Mijn broer kon ook mee en haalde mij op. Even zoeken naar een goede parkeerplaats niet te ver van de start. Nadat we een plaats voor de auto hadden gevonden, liepen we richting de start.
Overigens dacht ik eerder de startplaats al te zien omdat er een gele vlag hing. (WIEGO heeft ook een gele vlag).
Het was echter de carnavalsvlag van Prinsenbeek. Bij de start bleek dat de route na iets meer dan de helft weer terugkwam bij de startlocatie.
Na te zijn ingeschreven liepen we Prinsenbeek in. En toevallig weer langst de auto van mijn broer. Ook zagen we dat carnaval er bijna weer aankwam, er hingen namelijk diverse vlaggen. Bij de ‘oude’ startlocatie werd er verbouwd.
Het leek wel of er appartementen kwamen, maar dat een klein gedeelte nog een school bleef.
Verder wandelen door de straten van Prinsenbeek.
Maar snel liepen we Prinsenbeek uit.
We kwamen als eerste langst een stel kassen.
Wat later zagen we een overweg.
Dit was de lijn Roosendaal - Breda.
Uiteraard kwam er weer net een trein voorbij zodat we moesten stoppen.
Maar daarna gingen de spoorbomen weer open.
Op richting het Liesbos.
Hier waren mensen aan het trainen.
Nadat we een stuk door het bos hadden gewandeld, liepen we het Liesbos weer uit.
Wederom moesten we het spoor over.
Al snel kwamen we weer in Prinsenbeek aan.
Op naar de rust
Na een kilometer of zeven kwamen we weer op het startpunt (rustpunt) aan.
Even wat drinken en na een klein kwartiertje weer verder voor het tweede rondje.
We kwamen langst een kapelletje met kransen.
Daarna langst de markt van Prinsenbeek.
Ik fotografeerde ook dit mooie Christusbeeld.
Nadat we nog een stukje verder waren gewandeld moesten we een trapje af.
Een bruggetje over, dat ik overigens nog nooit had gezien tijdens wandelingen.
Dat bracht ons ook over de snelweg.
Al snel moesten we wederom een spoorweg over.
Die nu dicht ging toen ik erover heen was gewandeld.
Nog even de trein op de foto zetten.
Ondertussen liepen we in de buurt van Breda.
Even een tunneltje onderdoor.
Al snel zagen we het station van Prinsenbeek.
Hier moesten we de trap op.
En dat was een hele klim.
Daarna over de sporen heen en ook de snelweg die ernaast loopt.
En als je een trap op moet dan moet je ook weer een trap naar beneden nemen.
Wederom werd het kapelletje gepasseerd . Al snel daarna werd het einde bereikt.
En een Snerttocht zou geen Snerttocht heten zonder een lekker bakje snert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten