Vandaag wederom een wandeltocht bij WIEGO in Breda.
Ik twijfelende nog wel even omdat het gisteren glad was. Ik was zelfs niet gaan wandelen met de wandelgroep.
Maar ik besloot me toch in te schrijven voor de wandeling van 10 kilometer.
De tocht ging richting het Mastbos.
Hier lag nog sneeuw.
Al snel zag ik geen gekleurde kaartjes meer. (Geel linksaf, Rood rechtsaf, Wit rechtdoor.)
Na een paar honderd meter besloten een aantal andere wandelaars en ik terug te lopen.
Maar het klopte nog steeds niet.
Gelukkig kwamen er weer andere wandelaars die wisten waar we uiteindelijk moesten uitkomen.
Dus ik liep met hen mee. Vanaf rechts kwamen andere wandelaars aangelopen. Achteraf bleek dat we een rood kaartjes hadden gemist.
Toen miste ik de splitsing (zelfs niet goed gekeken), maar ik werd er snel op gewezen.
Nu zat ik echt weer op de juiste 10 kilometer route.
Dus de tocht door het Mastbos kon verder worden gewandeld.
Nog even een paar mooie foto’s maken.
Al snel kreeg ik krampen, maar de rust was nog niet bereikt.
Dus dan maar even het bos induiken.
Daarna ging het beter.
Bij de rust liet ik mijn kaartje stempelen ging nog even naar het toilet en liep verder.
Daarna liep ik door.
Het bleek dat er toch wel wat gladde stukken waren. Zeker waar de zon niet echt kon komen.
Dus maar even goed kijken waar de gladde stukken waren.
Ik liep langzaam langst de Mark om niet te vallen.
Maar toen ik het pad bijna had afgelopen gleed ik toch weg.
Enkele wandelaars die op een zijpad liepen vertelden dat het daar beter liep.
Toen ik was opgestaan, wat ook nog lastig was omdat je weg bleef glijden ging ik daar lopen.
Ondertussen was er ongeveer 7 kilometer afgelegd.
De tocht liep weer richting het bos.
Ik moet toegeven dat ik naar de finish verlangde. Het gemiste kaartje, de krampen en de val begonnen door mijn hoofd te spelen.
Het was een echter Murphy tocht. Alles wat mis kon gaan leek mis te gaan.
Nog een klein stukje probeerde ik te denken.
Gelukkig wist ik ongeveer waar ik was.
Maar ook de sneeuw in het bos was goed uitkijken.
Gelukkig was ik weer snel uit het bos.
Nog een klein stukje.
Gelukkig was het niet glad op dit stuk en de kerk van Ginneken kwam al in zicht.
Ik meldde me af en reed naar huis.
Vergeet mijn gastenboek niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten