Nog 10 dagen voor de 103ste Vierdaagse.
Dan staat altijd de Zevendorpentocht op de wandelkalender. Een tocht die ik al meer dan 20 maal heb gewandeld. Vandaag was de bedoeling om een kleinere afstand te nemen (20 of 30 kilometer), maar vanwege de hitte vorige week besloot ik toch voor de 40 kilometer te gaan.
Deze afstand liep ik voor de 3de maal. Ook mijn broer ging mee.
Iets over half acht waren we ingeschreven en konden we vertrekken. Niet langst 7 dorpen maar slechts 5.
St. Annaland en Stavenisse lieten we aan ons voorbij gaan, daar kwam alleen de 50 kilometer langst.
Al snel verlieten we Oud Vossemeer.
Gelukkig was et vandaag niet zo warm, zeker omdat er op Tholen veel open stuken zijn.
Tijdens het eerste stuk liepen we inderdaad soms langst open stukken, andere stukken waren door bomen beschut.
Na een kleine 5 kilometer werden we verwend met een peperkoek en water.
Daarna liepen we verder. We besloten om na 10 kilometer een rust te nemen.
Ondertussen konden we genieten van de mooie omgeving.
Bij de splitsing liep de 50 kilometer rechtdoor. Wij gingen rechtsaf.
Het duurde toen nog wel even voordat de rust (ruim 10 km) was bereikt.
Maar uiteindelijk konden we aanschuiven. Ook hier was zoals gebruikelijk de verzorging optimaal. Vriendelijke vrijwilligers boden drinken aan.
Steeds kwamen er weer nieuwe wandelaars langst.
Na de rust liepen we verder naar St Maartensdijk, het eerste dorp dat we zouden bezoeken.
Net na de rust zagen we de CDA, die ons een appel aanbood.
Hoewel St. Maartensdijk al snel in de verte te zien was, moesten we vanuit de rust toch ongeveer 5 kilmeter wandelen voordat we er ware.
Dus maar lekker genieten van de omgeving, zoals ik al eerder schreef was het niet te warm.
We liepen eerst naar Haestinge waar een controle was. Daarna een stukje terug. Wij vroegen ons af of de controle er bewust was, omdat anders de sporthal vaak werd overgeslagen. (was ongeveer 100m heen en 100m terug)
Wij besloten te rusten bij de camping.
Daarom liepen we door natuurgebied De Pluimpot.
Bij de camping aangekomen werd er muziek gedraaid door een DJ.
En kregen we een ijsje aangeboden.
Daarna dronken we wat en genoten van de kapel die even later ging spelen.
We liepen verder en kwamen twee dames tegen.
Samen liepen we richting Scherpenisse.
We kletsten wat over wandelen. Zij liepen de 30 kilometerroute.
De watertoren van Scherpenisse kwam al in zicht.
In Scherpenisse kregen we van de SPAR een tasje met een appel, pakje sinasappelsap en een mueslireep.
Bij de rust pakten we drinken en liepen verder.
De dames bleven rusten.
Al snel liepen we Scherpenisse uit richting Poortvliet.
In Poortvliet was de rust weer net iets verder dan de vorige keer. Toen we begonnen (1995) was de rust toen we net Poortvliet binnen liepen, nu is de rust er pas als je bijna Poortvliet weer uit loopt.
We besloten te rusten, we wisten dat er richting Tholen nog een rust was met een watermeloen, maar het paste beter in het schema om na deze rust door te lopen naar de rst in Tholen.
We liepen Poortvliet weer uit.
En kwamen even later langst de watermeloen rust. Ik nam een watermeloen en we liepen daarna weer verder. Even vocht bijvullen.
Even later verliet de 30 kilometerroute ons. Zij liepen direct naar de voorlaatste rust, wij maakten ons op voor het rondje Tholen.
Toen we weer langst de weg liepen zagen we evenals vorige jaar een knop voor het voetgangerslicht erg hoog hangen. Waarschijnlijk is dit voor ruiters.
We waren bijna in Tholen. We liepen langst een huis en een laantje.
In Tholen wordt nog steeds veel gebouwd. Als je een tocht al jaren loopt zie je inderdaad de verschillen met vroeger.
Bij het sportveld was de rust. Ik was wel een beetje moe dus ik wilde wat langer zitten om bij te komen. Misschien is de afstand Poortvliet --> Tholen net iets te lang.
Ook de plaatselijke media was aanwezig en er werd een wandelaar geïnterviewd.
Ook deze wandelaars zaten even te genieten van de welverdiende rust.
Na de rust moeten de 20 en 40 kilometerroutes een extra rondje maken langst een stuk onverhard gebied. Dat vind ik (ondanks dat het een mooi stukje is) vervelend omdat je dan al zoveel kilometers in de benen hebt.
Dus we liepen nog een stukje door Tholen richting het onverharde gedeelte.
Het is een stuk van ongeveer 1 kilometer.
Maar lijkt niet op te houden.
Maar uiteindelijk komen we weer op verhard terrein.
En komen wederom Tholen binnen.
Als de haven in zicht komt sluiten ook andere afstanden weer aan.
Nog even een trapje af.
Daarna richting de laatste rust. Omdat we de tocht al vaker hebben gewandeld weten we precies hoe ver dat nog is.
We zoeken naar een huisje.
Bij dat huisje ligt namelijk een houten brug die ons bij Van Dijk brengt.
Hier zien we de peren al hangen.
Bij de rust is weer een controle.
En een goede verzorging.
Nog ruim 2 kilometer te gaan richting Oud Vossemeer.
En vaak lijken deze 2 kilometer vlug te aan. Misschien komt dit omdat het bordje Oud Vossemeer al snel is bereikt en het dan steeds kleine stukjes zijn.
Ook de Brabant Expres stond klaar om wandelaars die zich hadden afgemeld weer naar huis te brengen.
Via de Via Rosa werd de finish bereikt.
Nog even wat drinken.
Toen we richting de auto liepen zagen we dat de dame die we vanmorgen ook hadden gezien toen we aankwamen niet zo lekker meer liep. En hoewel de auto eigenlijk niet zover van de start was geparkeerd wordt het dan een hele afstand.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten