En er kwam ook iemand langst op een “vliegend tapijt”. Ik weet niet of dat wel mag!
Want je moet toch wandelen.
Maar ik verwacht dat ook hij zijn kruisje heeft ontvangen.
Je zag steeds meer wandelaars met een gladiool lopen.
Het werd nu wel duidelijk dat het drukker werd.
Ik liep weer een stuk verder.
Ondertussen was ik al zeker 2 kilometer op de Via Gladiola gewandeld.
Ondertussen had ik een plaatsje gevonden.
Het was voor mijn broer een duidelijk punt. Hier werd namelijk in de morgen de Via Gladiola overgestoken.
Ik stond voor hem aan de linkerkant en was duidelijk te zien.
Ik moest alleen nog even naar de overkant om bij de toiletten te komen.
Maar mijn broer kwam nog niet wist ik.
Het werd nu erg druk.
De grote groep kwam nu voorbij.
Ook werden veel vlaggen meegedragen.
Dat lijkt me wel erg zwaar.
Enkele wandelaars hadden ook hun eerder verdiende medaille opgespeld.
Toen ik meeliep heb ik dat de laatste jaren nooit meer gedaan omdat ik tijdens de 4de dag wel eens een gedeelte van mijn medaille kwijt was geraakt.
Iedereen was op hun eigen manier gekleed, soms ook met wat extra versieringen.
En ook borden met aanmoedigen werden getoond.
Wel vraag ik me af of deze hond ook heeft meegewandeld.
Prehistorisch taferelen. En hoewel het nog geen Kerstmis is leken deze mannen wel erg op Kerstbomen.
Nog steeds wachtte ik op mijn broer. Hij wist ondertussen al waar ik zou staan/zitten.
Want af en toe besloot ik toch even op het trottoir te gaan zitten.
Want lang staan met mij neuropathie blijft lastig.
Wandelen gaat in dat kader beter.
Ondertussen kwam mij broer aan.
Ik kon hem nog zijn drinken geven voor de laatste kilometers.
Toen hij weer verder liep kon ik weer terug wandelen richting het station.
Dat deed ik op mijn gemak.
Voordat mijn broer zich had afgemeld en met de bus terug was in Bemmel (waar hij sliep) was er weer wat tijd verstreken.
Dus ik maakte op enkele plaatsen weer een aantal foto’s.
Vergeet mijn gastenboek niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten