Vandaag was (eindelijk) de 2de poortjeswandeltocht van de Poorterij van Tullepetaonestad.
In 2019 was deze voor het laatst geweest. In 2020 stond het wel op het programma maar door het slechte weer toe was het op het laatste moment afgelast. 2021 was er ivm Corona niets mogelijk en ook 2022 toen net voor carnaval de corona maatregelen werden opgeheven ging het niet door.
Niet meer te organiseren.
De tocht was dit jaar wel 1 week voor carnaval. Je moest verzamelen bij Café Jaxx waar het eerste poortje stond.
We moesten wel even wqchten want er konden maar ongeveer 25 personen mee met de gids.
Maar iets over drieën konden we dan starten.
Daarna liepen we naar Hogestede waar een paar nonnen vertelde over de geschiedenis van de plaatst waar we stonden.
Want vroeger was er een klooster. En die geschiedenis werd op diverse plaatsen verteld.
Zelf voor een geboren tullepetaon hoor je nog verhalen die onbekend zijn.
De tweede plaats was bij een poortje van van Poll Suijkerbuijk waar vroeger ook het Brabants Nieuwsblad werd gedrukt.
Hier stonden in het pre internettijd mannen voor het raam om de voetbaluitslagen te bekijken. Dat weet ik nog wel, vroeger ging ik dat ook vaak met mijn vader kijken wat RBC had gedaan.
Er was ook een gat waar je je schoenen kon afvegen.
Daarna liepen we verder naar de Oude Markt.
Hier werd op de Bloemenmarkt iets over een poortje uitgelegd.
Een afbeelding van een man met een pijp was te zien.
Je fiets en loopt er bijna iedere week (soms meerdere malen)
Op naar de drank. De Elixer Roosendaal (geheim recept) kon worden geproefd.
Goei spul zou ik zeggen.
Ineens was er een man niet goed dus die moest naar de dokter.
We liepen mee en kwamen bij Dokter Braber, een dokter van vroeger.
Er werd iets verteld over hem.
Je kon ook een pilletje krijgen. Ik nam nadat ik even de toilet bij de Shoes had bezocht een pilletje tegen Krabben (vastenavondvierders uit Bergen op Zoom). Krabben vieren geen carnaval maar vastenavond.
De burgemeester van Bergen op Zoom en Roosendaal hadden overigens een ludieke YouTube filmpje gemaakt. Kom west om het westen van Brabant te promoten. Maar zoals de burgemeester van Tullepetaone stad zei, Roosendaal vindt hij ver genoeg naar het westen.
Daarna ging de tocht naar een Franse man. Helaas weet ik niet meer wie.
We zagen ook een poortjes met een beeld van een tonnetje waar een aantal personen op zaten.
We liepen richting de pakjesbezorger en later naar de postbode.
Hier werd iets verteld over de PTT en later KPN.
Aan de overkant werd er ook een verhaal verteld, maar door de spelende bandjes heb ik er helaas heel weinig van meegekregen.
Zelf naast de verteller was het moeilijk te volgen. Het ging in ieder geval over een familie uit Roosendaal.
In het Emilie van Loonpark waar we toen naar toe liepen stonden 2 tuinmannen, en er was een ‘tullepetaon’ te zien.
Toen we het park weer uitliepen zagen we dit mooie schilderij op de onderdoorgang.
De volgende halte was bij een fotograaf met een oud toestel.
Hij maakte aan het eind een foto met het toestel alhoewel het werd toch een moderne telefoon.
Bij de volgende mevrouw kregen we zangzaad mee.
Want als we ‘t Lieke kennen moeten we het natuurlijk ook zingen.
In de Kloosterstraat was vroeg een klooster.
Dus we kwamen weer nonnen tegen.
Die vertelden dat ze altijd door een tunnel moesten om niet met de burgers in aanraking te komen en in verleiding konden komen.
En we moesten ook keurig in een rijtje gaan lopen.
Toen liepen we richting het gebrande erf (Baandarf ook het Roosendaals Lieke.)
Dat moest worden geblust. Het was een verhaal uit de 80 jarige oorlog.
Als laatste kwamen we langst 2 wielrenners die nooit gepakt waren op doping.
Wij kregen een beetje daarvan mee om te proeven.
Dit was ook het einde van deze leerzame wandeling.
Daarna ging de tocht naar een Franse man. Helaas weet ik niet meer wie. 
We zagen ook een poortjes met een beeld van een tonnetje waar een aantal personen op zaten. 
We liepen richting de pakjesbezorger en later naar de postbode. 
Hier werd iets verteld over de PTT en later KPN. 
Aan de overkant werd er ook een verhaal verteld, maar door de spelende bandjes heb ik er helaas heel weinig van meegekregen. 
Zelf naast de verteller was het moeilijk te volgen. Het ging in ieder geval over een familie uit Roosendaal. 
In het Emilie van Loonpark waar we toen naar toe liepen stonden 2 tuinmannen, en er was een ‘tullepetaon’ te zien. 
Toen we het park weer uitliepen zagen we dit mooie schilderij op de onderdoorgang. 
De volgende halte was bij een fotograaf met een oud toestel. 
Hij maakte aan het eind een foto met het toestel alhoewel het werd toch een moderne telefoon. 
Bij de volgende mevrouw kregen we zangzaad mee. 
Want als we ‘t Lieke kennen moeten we het natuurlijk ook zingen. 
In de Kloosterstraat was vroeg een klooster. 
Dus we kwamen weer nonnen tegen. 
Die vertelden dat ze altijd door een tunnel moesten om niet met de burgers in aanraking te komen en in verleiding konden komen. 
En we moesten ook keurig in een rijtje gaan lopen. 
Toen liepen we richting het gebrande erf (Baandarf ook het Roosendaals Lieke.) 
Dat moest worden geblust. Het was een verhaal uit de 80 jarige oorlog. 
Als laatste kwamen we langst 2 wielrenners die nooit gepakt waren op doping. 
Wij kregen een beetje daarvan mee om te proeven. 
Dit was ook het einde van deze leerzame wandeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten