Twee jaar door het Corona virus en in 2022 door het warme weer.
Gezien de ervaringen in 2006 durfde men het toen niet aan omdat de omstandigheden zelfs slechter waren dan in 2006.
Zelf had ik de late en ook laatste start. Ik mocht voor de eerste keer 30 kilometer wandelen.
Rond tien voor acht kon ik na nog even naar de toilet te zijn gegaan vertrekken.
Ik was bang dat ik nu echt achteraan zou komen, maar dat viel echter mee.
Op naar de Waalbrug. Het zou ideaal wandelweer worden. Zeker niet te warm. Vol goede moed ging ik van start.
Zoals de laatste jaren liepen we als eerste over de dijk richting Oosterhout.
Het blijft een lange dijk waar je toch wel een uurtje op loopt.
Herinnering oversteek
In Oosterhout aangekomen was het al druk.
Hier moest de 30 kilometer al een stukje afsnijden.
Maar al snel kwam ik weer op de route voor de andere afstanden.
Langzaam liep ik Oosterhout weer uit.
Op naar Slijk Ewijk. Het ging goed en ook het weer was ideaal. Hopelijk zal de misselijkheid nu wegblijven. Ik besloot wel even op een muurtje te rusten. Daar zag ik een man in een blauw pak.
Bij het waterpunt even gezicht nat maken. Ik wil best water in mijn flesjes doen, maar dat bevorderd de misselijkheid vaak weer.
Ondertussen was ik Slijk Ewijk al gepasseerd en ging de wandeling richting Valburg.
Op weg naar Valburg werd de gebruikelijke foto weer gemaakt.
Toen Valburg was bereikt besloot ik na een stukje te hebben gewandeld in dit plaatsje te gaan rusten.
En wat drinken ik deed dat rustig om de misselijkheid weer niet te laten optreden.
Daarna richting de plaatst van vandaag Elst.
Ik liep nog steeds dezelfde route als de 40 en 50 kilometer.
Ik kwam bij de “Blauwe” rotonde aan.
Dan is het nog een stukje richting het centrum van Elst.
Ik kwam The Whateverband tegen.
Daarna liep de wandeling door de centrumstraat van Elst.
De kerkklok stond op kwart over twaalf.
Nu moest ik rechtdoor waar de andere afstanden (zoals mijn broer) linksaf moesten.
De militairen liepen met ons mee. Maar vanwege het tijdstip waren deze al gepasseerd.
Al snel kwam ik bij het station van Elst. Daar besloot ik weer even te rusten.
Ik liet wat drinken over mijn broek stromen waardoor het leek dat ik een ongelukje had gehad. Maar dat was niet waar. Gelukkig was het warm en droogde het snel op.
We gingen onder het spoor door langst een industrieterrein.
Drinken gemorst.
Ik moet zeggen dat dit niet het mooiste stuk van de route was.
Er was ook weinig te zien.
Ik liep Elst uit.
De snelweg werd bereikt en de tocht liep over het viaduct verder.
Daarna sloot de wandeling al snel aan bij de andere afstanden.
Dat was net voor Bemmel.
In het centrum van Bemmel waren hekken geplaatst.
Daarom kon ik in het begin nergens naar de kant om te rusten.
En ik werd weer misselijk dus had echt een rust nodig.
Toen ik een opening had gevonden en aan de kant kon zitten moest ik overgeven.
Na even wat bijgekomen te zijn besloot ik verder te wandelen. Richting de tent van de Goudenkruisdragers.
Ik was nog steeds niet lekker, maar kon toch wat drinken.
Op weg naar Lent, de laatste plaats voor dat we Nijmegen weer inlopen zag ik ook Jan van Vulpen nog.
Overigens valt de afstand van Bemmel naar Lent altijd nog tegen.
Dat was ook toen de route andersom werd gewandeld.
Via Begonia
Op naar de Waalbrug, die pas laat in beeld komt heb ik het gevoel.
Ik twijfelde al of ik morgen wilde starten als ik misselijk bleef. Je moet wel kunnen eten.
De Waalbrug kwam nu echt in zicht en in de verte was Nijmegen al te zien.
In Nijmegen werden de wandelaars weer aangemoedigd door het publiek.
Bij de oranjesingel moest ik nog even wachten maar daarna kon ik me afmelden.
Ik liep naar Frieda (nu wist ik wel waar ze zat) en ging daarna even zitten bij mijn broer.
Nu werd ik echt misselijk. Mijn broer had heel veel last van zijn rug (later duurde de wandeling van de finish naar ons gastgezin voor hen bijna 1 uur terwijl dat ongeveer 15-20 minuten moet zijn). Hij wilde stoppen. Omdat ik het ook niet zag zitten om morgen weer misselijk te worden besloot ik ook op te geven. (als het de derde dag was geweest had ik nog overwogen door te gaan). Wat nog nooit was gebeurd gebeurde dit jaar wel. We hadden allebei moeten opgeven. We zaten er zo doorheen dat we zelfs met de gedachte speelden om volgend jaar niet mee te doen maar als vrijwilliger betrokken te worden bij de Vierdaagse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten