Vandaag hadden mijn broer en ik de late start. Gisteren klaagde ik over keelpijn, ik had niet zo goed geslapen en vanmorgen nog steeds keelpijn. Een flink stuk slijm tufte ik uit.
Van Rob (gastgezin) kreeg ik stepsils mee. Ik voelde me eigenlijk helemaal niet lekker.
Maar het was wel de 3de dag. Achteraf had ik misschien moeten opgeven, maar na 3 jaar wil je dat ook niet.
Dus ik besloot toch mee te gaan en maar te kijken of het ging lukken. Verder zou het zoals ik al eerder schreef voor de laatste keer Linden en Cuijk bezoeken.
En dat gaf me ondanks mijn keelpijn (overigens was de coronatest negatief) toch de fut om te gaan wandelen.
Voor de 3de dag liepen we richting de rotonde waar normaal de Goedemorgen man zat.
Voor we daar waren zijn er weer een paar kilometers van de ruim 42 die vandaag op het programma stonden afgelegd.
Toch nog maar een foto van het spandoek. De man wordt wel gemist.
Bij het bakkertje nam ik weer een puddingbroodje. Het eten was vanwege de keelpijn wat pijnlijk.
Ik moet zeggen dat ik het op dit moment nog niet zag zitten.
Dus maar gewoon doorbijten richting Hatert en Weezenhof.
Want elke kilometer die ik wandelde was weer een kilometer dichter bij de finish.
Net voor Hatert ging ik nog even naar het toilet.
En in Hatert maakte ik nog enkele foto's.
Bij Weezenhof stond nu een boog in de Vierdaagse kleuren. Oranje en groen)
Even later liep de tocht richting Overhasselt.
Bij St. Walrick besloot ik weer even te rusten. Mijn broer liep nog achter mij.
Hier kwamen de wandelaars rustig voorbij.
Nog steeds niet lekker, maar weer wel een aantal kilometers verder.
Daarna weer verder richting Overasselt.
In Overasselt moeten de 30 en 40 kilometer naar links. De 50 kilometer moet nog naar rechts. Maar omdat ik laat was gestart ging eigenlijk iedereen linksaf.
We gingen naar een dijk langst de Maas.
En uiteindelijk richting Noord Brabant.
Op een bepaald moment kun je de hele stoet zien en zelfs als je goed kijk al wandelaars richting Linden wandelen.
Maar dat is nog een heel stukje weg.
Dus maar gewoon weer wat kilometers maken.
En nog even terug kijken naar de stoet achter mij.
Bij de toiletten besloot ik weer even te rusten. Het leek wel iets beter te gaan.
Even later kwam mijn broer voorbij. De 30 kilometerroute ging hier ook weg. Ze komen dn bij Malden uit.
Even rekken ...
... en strekken.
Samen met mijn broer liep ik later richting Linden. Voor de laatste maal.
Op de brug wordt veel getoeterd door het passerende verkeer.
Monument bij Linden.
De wachters stonden er weer en ik vroeg mijn broer een foto te maken met mij en een wachter.
Met dank aan John Kouters
Het thema in Linden was spelletje.
Twister
Schoelen
Zaklopen
Wie niet weg is is gezien.
Over Elvis zullen we het dit jaar maar niet hebben. Zijn spelletjes laten niet aan de verbeelding over.
Boter, kaas en eieren
Blikgooien
Wordfeut
Escape room.
Mat in 1
Doelschieten
Hoewel Linden geen grote plaats is blijft het leuk. Na de escaperoom bezocht te hebben liep ik verder.
Richting Beers, hier komt de 50 kilometerroute er weer even bij.
Het zonnetje brak ook door, het was al beter dan gisteren met de regen.
En omdat we nu toch wel over de helft waren, kreeg ik gezien mijn keelpijn wel moed.
Beers werd bereikt.
In Beers is het altijd gezellig.
Wel goed opletten. Er was al een 50 kilometerwandelaar die een stuk later terug moest omdat de splitsing was gemist.
Op dit moment kreeg ik ook last van wespen.
Dat kwam door de lipton ice die ik had gekost.
Overigens las ik later dat er een man op 37 (van de 50 km) was uitgevallen in verband met een wespensteek. Dus dat was wel heel reëel.
Even later kreeg ik yoghurt bij een boerenactie.
Cuijk was ondertussen bereikt en ik liep richting de pontonbrug.
Dit jaar dus voor de laatste maal. Dat zal ik nog het meest missen.
De brug is toch een symbool van de Vierdaagse.
Ieder jaar weer opnieuw geslagen door het leger.
De wespen bleven overigens vervelend.
Ondertussen was ik bij het spoor aangekomen en hier sloot de 50 kilometer weer aan.
Daarna door het centrum van Cuijk.
Een heel mooi plaatsje en nog even in Brabant.
Brabant dat ik bij de 30 kilometer ook niet meer zal aandoen.
Nog een klein stukje richting de brug.
Door jarenlange ervaring wist ik dat je bij de 2 kerktorens rechtsaf, daarna linksaf door een tunneltje moet om op de Maasboulevard uit te komen.
In Cuijk is het wel even druk en altijd gezellig.
Na het tunneltje kwam de brug in zicht.
Even een paar foto's maken op de Maasboulevard.
DJ breng ze naar de brug. Als ik dit nummer hoor denk ik altijd aan de brug bij Cuijk.
Daarna de brug over richting Limburg.
Aan de overkant even terugkijken richting Cuijk. Ik besloot even een sanitaire stop te maken bij de grote militaire rustplaats.
Even later begreep ik dat mijn broer nog achter mij liep.
Ook in het laatste lastige stukje (vanwege de drukte en smalle wegen) waren boerenacties te zien.
Muziek
Toen we dit kleine bruggetje over waren liep de tocht richting Mook.
Ik besloot net voor het pelintje in Mook nog even te rusten.
De keelpijn was toch weer wat opgekomen drinken ging ook moeilijk.
Nog 12 kilometer.
Na een kwartiertje rust liep ik door.
Het is nu een bijna rechte weg naar Nijmegen.
Ondanks de fysieke lasten, kreeg ik wel moed.
Ik zag deze meiden met tijgerbroeken langst de kant uitrusten. Zij stonden later ook op Facebook.
Foto Facebookartikel 1
Foto Facebookartikel 2
Ook waren er steeds meer aanmoedigingen te zien voor individuele wandelaar.
En ook deze aanmoediging voor ...
... ijskoud bier was te zien.
Ook waren er duizende gladiolen te zien vanaf nu.
De wandelaars bereikten Malden.
De weg werd geveegd.
Ik besloot te rusten KNWB stand.
Hier kreeg ik kersen. Even later kwam ook mijn broer aan.
Na een kwartiertje liep ik verder naar de stand van de Goudenkruisdragers.
Mijn broer bleef nog even zitten.
Rustig doorlopen door Malden. Nog een kilometer of 8 te gaan.
Steeds meer kleuren waren te zien.
20x , ik ging voor de 21.
Deze vrouwelijk soldaten hieronder deden de Margarita.
Helaas was ik net te laat om een actiefoto te maken.
Nu was het nog een klein stukje naar de Goudenkruisdragers.
Deze vrouw was te zien.
En er werd al feest gevierd.
Bij de Goudenkruisdragers dronk ik nog wat.
En nu kwam ook de grote man voorbij.
Ook deze dames zijn ieder jaar erbij. Wel opletten op het opstapje.
Ik besloot er ook overheen te lopen.
De Via Gladiola was al bijna te zien.
Nog even het laatste knipje halen.
En naturlijk was de boomzager met zijn club ook aanwezig.
Er reed ook een vrouw in een scootmobiel mee.
Later reeds ze ook op de Via Gladiola mee.
Ik wist de reden niet, maar we hadden er soms wel last van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten