Vandaag was er een wandeling van WillU Fysio om geld op te halen voor de colsensation van Doelbewust. Dat wordt steeds half september georganiseerd om geld in te zamelen voor de Roparun.
Een run van Parijs/Hamburg naar Rotterdam om geld op te halen voor de laatste levensfase voor mensen met kanker. Leven toevoegen aan de dagen, dat er geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven. Ook inloophuis De RoseLinde wordt gesteund door de stichting Doelbewust. De aandacht voor deze wandeling was getrokken door de vraag of wij van KWF Roosendaal vlaggen of banners hadden ter leen.
We moesten naar Dinteloord waar de start bij het fysio centrum was waarna de tocht ook was genoemd. Het was een tocht van 20 kilometer waarbij de grote rust pas na ongeveer 18 kilometer was. Je kon na 5 kilometer nog wel naar de toilet bij zorgboerderij Kakelbont (waar ik toevallig begin 2020 had gesolliciteerd.) Voor mij was zeker de 13 kilometer tussen die 2 punten te lang, maar dat was eigenlijk het enige negatieve wat ik over deze tocht kan vertellen.
Toen we waren gestart werd Dinteloord al snel verlaten. Even later zagen we een aantal schoteltjes. Overigens was ik al snel ergens mijn route verloren (of verkeerd verstopt) .
Voor de zekerheid maakte ik een foto van de route van mijn broer.
We liepen langst mooie gedeeltes ...
... zagen een aantal dieren.
... en kwamen na 5 kilometer aan bij Kakelbont.
Hier gingen we even naar de toilet en besloten ook te rusten.
Ik kende het binnen wel een beetje van de sollicitatie.
Na een kwartier liepen we verder.
Langst rustige gebieden en ook de klaprozen waren mooi om te zien.
We liepen verder en besloten na een kilometer of tien even op een bankje te gaan zitten.
Er zat ook een vrouw met een hondje die in de buurt op vakantie was. We raakten even in gesprek. Een extra rust omdat zoal ik al eerder schreef de afstand tot de volgende rust wel erg ver was.
Maar even later liepen we verder. Al snel moesten we over een hek klimmen.
Voor ons geen VERBODEN TOEGANG.
Men had toestemming gekregen om hier te wandelen in de buurt van de Dintelse Gorzen.
Wel werd er wat van ons klimvermogen verwacht ...
... en soms stonden er zelf trappen. Maar hier zat dan ook prikkeldraad aan het hek.
Maar het uitzicht was mooi en je zag er ook schapen.
Hier maakte ik een selfie want er was een wedstrijd.
SelfieWeer een trapOok konden veel mooie foto’s gemaakt worden.
Na een ruime 5 kilometer moesten we een dijkje opklimmen waar we door enkele leden van de organisatie werden begroet.
We praten even en er werd een foto van ons gemaakt.
Ze wezen al naar de plaats waar de laatste en grote rust was.
Maar dat was nog wel een stukje en ik was al wat moe geworden.
We liepen verder maar ik werd wel erg moe.
SchapenIk was blij dat ik uiteindelijk bij de rust kwam en wilde eerst even zitten.
Van de organisatie kwam men al vragen wat we moesten drinken. En er kwamen ook twee personen uit Nispen bij ons zitten die vroegen of wij nog EHBO deden ivm de wielerronde van Nispen (die later toch vanwege de Corona werd afgelast.) Op deze rustplaats was ook een springkussen voor kinderen ingericht.
Ik rustte toch wat langer want ik merkte dat ik het nodig had. Toch een beetje te lang stuk en over mijn grens gegaan.
Toen we verder liepen was het nog een paar kilometer.
We waren dan ook al snel terug in Dinteloord.
We liepen nu het laatste stuk tegengesteld aan de ochtend.
Bij de start was niemand meer, ze waren allemaal bij de grote rust. Het was een mooie tocht. Ik wensde daarom het team ook heel veel succes bij de Colsensation.
Later bleek dat ik bij de selfie wedstrijd één van de drie prijzen had gewonnen. (Hoewel ik mijn selfie niet echt bijzonder vond, maar daar dacht men dus anders over).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten