Eindelijk werd het 18 juli 2017, 6.00u, het moment waar ik al 3 jaar op heb gewacht.
Vandaag de Dag van Elst, de dag die in omgekeerde volgorde zou worden gewandeld. Dus eerst de dijk richting Oosterhout.
De vraag was hoe dat zou bevallen. De dijk werd op het eind van de dag altijd als erg lang ervaren. En als het dan nog warm was werd het een hele toer.
We sloten achteraan in de rij aan. Helaas is niet iedereen zo geduldig.
Maar net voor half zeven konden we op het parcours. Mijn broer en ik hadden afgesproken ieder zijn eigen Vierdaagse te laten wandelen om elkaar niet op te houden of te forceren.
Op naar de Waalbrug, waar de nachtburgemeester van Nijmegen zat.
Toen we de brug over waren liepen we richting de dijk.
We zagen de spoorburg en de oversteek.
Hier zijn in 1944 tijdens operatie Market Garden militairen overgestoken over de Waal. Dit wordt iedere dag bij zonsondergang herdacht met de Sunsetmarch.
We liepen over de ijk richting Oosterhout.
In Oosterhout stond een bord GA TERUG. Nog nooit kwam de Vierdaagse zo vroeg In Oosterhout.
De dijk was overigens helemaal niet zo lang leek. Of zou dat komen omdat we nu pas aan het begin van de Vierdaagse zaten.
Het was Blauwe Dinsdag en we werden welkom geheten in Oosterhout.
Hier liep de 30 kilometer iets korter, omdat ze toch al ruim 7 kilometer over 4 dagen teveel wandelen,
Daarna ging de wandeling richt Slijk - Ewijk.
Ook tijd voor een eerste rust. Bij de militiare rust. Het ging goed, maar ik had dat de eerste dag niet anders verwacht. Ik had reeds 2 maal 40 kilometer getraind.
Er werd een foto gemaakt door Foto Modern
Valburg werd bereikt. Deze dag waren diverse plaatsen zoals hierboven aangegeven.
In Valburg was muziek.
Al snel werd Elst bereikt maar we waren nog niet in het centrum.
Op diverse plaatsen was duidelijk dat het blauwe dinsdag was.
Net voor het centrum nam ik nog even een rustpauze. De eerste dag zat er ongeveer voor de helft op.
Na een klein kwartiertje liep ik verder. Ondertussen had mijn broer reeds gebeld. Hij was Elst al uit.
Uiteraard was naast het toastje van Heinz ook de steltenloper weer aanwezig. Met ook hier een verkeersbord om (eventueel) op de rotonde om te draaien.
De kerk kwam in zicht.
Ondertussen werd het wel wat warmer. Maar morgen was de grootste hitte voorspeld.
En alles ging nog vlot toen ik Elst uitliep.
In het laatste stuk door Elst werden we nog aangemoedigd.
Al snel liep de wandeling richting de splitsing van de 40 kilometer. De 30 kilometer was in Elst al gesplitst.
Later hoorde ik van 50 kilometer wandelaars dat dit wel lastig was. Normaal was de splitsing na een kortere afstand.
Voordeel is wel dat nu iedereen een aparte route liep. In andere jaren was het na Elst met zijn alle richting Nijmegen wandelen. En dat was best druk.
De tocht liep voor de 40 kilometer verder via de Rijkerwoerdse Plassen. Hier heb ik even een sanitaire stop gemaakt.
Al snel kwamen de 50 kilometer wandelaars er ook weer bij.
Toen ik even later ging rusten kwam Donald Duck voorbij. Zal wel erg warm geweest zijn.
Even later stond Donald zonder zijn hoofd bij een kraampje.
De tocht liep verder richting Bemmel.
Uiteraard moest er ook even een Free Hug worden gehaald.
De weg naar Bemmel was wel een eindje. En ik dacht op een bepaald moment zelfs dat ik de verzorging van de Goudenkruisdragers had gemist.
In Bemmel heb ik nog even gerust. Ik kreeg een stoel aangeboden en vertelde het verhaal van de afgelopen 2 jaar toen ik niet mee heb gedaan.
Er werd gevraagd wat ik van de omkering van de route vond. Tot op dit moment was het goed bevallen en later kon ik ook zeggen dat het inderdaad voor de wandelaars een verbetering was.
Voor Oosterhout waar de man waar ik mee in gesprek was geraakt vond men het uiteraard minder.
Ook hier stond een bord Ga terug.
In Bemmel was het gezellig.
Ook wandelclub de Boomzager was aanwezig. Ja wie kan een wandelclub tijdens een wandelevenement weigeren.
De tocht liep verder richting Lent. De laatste plaats vandaag.
En daar stond ook de post van de Goudenkruisdragers. Ik had hem dus niet gemist.
Dus hier maar even gerust en wat gedronken.
Daarna liep ik verder voor het laatste stuk.
Al snel was ik in de Via Begonia.
Het laatste stuk vond ik zwaar. Was het psychisch , de warmte of de spanning die eruit kwam.
Ik had 3 jaar naar deze dag (Vierdaagse) uitgezien.
Ik weet het niet. Op de Waalbrug was het wel erg warm. Mijn broer vertelde dat toen hij hier was iemand niet goed was geworden.
Die Waalbrug is toch stiekem nog een heel eind zo aan het einde van de dag.
Na de Waalbrug nog een klein stukje door het centrum van Nijmegen.
Ongeveer een uurtje later dan mijn broer kon ook ik me afmelden. Het was , ondanks dat ik het laatste stuk zwaar vond, goed gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten