Vervolg Aankomst Nijmegen
Ik was ook even gaan zitten langst de kant om foto’s te maken.
Er kwamen steeds meer wandelaars voorbij.
Ik had nog even een gesprek met het meisje in de roze rok.
Ik wilde wat drinken kopen en zocht een toilet.
Al eerder had ik gezien dat er brillen werden uitgedeeld aan de wandelaars.
Even op de mobiel kijken.
Op de Waalkade was ook heel veel eten te koop.
Maar daar had ik (nog) geen zin in.
Sommige wandelaars hadden nog de fut om een beetje gek te doen.
Anderen gingen even kletsen met bekenden.
Want ook de toeschouwers zorgden voor een leuke sfeer.
Ik liep nu verder de Waalkade op.
Even bijkletsen zo net voor de finish.
Roze bleef de dominante kleur.
Langzaam was ik naar het einde van de Waalkade gewandeld.
En kwam aan bij de bocht die naar de Waalkade liep.
Ook hier maakte ik weer wat foto's van de wandelaars.
Ik liep verder.
Nu wilde ik een herkenbare plaats zoeken.
En die had ik gevonden toen ik onder een spoorviaduct was gewandeld.
Ik belde mijn broer en af duidelijk aan waar ik zou staan.
Het zou nog wel even duren voordat hij voorbij zou komen.
Maar het was voor ons beide een herkenbaar punt in de buurt van een fietsenstalling.
Daar ging ik dan soms ook even zitten.
Sommige wandelaars konden nog lachen.
Maar de ervaring heeft ook geleerd dat dit de zwaarste dag is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten