Dinsdag 16 juli 2019 (Dag van Elst)

De Dag van Elst zou ik evenals vorig jaar wederom vroeg starten. De bus (het waren er twee maar één reed door) was enkele minuten te vroeg maar bleef keurig wachten tot 4.41u. 

Overigens zat iedereen al ruim op tijd bij de bushalte. De diarree van gisteren was gelukkig voorbij. 

De start was al om 4.45u wat weer als voordeel had dat je, omdat je pas rond 5 uur op de wedren aankwam, direct kon doorlopen bij de start en niet een ruim kwartier moest wachten.  

Daardoor was je ook weer wat eerder op het parcours. 

Zoals alle jaren werden de wandelaars uitgezwaaid door studenten (die vaak hadden gefeest). 

Tot de Waalbrug werden de wandelaars toegejuicht. 

De Waalbrug waar men aan het herstel van de weg bezig is. Gelukkig was er voor de wandelaars ruimte open gelaten. Wel waren enkele rijstroken voor het overige verkeer aangepast. Op de Waalbrug zag ik boven de Waal droneaanvallen vliegen. Ze filmen de wandelaars vanuit de lucht. Na de Waalbrug de wandelaars voor de derde maal direct de dijk richting Oosterhout op. 

Het ging in ieder geval sneller dan vorig jaar al was er wel even een stukje waar langzamer gewandeld moest worden. 

Maar er stond nu geen controle aan het begin van de dijk. En waarschijnlijk heeft de beslissing dat je symbool (gladiool wandelschoen) nu echt aan je starttijd was gekoppeld daar ook veel mee te maken. 

De dijk die , sinds dat de route is omgekeerd een stuk minder lang lijkt. 

Op de dijk kwamen we langst diverse monumenten en de oversteek. Op 20 september 1944 is hier getracht door de Amerikanen (US 82nd) de Waal over te steken met bootjes wat uiteindelijk gelukt is maar heeft 48 geallieerde het leven gekost. 

Iedere avond bij zonsondergang is hier een herdenkingswandeling om deze "oversteek" te herdenken. Er worden dan 48 lichtmasten paar voor paar na elkaar aangestoken in het tempo van de trage mars. Iedere avond loopt een veteraan de Sunsetmarch in het tempo dat de lichten aangaan. Ook was er een monument waar bloemen bij lagen.

De tocht liep verder richting Oosterhout. 

Als je naar links keek zag je Nijmegen langzaam verdwijnen. 

Op de dijk stond Ronny Ruysdael (vroeger van de Sjonnies) de wandelaars aan te moedigen op een auto. 

In Oosterhout aangekomen was er al een ruim uur gewandeld en 6,7 km afgelegd.

Ik besloot even te gaan zitten om iets te eten. Daarna weer verder. 

De 30 kilometer sneed een stukje af. W

ant de 30 kilometer loopt eigenlijk 126 km over 4 dagen. 

Dit is relatief de grootste afwijking. De 40 kilometer loopt bijvoorbeeld over 4 dagen 161 kilometer. 

En alleen de laatste dag wordt er meer dan 40 kilometer gewandeld. Maar omdat je dan over de Via Gladiola wordt 'gedragen' merk je daar weinig van. Daarna liep ik door, beseffend dat het allemaal een stuk beter en sneller ging dan vorig jaar.

Ik probeerde door te wandelen naar de grote militaire rustpost. 

Maar die bleek verder weg te zijn. 

Ik vind het nog steeds moeilijk om nu de route is omgedraaid de rustpunten goed te kiezen. 

Ik besloot in een bocht toch even te rusten en later de militaire rust (mits ik geen sanitaire stop moest maken) over te slaan. 

Na enkele foto's te hebben gemaakt tijdens de rust liep ik verder. 

Ondertussen had ik ook Kees Braat gezien, die ik zowel van het wandelcircuit ken als van mijn oude EHBO vereniging. 

Op weg richting Slijk-Ewijk. De militaire rust sloeg ik over, ik moest nog geen sanitaire stop maken. Gelukkig waren mijn darmproblemen van maandagavond niet doorgezet. 

Foto Modern

Net nadat ik de Verloren Zeeg had gepasseerd wilde ik voordat ik richting Valburg zou wandelen nog even een sanitaire stop maken, maar er waren slecht enkele toiletten en het was druk. 

Dus liep ik verder richting Valburg.

Om een rotonde zag ik een soort vogel die ik op de foto heb gezet.

Daarna waren we snel in Valburg. 

Hier bleef ik even stilstaan op wat foto’s te maken. 

Daarna was er een controle dus weer even de knipkaart opzoeken. 

De tocht ging richting Elst, maar eerst even een spoorwegovergang passeren. Het is dan nog een aantal kilometer naar Elst. Dus nog maar wat foto’s gemaakt van de wandelaars. 

Elst

Even later kwamen we aan bij een rotonde waar het altijd een feest is. 

Iedereen was in het blauw. Dit in het kader van Blauwe dinsdag zoals deze dag ook genoemd wordt. x

Langzaam werd het centrum van Elst bereikt, het toastje van Heinz was ondertussen uitgedeeld.

Er kwamen ook meer tentjes en muziek.

En ook Harm Eders van omroep Gelderland was van de partij. 

Ook de steltenloper was weer aanwezig. Je zou zelfs als je het wilt onder zijn benen door kunnen lopen. 

Toen ik Elst was doorgewandeld ging ik net na het centrum weer op hetzelfde bankje als vorig jaar zitten. De 30 kilometerwandelaars liepen rechtdoor de rest moest linksaf. Op het bankje kon ik het allemaal goed aanschouwen. De dronk wat en sprak met de wandelaars en toeschouwers die ook waren gaan zitten of bij het bankje stonden. 

Na een kwartiertje liep ik weer verder, tijd genoeg om de finish te bereiken bedacht ik me. Dus later kon ik indien nodig nog wat extra rusten. Nog een klein stukje door Elst onder het spoor door richting de Rijkerwoerdse Plassen.

Ook in dit lusje door Elst wederom veel blauwe vlaggetjes.

Een toeschouwer had zelfs een blauw kapsel op en een blauwe jurk.

Richting de Rijkerwoerdse Plassen besefte ik dat de 50 kilometerwandelaars nog rechtdoor moeten, wij mochten rechtsaf. 

Ik moet er niet meer aan denken om die lus nog te moeten maken, al heb ik het jaren (al was dat in omgekeerde volgorde) wel moeten doen.

De Schotse doedelzakblazers brachten de sfeer er ook in.

Bij de splitsing kon je water bijvullen en was er een Rodekruispost. 

Even later was er een controle.

Hier kunnen eventueel 50 kilometerwandelaars terug worden gestuurd, al zullen er op het moment dat ik voorbij kwam weinig tot geen meer zijn. 

Al weet je het nooit, vorig jaar was er tijdens de vierde dag ook een 50 kilometerwandelaar die 3,5 km terug moest wandelen richting de splitsing. 

Nadat de A325 was overgestoken via een viaduct kwamen we na een ruime kilometer op het punt waar de 50 kilometer weer aan gaat sluiten. 

De volgende plaats wordt Bemmel. Maar dat is nog best een lang stuk. 

Dus besloot ik op dit stuk ook even te rusten nadat ik een sanitaire stop had genomen. En even mijn moeder bellen. 

Na deze rust liep ik verder richting Bemmel. 

In Bemmel aangekomen zag ik een kar met Keek op de Week een oud programma titel van Koot en Bie. En ook de muziek was aanwezig.

Langzaam kwamen we steeds dichter bij het centrum. 

Hier was zoals gebruikelijk weer de Zwitserse week, die we nu alweer 3 jaar later op de dag mogen beleven. 

Vroeger kwamen we namelijk al iets na zessen door Bemmel. (toen liepen we nog 50 kilometer). 

Doordat er dranghekken waren gezet konden de wandelaars goed doorlopen.  

Ik besloot even te rusten na Bemmel gepasseerd te zijn op ongeveer 8 kilometer van het einde. 

Even bijkomen en wat drinken. 

Toen ik een minuut of tien had gezeten zag ik ineens mijn broer langst komen. 

Ik besloot een stuk mee te gaan wandelen hoewel ik wist dat ik zijn tempo waarschijnlijk niet tot het einde vol zou houden. 

Hoewel hij maar een klein beetje sneller wandelt dan mij. Alleen rust ik wat vaker. Het lukte me een stuk het tempo van mijn broer aan te houden. 

Nog even samen rusten bij de tent van de Goudenkruisdragers

Daarna ging de tocht verder richting Lent. 

Vroeger toen Lent de eerste plaatst was waar we op de Dag van Elst langsliepen spraken we van de Lent opmerking. 

Dat was de eerste opmerking die ons aan het lachen maakten. 

In Lent was de Via Begonia weer goed versiert en iedereen werd enthousiast ontvangen. 

Ja een goed begin is het halve werk, al is het in deze situatie maar 1/4 van het werk. 

Nog een klein stukje richting Nijmegen en daarna nog 3 dagen. 

En de woensdag wordt altijd als de zwaarste dag ervaren. Je hebt al een aantal kilometers gewandeld moet alweer de prestatie leveren en bent dan nog niet op de helft. 

Langzaam liepen we Lent uit en kwamen langst een hotel waar in 2016 de vlaggenparade was gestart. 

Helaas was er een wandelaar die steeds met een grote vlag van links naar rechts bewoog. 

Het bleek dat ik niet de enige was die dit irritant vond. 

Hij was spullen aan het uitdelen aan kinderen en vergat dat er nog meerdere wandelaars aan de Vierdaagse meedoen. 

We lieten nu Lent achter ons en langzaam kwam de Waalbrug in zicht. 

Hier waren al weken werkzaamheden bezig en voor de Vierdaagse was er gezorgd voor diverse rij- en wandelstroken. 

Nog een paar kilometers te gaan. 

Altijd de moeilijkste kilometers, die in je hoofd meer dan 1000m lijken te zijn. 

Maar eenmaal in het centrum van Nijmegen aangekomen werden de wandelaars door het enthousiaste publiek richting de finish geschreeuwd. 

Nog 3 dagen te gaan.

Al is de route nu al 3 jaar omgekeerd moet ik nog steeds wennen aan de punten om te rusten of een sanitaire stop te nemen. 

Ja 17 jaar een vaste richting krijg je niet zomaar uit je gedachte.

Ja 17 jaar een vaste richting krijg je niet zomaar uit je gedachte.

Maar we waren gefinisht tijdens de eerste dag.

Nog even langst het podium lopen ...

... en wat drinken kopen. Het was wel een lange rij, maar gelukkig was het niet warm.

Daarna liepen we naar de bus.

Toen we bij ons gastgezin waren, las ik een bericht op Facebook dat er een man was gevallen met de fiets en dat het waarschijnlijk Bert van der Lans de recordhouder was. En later bleek inderdaad dat Bert zijn sleutelbeen had gebroken bij een val. Hoewel hij toch nog had willen starten op woensdag tijdens de Dag van Wijchen heeft hij in overleg met zijn familie besloten niet meer te starten. Een aparte ervaring voor hem om eens uit te vallen. In ieder geval heel veel sterkte toegewenst.

Vergeet mijn gastenboek niet: