We gingen in de rij staan en net voor half zes konden we richting Wijchen.
We konden genieten van de maan.
Voor we in het centrum Wijchen waren moesten we nog ongeveer 20 kilometer wandelen.
En de eerste 10 kilometer gingen door Nijmegen.
Dat is best een heel stuk en een groot gedeelte loop je 3 dagen lang.
We liepen naar de wijk Hatert.
Bij Weezenhof (waar de laatste jaren niet meer doorheen wordt gewandeld) hingen de volgende kleren. Na ongeveer 10 kilometer kwam ik bij de boerderij waar ik altijd biologische yoghurt nam.
Daarna ging de tocht richting Alvena.
De warmte viel nog mee op dit moment.
In Alvena werd er al ingespeeld op roze woensdag. Ik had een roze shirt aan met Walk to 't Wapen van Roosendaal.
Even later nam ik weer een kleine rust en sanitaire stop.
We waren voor de eerste maal in Wijchen.
De lus werd bereikt, de 50 kilometer moest nog richting Balgoij en Niftrik. En enkele wandelaars namen nog deze afslag.
Bijna aan het einde van de lus ging ik even op een muurtje zitten en at wat.
Onder andere een banaan.
Toen ik een stukje verder liep werd ik misselijk en begon wat over te geven. Toch last van de warmte?, Iets te kort gerust? Of iets anders.
Dus na een meter of tien weer maar even gaan zitten. Er kwam een meisje naar me toe om te vragen of het wel ging. Even niet dus. Ik besloot om even wat langer te gaan zitten (de 50 kilometer zou over een kleine 100m weer aansluiten, dus het was rustig.) , te kijken hoe het ging en dan te besluiten wat ik zou doen.Omdat het na een klein kwartier iets beter ging besloot ik om te wandelen naar de grote rustplaats in Woerzik, hier soep te eten en nog wat te rusten. Dan zou ik definitief beslissen of ik door zou gaan. Ik drukte per ongeluk mijn GPS route uit zodat deze werd opgeslagen. Dit bleek later het enige moment dat ik even overwoog te gaan stoppen.
In Wijchen was het zoals gebruikelijk erg druk.
Zeker op het plein waar de 30 kilometer weer in ging voegen.
Daarna door de Kasteelstraat, ik verlangde erg naar de rust, maar dat was nog even een stukje wandelen.
Dus toch maar een beetje proberen te genieten van de muziek en het publiek.
Maar uiteindelijk kwam ik dan toch in Woerzik aan. En de kop soep met drinken deed me goed. Ik knapte weer wat op. Dus toch weer maar verder proberen na een half uur rust. Omdat mijn GPS was uitgeschakeld belde mijn moeder die dacht dat ik had opgegeven. Maar ondertussen had ik hem weer opgestart voor het tweede gedeelte.
Ik ging weer beter, maar het bleef toch moeilijk.
Op naar Beuningen.
Voldoende drinken dan maar ...
... maar geen alcohol was het advies.
Er passeerde een paar rolstoelers. Voor hen is het ook een hele prestatie.
Het lijkt altijd een hele tijd te duren voordat je in Beuningen bent, maar uiteindelijk kom je er toch.
In Beuningen staat altijd de stand van de Goudenkruisdragers.
Hier zou ik nog even gaan rusten om wat bij te komen.
Gelukkig had ik deze dag een vroege start gehad, zodat ik het rustig aan kon doen.
Na de rust ging de wandeling verder richting Weurt. Hoewel Nijmegen dus al aardig in zicht kwam, werd het door de warmte steeds lastiger.
Dan maar even een Free Hug ophalen.
De sluis bij Weurt werd gepasseerd.
In de verte is de oversteek (brug) te zien.
Even nog wat drinken kopen. Drinken en het petje natmaken.
Dit alles om de laatste kilometers goed door te komen.
Op het bord stond dat het 31°C was.
In de Kanaalstraat heb ik nog even gerust.
En genoten van de wandelaars die langst kwamen.
Maar uiteindelijk moest ik ook verder. Ondanks mijn 'slechte' dag was ik er nu bijna.
En dan kon ik altijd kijken of ik goed kon slapen. En morgen was ook de late start. Dus een uur extra rust.
Het werd al steeds rozer en ook de Waalkade kwam in zicht.
Bij de spoorbrug draaide we de Waalkade op.
In de reacties later las ik dat wandelaars vonden dat er weinig support op de Waalkade was. En dat klopte eigenlijk wel.
Maar om weer door de binnenstad te gaan zoals vroeger zie ik ook niet zitten. Hier was het soms zo druk dat je over de laatste kilometers een ruim half uur deed.
Op de Waalkade was de gebruikelijke kermis.
Toen we in de stad aankwamen werd het een roze feest.
De wandelaars werden enthousiast ingehaald.
Ik was blij dat deze dag erop zat. Morgen weer verder kijken.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten