Pannenkoekentocht Huijbergen 26 januari 2019. (13,9 km)

Vandaag besloot ik de Pannenkoekentocht in wandelen. De tocht waarbij mij moeder in 2009 (na de heupbreuk februari 2008) haar middenvoetsbeentje brak.

De start was nu in Huijbergen zelf. Daarom moest er even worden gezocht naar een parkeerplaats, maar toen ik die uiteindelijk had gevonden bleek het binnendoor maar enkele honderden meters naar de start. 

Omdat ik ongeveer 10 kilometer wilde wandelen twijfelde ik tussen de 7 en 14 kilometer. Maar omdat ik 7 kilometer toch was weinig vond besloot ik de 14 kilometer te wandelen.  

Al snel liepen we Huijbergen uit om in een bosgebied te komen. 

 

Hierna kwam al snel de splitsing met de 7 kilometer. 

De wandeling bleef door het bosrijk gebied gaan. 

Snel ging ook de 28 kilometer een andere richting op. 

Wat ik wel jammer vond is dat er lange stukken tussen zaten van soms wel 4 kilometer. En in het begin waren het voornamelijk bomen, later kwamen er pas mooie uitzichten bij. 

Daar kon ik dan weer wat mooiere foto’s van maken, al was het weer wel wat triest. 

Toen dit bankje in zicht kwam was het lange stuk bijna voorbij. 

Nog een paar kilometer tot de rust die op ongeveer 8 kilometer was. 

Dat was bij Familieland.

Hier even gerust en wat gedronken. 

Na ‘n klein kwartiertje liep ik weer verder. 

Het eerste stuk over de camping, daarna door een hek weer de bossen in. 

Dit hekje dacht ik handig te ontwijken, maar helaas was er een draad gespannen. Eigenlijk wel logisch anders had het hekje geen zin. 

Even later liep de tocht langs het water met een bankje op de steiger. 

We liepen weer langzaam richting Huijbergen, maar niet voordat dit kunstwerk was gepasseerd. 

Daarna weer een stukje bos langst een hek dat gevolgd moest worden. 

Deze schapen genoten, al was het weer wat triest.

Langzaam kwamen we de bossen uit ... 

en  liepen langst deze paarden. 

Toen we deze molen zagen was het nog een paar honderd meter. 

Daar nog even een pannenkoek eten, het heet niet voor niets de Pannenkoekentocht. 

Daarna weer richting Roosendaal, al reed ik in Huijbergen nog even verkeerd. Maar toen ik in de doodlopende weg was gekeerd kon de thuisrit worden aanvaard.

Vergeet mijn gastenboek niet: