Zondag 14 juli 2024 (Voorwoord Geen Vierdaagse)

(Deze tekst is grotendeels gemaakt door AI)

De Vierdaagse van Nijmegen is voor velen een jaarlijks hoogtepunt, een uitdaging en een viering van doorzettingsvermogen. Voor mij, iemand die al 21 keer deze tocht heeft uitgelopen, is het een levenslange passie geweest. 

Maar de afgelopen jaren hebben mij doen beseffen dat zelfs de meest ervaren wandelaars soms moeten toegeven aan de grillen van hun lichaam en de omstandigheden.

Even terugdenkend aan de Vierdaagse van 2022. De hitte was ondraaglijk, en de organisatie besloot de eerste dag af te gelasten. Drie dagen wandelen in plaats van vier leek een verlichting, maar al op de eerste dag van de verkorte tocht kreeg ik het zwaar te verduren. 

De hitte sloeg al de eerste toe, en ik moest mijn tempo aanpassen om de finish te halen. Op de helft toen ik in Wijchen was aangekomen heb ik zelfs een uurtje moeten bijkomen voordat ik verder kon. Ondanks dat ik later ook de andere twee dagen uitliep (ondanks de keelpijn waarvan ik tijdens de derde en laatste wandeldag last had) , wist ik toen al dat het steeds moeilijker zou worden om de Vierdaagse vol te houden zoals ik dat altijd had gedaan. 

Het jaar daarop, in 2023, was het weer een stuk beter en gelukkig niet te warm. Mijn afstand was aangepast vanwege mijn leeftijd, wat me aanvankelijk vertrouwen gaf. Maar zelfs met een verkorte afstand van 30 kilometer per dag begon ik me al snel slecht te voelen. 

Misselijkheid overviel me, en al snel volgde overgeven. Uitgeput en teleurgesteld moest ik opgeven, iets wat me nog nooit eerder was overkomen. Wel heb ik twee maal moeten opgeven vanwege een blessure. 

Later bleek dat ik last had van boezemfibrilleren, een hartritmestoornis die serieuze aandacht vereiste. Met dit in gedachten en op advies van mijn cardioloog besloot ik in 2024 niet deel te nemen aan de Vierdaagse. Het was een moeilijk besluit, want de Vierdaagse zit in mijn bloed. Maar mijn gezondheid gaat voor alles, en ik wist dat het risico te groot was. 

Misschien, zo zei de cardioloog, zou ik zelfs nooit meer aan de Vierdaagse kunnen deelnemen zoals vroeger. Toch hoeft dit niet het einde van mijn Vierdaagse avontuur te betekenen. 

Vanaf 2025 hoop ik als vrijwilliger mijn steentje bij te dragen aan dit prachtige evenement. Er zijn zoveel manieren om betrokken te blijven, of het nu is bij de verzorgingsposten, de registratie, of gewoon als supporter langs de route. De Vierdaagse is meer dan alleen lopen; het is een gemeenschap en een feest van menselijk uithoudingsvermogen en kameraadschap. 

Dit jaar, in 2024, sta ik niet echt langs de zijlijn. Mijn broer, die voor de 24ste keer deelneemt, kan op mijn volledige steun rekenen. Hij wandelt nog steeds de volledige 40 kilometer per dag om zijn 24ste beloning te behalen. Ik zal er zijn om hem aan te moedigen, om water en snacks aan te reiken, en om hem door de zware momenten heen te helpen. 

Het is misschien niet hetzelfde als zelf lopen, maar het geeft me de kans om de unieke sfeer van de Vierdaagse toch weer te ervaren en te genieten van de successen van anderen. 

De Vierdaagse van Nijmegen blijft een belangrijk deel van mijn leven, ook al zal mijn rol veranderen. Of ik nu wandel, ondersteun of help als vrijwilliger, de geest van de Vierdaagse blijft bij me. 

En wie weet, misschien geeft de toekomst toch nog een kans om mijn wandelschoenen weer aan te trekken voor die vier onvergetelijke dagen.

Vergeet mijn gastenboek niet.