De twee kanten van twintigtwintig
Twintigtwintig heeft me niets gebracht!
Mij hoor je nooit zeggen
Dat we samen meer kunnen dan alleen
Want als ik even verder kijk, ontdek ik
Spanning en onrust om me heen
Elke week voel ik minder
Verbinding met mensen die me dierbaar zijn
Ik voelde
Dat ik vervreemd raakte van de buitenwereld
En zeg me vooral niet
“Er zit iets moois in iedere dag”
Want hoe je het ook wendt of keert
Ik heb dit jaar stilgestaan
Je zult me nooit horen zeggen
Twintigtwintig bracht me veel lichtpuntjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten