De derde tocht van deze wandelserie en voor mijn de tweede tocht waaraan ik mee ging doen. Normaal was deze zondag altijd bestemd voor het Nieuwjaarsconcert van Harmonie St. Cecilia, maar dit jaar was er geen concert. Omdat er eind oktober al een bevrijdingsconcert was gegeven, was de repetitietijd te kort.
Ik kon dus rustig wandelen.
De tocht was ongeveer 15 kilometer lang en liep in het begin langst het spoor bij Tilburg Universiteit.
Voor mij een bekend station uit mijn studietijd, alleen heette het toen nog Tilburg West.
De tocht liep al snel richting een bos.
En even later liepen we over dit bruggetje.
Even een paar foto's maken.
Soms regende het een beetje, maar over het algemeen mocht men niet klagen.
De tocht liep richting de wijk Reeshof.
Enkele wandelaars liepen niet door het zogenaamde Elfenpad ...
… en het Reuzenpad.
Maar hier waren mooie totempalen te zien.
Daarna staken we de weg over om wederom in een bosrijk gebied te komen.
Hoewel het natuurlijk winter is was de omgeving herfstachtig. Alleen heb ik geen paddenstoelen gezien.
Bij Reeshof aangekomen liepen we richting de rust.
Bij de rust was het erg druk, dus ik ging maar aan de bar zitten. Ik dronk een cola, omdat er geen chocomel was. De barman kon echter de koffie die ook enkele wandelaars bestelden niet vinden. Dus toen de kan leeg was , was ook de koffie op.
Na een ruim kwartiertje rust liep ik weer verder.
Het druppelde weer een beetje.
De tocht ging weer door een bosrijk gebied.
Even later kwam ik voorbij deze treinbaan.
Soms liep je over een mountainbike baan. Andere wandelaars waren verstandiger en kozen een iets simpelere route net naast de baan.
Bij punt 150 (wat later punt 149 bleek te zijn) was er even verwarring. De route gaf rechtsaf aan (150) maar de pijl linksaf (149). En linksaf bleek ook goed te zijn, nadat er door een medewandelaars naar de organisatie was gebeld.
We staken de Bredaseweg over en kamen langst de hockeyvelden.
Er werd geen wedstrijd gespeeld toen we langst kwamen.
Bruggetje over
Dit lijkt een mislukte foto, maar dit was het punt waar mijn moeder op 10 februari 2008 haar heup had gebroken. Omdat de organisatie later die week met een groot bloemstuk in het Tweestedenziekenhuis langst kwam, heb ik een ongeschreven afspraak om ieder jaar minstens één maal in Tilburg te wandelen. Overigens is dat niet ieder jaar gelukt.
Al snel kwam het einde in zicht en ik kwam in gesprek met een man en vrowu uit Waalwijk.
Boom
Zodoende kwamen we al pratend bij de finish aan.
Nog wel even deze vogels op de foto zetten.
Even nog een stukje langst Tilburg Universiteit. En daarna door een poortje naar de finish.
Na even een chocomel te hebben gedronken reed ik weer naar huis.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten