Hieronder de vierde serie foto's van de doorkomst in Cuijk.
Zowel op de 40 kilometer als op de 50 kilometer route kwamen er nog veel wandelaars voorbij.
Vele hadden zich verkleed voor de latere intocht.
De sfeer bleef vrolijk men had er nog zin in.
Even zwaaien.
Soms waren de spoorbomen weer dicht en ontstond er een opstopping.
Maar daarna stoomde de stoet weer goed door.
Sommige wandelaars zagen er wel wat vermoeider uit.
Maar wat wil je na 4 dagen.
Ondertussen keek ik ook goed of mijn broer al langstkwam.
Ik had hem geappt waar ik zou zitten.
Weer gingen de spoorbomen dicht, dus even wachten maar.
Daarna kon er weer worden doorgewandeld.
Het bleef nog erg druk.
Zowel op de 40 als 50 kilometer route.
Maar er was nog ruim tijd om Nijmegen te halen.
Dus er kon soms nog gerust worden.
Of even bij gekletst.
Even mijn haar goed doen.
Stapje voor stapje naar de finish.
We zijn er bijna.
Vaak werd er ook gebeld.
Dat is tegenwoordig wel handig. Toen ik in 1995 voor het eerst de 4Daagse liep waren die mogelijkheden er niet.
De 4Daagse Queens.
Soms leek het of hogere machten werden aangeroepen.
Weer moest er even worden gewacht voor de spoorwegovergang.
Zo vader ...
... zo dochter.
Even later kwam mijn broer langst.
Hij besloot even te rusten. Hij liep vandaag toch weer wat scheef.
Maar met nog ruim 16 kilometer te gaan was hij er van overtuigd dat het ging lukken.
Na de rust liep hij verder over de spoorwegovergang, richting de brug en Via Gladiola.
Even de beentjes omhoog.
Zelf nam ik de trein richting Nijmegen. Ook voor mij "Op naar de Via Gladiola".
Vergeet mijn gastenboek niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten