De klok begint twaalf uur te slaan een nieuw jaar staat voor de deur.
Terugkijkend op het jaar 2022 begint er langzaam een einde te komen aan de pandemie en kunnen er ook weer meer wandeltochten live worden georganiseerd. Helaas nog niet de Bloesemtocht (zie ook Noot 1) en de Airborntocht. Vanwege de grote organisatie en de onzekerheid durfde men dat nog niet aan. Maar de Vierdaagse ging het toch proberen en in februari kon worden ingeschreven voor de 104de editie. Maar later zou men met een ander probleem geconfronteerd worden , maar daarover later meer.
We begonnen het jaar met een Nieuwjaarstocht die nog alternatief was. THOR kon de tocht nog niet organiseren vanwege de coronamaatregelen. Een paar weken later werd er een wandeltocht georganiseerd om de horeca, die erg was getroffen door de lock downs te ondersteunen. Dat was een groot succes. En eindelijk was er weer een evenement al moest nog wel rekening worden gehouden met de 1,5m.
En op 30 januari kon ik voor het eerst dit jaar meedoen aan een georganiseerde wandeltocht "The walk of life" in Etten Leur. De coronacijfers stegen wel, maar er kwamen minder personen in het ziekenhuis of de IC.
Men begon al langzaam te denken om maatregelen te versoepelen en wat niet was verwacht carnaval kon doorgaan.
In Tullepetaonestad (Roosendaal) wel zonder optocht want daarvoor was de tijd te kort.
Ik besloot wel carnaval te vieren maar nog niet in de drukke cafés te gaan om een coronabesmetting te voorkomen. En zoveel als mogelijk 1,5m aanhouden.
Achteraf bleek dat dit niet nodig was geweest want donderdag na carnaval was ik erg beroerd en wat ik 2 jaar buiten de deur had gehouden was nu een feit. Corona, gelukkig erg mild. En ik was overigens niet de enige, vele carnavalsvierders waren ook besmet.
Maar gelukkig was ik na een weekje weer opgeknapt. Jammer was het wel dat ik juist de week na carnaval vakantie had. Wel moet ik zeggen dat de Gertrudistocht waar ik 14 km en daarna 7 km wilde wandelen even na 14 km toch even genoeg was. De 7 km extra heb ik maar laten schieten.
Maar daarna kon er weer langzaam getraind worden voor de Vierdaagse waar mijn broer en ik zich ondertussen hadden opgegeven.
In april liep ik onder andere de Ruytertocht een hele mooie tocht in Vlissingen waar je langst de boulevard komt. Het was alweer een tijdje geleden dat ik deze tocht had gewandeld.
De maand mei waren er diverse wandeltochten, de bevrijdingstocht in Dordrecht, de Walk4Gijsje (een wandeling die ik voor de 1ste maal liep) en de Omloop vestingstad Hulst. Die laatste wilde ik nog een keer wandelen omdat ik vorige keer Reinard de Vos had gemist. (Ik had toen gewoon achterom moeten kijken)
En ook de avondvierdaagse ging weer door. Al was het nog even spannend of de 4de avond wel gewandeld kon worden in verband met het driegende onweer. Maar om 5 uur stond op de website dat het gewoon doorging.
Ik kon dus gewoon mijn 28ste maal afmaken. (Al moet ik eerlijk bekennen dat ik in de beginjaren 2x slechts 3 dagen heb gewandeld).
Ook wandelde ik in mei de Voorjaarstocht Oud Vossemeer, een hele mooie tocht zeker ook door het weer. De 30 kilometer word aangetikt.
In juni stonden 2 wandelingen van THOR op het programma. Als eerste het rondje Roosendaal.
Hier waren door de weinige vrijwilligers geen pijlen want soms tot verwarring zorgde.
Later was de Wandeltocht Halve marathon op het programma. Een tocht die langst een aantal parken in Roosendaal gaat. En later die dag de halve marathon.
De Zevendorpentocht kon ook worden gewandeld, eigenlijk is dit de laatste serieuze training voor de Vierdaagse.
Hier was wel duidelijk dat de boeren het niet eens waren met het beleid van de regering betreffende de stikstof.
En toen begon de temperatuur te stijgen Herinneringen aan de 1ste dag van de Vierdaagse van 2006 kwamen terug. Op zondag gingen we ons aanmelden en hier hoorden we dat de 1ste dag (Dag van Elst) zou komen te vervallen. Het bleek nog extremer weer te zijn dan in 2006. Erg sneu voor de gemeentes op de route van deze dag. Voor het 3de jaar geen Vierdaagse in Oosterhout, Valburg, Elst , Elden Huissen, Bemmel en Lent. Hopelijk in 2023 weer.
Op 20 juli konden we eindelijk na 3 jaar beginnen aan de Vier Driedaagse van Nijmegen. Maar het was nog erg warm en ik voelde me daarom helemaal niet lekker. Net voor Wijchen kwam ik Ron Konijn tegen die scheef liep en op ging geven. 
Niet wetende dat ik enkele kilometers later ook dicht bij uitvallen zou staan. Ik bleef zuur opgeven en werd door een man aan de kant gehaald. Ik kreeg drinken en soep. En een banaan. Echt even bijkomen, ik had voor mezelf bepaald dat als ik voor 1 uur weer een beejte opgeknapt was ik zou verder gaan. Rond half één ging het inderdaad beter. Ik doneerde geld bij de Unicef stand, omdat ik van deze dames drinken had gekregen.
Donderdag was het weer helemaal omgeslagen en waren er diverse keren buien. De ene dag oververhit, nu door het natte shirt bijna onderkoeld. Maar deze dag (zeker omdat ik vroeg zou starten) kwam ik ook door.
Hoewel ik me nog steeds niet echt goed voelde waren de coronatest negatief.
Op vrijdag had ik keelpijn. Ik dacht Nee he moet ik dan de laatste dag nog uitvallen. De kilometers tot Linden (ongeveer op de helft) waren erg zwaar, maar daarna begon de hoop te komen dat het toch ging lukken. Wie had dat in Wijchen gedacht.
Na de Vierdaagse begon ik langzaam veel pijn te ervaren aan mijn linkervoet. De eerste tocht waar mijn broer en ik weer mee gingen wandelen werd een hel. En dat voor een wandeling slechts 7 kilometer.
Daarna shock therapie en dat leek wel te werken, maar toen ik in de ochtend 5 kilometer met de wandelgroep had gewandeld en later 5 kilometer in Goes bleek het toch weer terug te komen. Toch iets te snel.
2023, het jaar wat voor de deur staat. Hopelijk voor iedereen een goed jaar.
Daarom voor iedereen de beste wensen voor 2023.
Noot 1:
Omdat dit bericht al begin december is geschreven was nog niet bekend dat de Bloesemtocht is gestopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten