Airbornetocht 3 september 2011 (10 km)

Nadat vrijdag 2 september de knie was ingetaped door de fysio stond zaterdag de Airbornetocht op het programma.

Op advies werd het slechts 10 kilometer. Even kijken hoe de knie het zou houden met de tape. Om 7.51u vertrokken mijn broer en ik richting Oosterbeek. Het zou voor mij de 7de Airbornetocht worden. 

We moesten nog een stukje naar de start wandelen. Er waren al een aantal wandelaars onderweg.

Om tien voor half elf waren we door de start en kon de tocht beginnen. 

Het was de 65ste editie van de tocht. Na ongeveer 1 kilometer dacht ik even dat ik weer last kreeg van de knie. Maar het viel mee. Maar niet teveel aan denken en gewoon doorlopen.

Er hingen vlaggen langs de kant en ook stond op diverse plekken informatie over de gevechten in 1944 met betrekking tot operatie Market Garden en de Slag bij Arnhem.

Al snel kwamen we langs de begraafplaats 

Their name liveth for evermore

Er werden door diverse wandelaars bloemen weggelegd. 

Vele oorlogsgraven van militairen die waren gesneuveld in de omgeving van Oosterbeek/Arnhem en ons de vrijheid hebben gegeven. 

In World War II the average age of the combat soldier was 26

(Bron 19 Paul Hartcastle) 

Erg indrukwekkend op zo'n militaire begraafplaats. 

Al snel kwamen we bij de parkeerplaats (die aardig vol stond) en het station. 

En we kwamen ook dit muziekgezelschap tegen. Helaas hadden ze even pauze. 

We moesten al snel linksaf op de 10 kilometerroute.

Na ongeveer 5,5 km was de eerste rust. Daar hebben we even gezeten. 

Na een klein kwartiertje liepen we weer verder. 

En we kwamen ook de eerste controle tegen.  

Heel even kwam de 15 kilometer weer bij onze route, maar al snel was er weer een splitsing. 

En ook de tweede controle werd snel gepasseerd. 

Bij de Dwarsliggers lag nog een fototoestel dat in 2010 was verloren. Niet van ons dus omdat we geen toestel kwijt waren en we hadden ook in 2010 niet gewandeld in Oosterbeek.  

We kwamen weer dichter bij Oosterbeek waar we dit paard in de wei zagen staan. 

We kwamen langs een kerkje met de onderstaande tekst. 

Not one shall be forgotten. 

Omdat we vroeg terug waren moesten we via een alternatieve (en kortere) weg richting de finish. 

Deze man liep voor de 50ste maal. Hij zei HANG DE FOTO MAAR BOVEN DE SCHUUR DAN HEB JE GEEN LAST VAN RATTEN.

Maar ik maakte de foto vanwege het respect dat iemand zo vaak deze tocht heeft gewandeld. 

Bij de finish kregen we weer een zalfje voor de spieren. 

Ik haalde mijn "vleugeltje 7" op. 

En ook de man die 50 maal liep kwam binnen. 

Nadat we deze band hadden gefotografeerd gingen we langs de kant zitten om andere wandelaars aan te moedigen.

Rond half 2 werd de route vrijgegeven en kwamen de muziekkorpsen en wandelaars voorbij. 

Enkele wandelaars begonnen overigens nog aan de wandeling. 

Langzaam werd het steeds drukker.

En er kwamen ook steeds meer korpsen voorbij. 

Het was ook vrij warm geworden. 

Links rechts links rechts. 

Men is er bijna. 

Eerder liep iemand voor de 50ste maal, deze man loopt voor de 60ste keer. 

En weer kwamen er zowel wandelaars als korpsen erbij. 

Zowel groot al klein liepen mee, de allerkleinste in een wandelwagen of een bolderkar. 

 Ook de band met schotse kleding kwam weer voorbij. 

 Leuk legerwagentje 

Deze man liep evenals 6 anderen voor de 65ste maal mee. Hij had dus alle Airbornetochten gewandeld. 

Rond half vier besloten we naar de trein te wandelen. En toen we op het station aankwamen kwam ook net de trein naar Nijmegen aan.

In Nijmegen moesten we overstappen op de trein naar Roosendaal. In de verte was de spoorbrug te zien. De trein was in aantocht. 

Vergeet mijn gastenboek niet: