Vandaag de late start. Om iets over half zes kwam de bus die dit keer via Berg en Dal reed. Later kwam er nog wel een bus die wel door Ubbergen reed, meer we dachten dan zitten we in ieder geval in de bus.
Overigens stapte er enkele haltes voor het eindpunt een paar meisjes in die ruim €7,00 moesten betalen voor de bus. Dat gaf wel even schrik.
Wel een dag later dan de bedoeling was maar het was eindelijk zover. De 104de Vierdaagse kon eindelijk starten. Echter toen ik uit de bus kwam moest ik al wat zuur opgeven.
Dat begon dus al minder, maar daarna ging het beter.
In tegenstelling tot eerdere Vierdaagse hadden mijn broer en ik nu wel de gelijke start. Vandaag was dat dus de late start.
Zodat we na een toiletbezoek iets na zessen konden starten.
Toch wel raar dat we niet zoals gebruikelijk de eerste dag richting de Waalbrug liepen
De App kreeg ik niet gestart. (Te ver van de start ???) Ik stond toch nog vlakbij.
De eerste kilometers zijn dag 2, 3 en 4 hetzelfde.
We kwamen bij de rotonde aan waar altijd John van Vugt beter bekend als de Goedemorgenman zat. Helaas is hij enkele jaren geleden overleden. Een Vierdaagse icoon is niet meer.
Daarna kocht ik een puddingbroodje. Even wat in de maag na het kleine ontbijt van vanmorgen .
Helaas kan ik s’morgensvroeg niet zoveel naar binnen krijgen.
Het broodje viel goed.
Nadat we de Annastraat waren overgestoken kwamen we langst deze Vierdaagsetuin.
Ieder jaar is deze in Vierdaagsekleuren aangekleed.
Daarna Hartert, we liepen richting het winkelcentrum.
Over de brug richting Weezenhof, vroeger liepen we door deze wijk naar de stadsdijk, de laatste jaren lopen we er omheen.
Omdat het roze woensdag was liepen we onder de roze boog door.
Bij de toiletten staan altijd veel wandelaars te wachten. Maar doordat er veel Dixie’s staan ben je wel snel aan de beurt.
We liepen de rijksweg over. Uiteraard werd er weer veel getoeterd.
Helaas was de rust waar ik altijd yoghurt was niet meer aanwezig.
Dus ik besloot een stukje door te lopen.
Even later nam ik mijn rust. Even ater kwam mijn broer erbij zitten. Hij had ook de rust met de yoghurt gemist.
Na de rust liepen we verder richting Alvena.
Hier zagen we ook Foto Modern de Vierdaagse fotograaf.
Het was een makkelijk te onthouden nummer zei een wandelaar. 104 (Natuurlijk de 104de Vierdaagse)
Gewoon nu rustig doorlopen richting Alverna.
Dit plaatsje ligt net voor Wijchen, de etappeplaats van vandaag.
Er was tomatensoep te bestellen.
Even wat foto's maken van wandelaars die richting Alverna lopen.
Al snel was Alverna bereikt. Op de boog stond een band te spelen.
Even later werden we even tegengehouden (lees even het tempo eruit gehaald) zodat het kruisende verkeer even door kon en wij niet echt stil hoefden te staan.
Daarna liepen we verder richting Wijchen.
Ondertussen was de 30 kilometer afgesplitst, maar ik moest verder richting de 40/50 kilometer.
Volgend jaar wil ik ook nog de 40 kilometer wandelen al mag ik al 30 kilometer. Linden (thema) en Cuijk (brug) op de 4de dag zijn nog te leuk.
Bij de Jumboboog kregen we een klein krentebolletje.
Ondanks dat ik wat moeite had met eten smaakte het goed.
Langzaam kwam ik bij de splitsing van de 40 en 50 kilometer.
Hoewel ik jaren lang nog richting Balgoij en Niftrik moest ben ik blij dat deze 10 kilometer nu net meer hoeven te worden afgelegd.
Ondertussen liep ik ook de controle voorbij.
Ineens zag ik deze wandelaar met een poppetje die een 4Daagse medaille droeg
Dus nog even wat beter op de foto zetten.
Bij de rust net voordat de 50 kilometerroute weer aansloot ging ik weer even naar het toilet. Mijn moeder had net gebeld en toen zei ik nog dat het goed ging.
Echter bij dit toiletbezoek kwam er weer wat zuur mee naar boven en gaf ik weer over.
Even later belde mijn broer die Ron Konijn had zien liggen. Hij was omdat hij krom liep van plan om te stoppen. Even latere zag ik hem inderdaad liggen en ik ging er even bij zitten. De meisjes hierboven vroegen of ze me nat mochten spuiten (was al best warm). Dat vond ik goed mits ik ze op de foto mocht zetten.
Even later liepen Ron en ik verder. Hij liep in tegenstelling tot de Zevendorpentocht inderdaad krom. Hij bleef ook achter. Hij besloot inderdaad te stoppen en naar het station van Wijchen te lopen.
Zelf liep ik verder door Wijchen.
Langzaam kwamen we in het centrum.
Ik merkte al wel dat de warmte me niet goed viel.
Toen ik in het centrum kwam sloot de 30 kilometer weer aan.
De drukte op de markt (waar de 30 kilometer bij kwam) was niet zo groot als andere jaren. Misschien toch omdat er bijna 10.000 wandelaars minder waren gestart?
Even wat foto's maken op de markt en ook de dames die ik al eerder op de foto had gezet kwamen voorbij.
Het was groot feest in Wijchen.
Maar ik merkte dat de hitte en de drukte me niet goed deden.
Ik besloot even te gaan zitten.
En wat foto's te maken.
Na 5 minuten besloot ik verder te lopen naar Verpoorten een grote rust in Woerzik.
Dat was nog ongeveer 1 kilometer.
Het spoor over en daarna Woerzik.
Maar ik werd steeds misselijker. Gelukkig zag ik Verploegen al.
En toen ging het mis, overgeven. Ik was toch iets te ver gegaan. Een man kwam me helpen. De bovenstaande dames zorgde voor een banaan en wat te drinken. En ook werd er soep gehaald. Ik zat er echt helemaal doorheen, toch wat oververhit geraakt. Nu maar even tot rust komen. Pas na een half uurtje ging het beter. Het was 12 uur. Ik wist dat als het 1 uur zou worden ik beter op kon geven. Dan heb ik (zeker met deze trubbels) te weinig tijd om voor 5 uur te finishen.
Moet ik nu na 20 kilometer op de 1ste dag al opgeven vroeg ik me af. Vorige week in Oud Vossemeer ging het toch ook goed?! Allerlei gedachten spookte door mijn hoofd.
Maar om half 1 besloot ik (nadat ik beloofd had aan de man die een heel uur had verzorgd ik terug zou komen. Hij zou me zelfs naar Beek willen brengen) het rustig verder te proberen. Ik gaf nog een flinke donatie aan Unicef voor de hulp.
Hoewel het natuurlijk niet super ging liep ik wel beter. Het uurtje rust was goed geweest. Maar ik had wel een besluit gemaakt voor de volgende jaren. Gewoon teruggaan naar de 30 kilometer en dan maar geen Linden en Cuijk de 4de dag.
Ondertussen liep ik richting Beuningen.
Zou het lukken vandaag? Kan ik vanavond wel goed eten?
Vragen die me door mij hoofd spookte. Mijn broer liep voor me.
Ondertussen zag ik langst de kant de boerenprotesten. Ze zijn het niet eens met het stukstofbeleid.
Trots op de boer!
De weg naar Beuningen is best wel een aantal kilometers. Zeker op het eind van de wandeling.
Maar ik wist dat ik nog tijd genoeg zou hebben.
Maar het bleef wel erg warm.
Dus maar rustig aan blijven doen, ik heb tot 5 uur de tijd.
Toen ik de rotonde was gepasseerd wist ik dat het nog ongeveer 1 kilometer tot Beuningen was.
Maar eindelijk kon ik rechtsaf slaan en was in Beuningen aangekomen.
Daar zag ik de bekende zanger die de wandelaars toezong.
Ik besloot naar de stand van de Goudenkruisdragers te wandelen en hier weer even te rusten.
Ondertussen werd vanwege de warmte met waterpistolen geschoten.
Even bijvullen!
Stiekem hoopte ik dat ze teruggepakt zouden worden. (Misschien wel een beetje gemeen)
Al snel kwam ik bij de stand van de Goudenkruisdragers Vierdaagse.
Hier heb ik weer even gerust. Het leek wel wat beter te gaan, maar nog steeds last van de warmte.
De misselijkheid was wel verdwenen.
Na de rust liep ik verder in de richting van Weurt.
Hier was een route aanpassing.
Hierdoor kwamen we langst dit muziekgezelschap.
En even later zag ik deze mooie tuin.
Het was zo mooi alle poppen dat ik er even wat foto's van gemaakt heb.
Eigenlijk weer wel een beetje veel.
Daarna rechtsaf naar de sluis.
Nijmegen kwam al in zicht maar het was nog wel een kleine 5 kilometer tot de finish.
Hoewel het dit jaar de 1ste dag was lijkt dat laatste stuk altijd erg lang.
Maar als je op een GPS apparaat de afstand afleest kloppen de kilometers gewoon. Psychisch dus!
Nog even over een saai industrieterrein
De oversteek was ondertussen te zien.
En we liepen onder het viaduct door.
Bijna was ik in de Kanaalstraat.
Hier is het nog iets meer dan 3 kilometer naar de finish. Ik besloot nog even te rusten, ik zag dat er nog genoeg tijd was.
Op de grond was de LHBTIQ+ vlag getekend.
Dit uiteraard in het kader van de Roze woensdag.
Langzaam werd de Waalkade bereikt.
En er was steeds meer roze te zien.
Spoorbrug
De Waalkade met in de verte de Waalbrug. We zijn er bijna.
De geuren van eten zijn overigens niet zo prettig als je al wat misselijk bent geweest.
Op de Waalkade liepen enkele travestieten rond.
Ik besloot nog even een kleine rust in te bouwen, het was net iets over 4, dus ruim de tijd nog om binnen te komen.
Na de korte rust liep ik verder het centrum van Nijmegen in.
Het viel me wel een beetje tegen dat er geen shows meer waren, maar gelukkig kon je daardoor wel goed doorlopen.
Na het Faberplein wist ik dat het nog linksaf was om de finish te zien.
En rond half 5 kon ik me afmelden. Toen ik even ging zitten kreeg ik ook nog enorme kramp in mij rechterkuit. Dat kon er ook nog wel bij. Maar ik zat nog in de strijd.
Nu maar hopen dat ik een beetje kon eten vanavond, ik was van plan een pizza te proberen
Nadat we in Beek waren aangekomen liep ik naar de pizzeria/cafetaria.
Het lukte me gelukkig de pizza bijna helemaal op te eten zonder misselijk te worden. Hopelijk gaat het morgen beter. De temperatuur zou in ieder geval lager zijn.
De oversteek was ondertussen te zien. 
En we liepen onder het viaduct door. 
Bijna was ik in de Kanaalstraat.
Hier is het nog iets meer dan 3 kilometer naar de finish. Ik besloot nog even te rusten, ik zag dat er nog genoeg tijd was.
Op de grond was de LHBTIQ+ vlag getekend.
Dit uiteraard in het kader van de Roze woensdag.
Langzaam werd de Waalkade bereikt.
En er was steeds meer roze te zien.
Spoorbrug
De Waalkade met in de verte de Waalbrug. We zijn er bijna.
De geuren van eten zijn overigens niet zo prettig als je al wat misselijk bent geweest.
Op de Waalkade liepen enkele travestieten rond.
Ik besloot nog even een kleine rust in te bouwen, het was net iets over 4, dus ruim de tijd nog om binnen te komen.
Na de korte rust liep ik verder het centrum van Nijmegen in.
Het viel me wel een beetje tegen dat er geen shows meer waren, maar gelukkig kon je daardoor wel goed doorlopen.
Na het Faberplein wist ik dat het nog linksaf was om de finish te zien.
En rond half 5 kon ik me afmelden. Toen ik even ging zitten kreeg ik ook nog enorme kramp in mij rechterkuit. Dat kon er ook nog wel bij. Maar ik zat nog in de strijd.
Nadat we in Beek waren aangekomen liep ik naar de pizzeria/cafetaria.
Het lukte me gelukkig de pizza bijna helemaal op te eten zonder misselijk te worden. Hopelijk gaat het morgen beter. De temperatuur zou in ieder geval lager zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten