelte.
We kwamen al snel in de buitenwijken van Tilburg terug.
En daar bleek ondanks dat het nog maar eind februari was de eerste kleur van de lente al te zien was.
Op een bepaald moment zagen we deze beelden maar geen pijlen meer.
We bleken net voor de kinderboerderij al naar rechts hadden moeten wandelen. Wel zagen we hoe deze ezel de andere ezel naar de stal duwt. š¤
Wederom zagen we al lente kleuren.
En toen dit. Een heleboel aardappels waren op de weg beland.
Waarschijnlijk de bocht te kort genomen. Ze werden al overgeheveld naar een andere vrachtwagen.
Even later liepen we richting een bruggetje.
En zagen deze eendjes zwemmen.
We liepen het bruggetje over …
… en kwamen langst het Tweesteden ziekenhuis.
Later zagen we een aantal mooie huisjes een kerkje en beelden.
Bij deze rotonde stond een draaiend huis.
Weer enkele kilometer dichter bij de finish.
Omdat het toch wel warm was (in tegenstelling tot de week ervoor) had ik spijt dat ik een dikke jas aan had.
Die jas ging dus open.
De finish kwam nu echt in zicht.
En na 14 kilometer zagen we station Tilburg Universiteit (West).
We meldden ons af dronken nog wat en reden weer huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten