De via Gladiola was bereikt, nog een kilometer of vijf te gaan.
Ik besefte dat deze Vierdaagse bijna voorbij was.
En dat ik me niet kon herinneren dat ik een Vierdaagse zo gemakkelijk had gelopen.
Alles zat eigenlijk mee, het weer, slechts één blaar die ik na de derde dag door mijn broer had laten prikken en het publiek was enthousiast.
Felicitaties voor het bruidspaar.
Toen ik tegen de 50 jaar begon te gaan kon het niet snel genoeg gaan tot het 2013 was. Het jaar dat ik van de 50 kilometer naar de 40 kilometer mocht.
Lekker een broodje eten met een biertje.
Maar nu ik in september 56 word en de 60 jaar in zicht begint te komen kan ik nog niet zeggen dat ik verlang naar de 30 kilometer. Zeker omdat dan op de laatste dag Cuijk zou worden gemist.
Maar wie weet hoe de situatie in 2023 zal zijn.
Maar op dit moment wil ik dan nog gewoon 40 kilometer blijven wandelen.
Hoewel ik al voor de 21ste keer (in 2016 illegaal toen liep ik vanuit Cuijk de laatste 16 kilometers richting de finish) liep leek er deze keer geen einde te komen aan de Via Gladiola.
Ik wilde mijn 20ste beloning ophalen en wist dat mijn broer ondertussen wel binnen zou zijn of in ieder geval bijna.
Wel was het druk met publiek. Hierdoor lijk je deze laatste kilometers ondanks de vermoeidheid op rozen te lopen. Het kan eigenlijk bijna niet meer mis gaan.
Wel is het jammer dat je door deze drukte soms wat moeilijker kunt doorlopen.
Maar iedere stap kwam de finish dichterbij.
De molen kwam in zicht en later de dansende agent.
Hier moest ik wel even wachten.
Bij dat drukke kruispunt met de Groene straat moet het verkeer natuurlijk wel geregeld worden.
Het laatste stuk is het helemaal een groot feest.
Vele wandelaars worden gefeliciteerd door familie en bekenden.
Soms is dat lastig omdat je dan goed moet uitkijken waar je loopt en je niet door kunt wandelen.
Even praten met de toeschouwers.
Kanjers
Op het Keizer Karelplein stonden naast de Marsleider en de burgemeester diverse hoogwaardigheidsbekleders.
Ik kreeg van een vrouw een gladiool.
De vrouw kwam me wel bekend voor. Later bleek het de staatssecretaris van Defensie Barbera Visser te zijn.
Nog een klein stukje en de 20ste Vierdaagse kwam in zicht.
En dan te weten dat ik in 2016, tijdens de 100ste Vierdaagse dacht dat mijn aantal op 17 zou blijven staan. In 2016 alleen het laatste stuk wat al een hele toer was.
SBS6
Ik ging naar Frieda, de vrijwilliger die ik ken van het inloophuis.
Ondanks de drukte en een weigerende scanner nam ze de tijd om met mijn op de foto te gaan.
Mijn broer was al gefinisht.
Hij had nummer 22 gekregen.
Al zijn we aardig op weg, het is nog niets t.o.v. Bert v/d Lans met 71. Helaas dit jaar geen 72 voor hem vanwege de val.
Zijn achtervolger Dick Koopman heeft zijn 14de lustrum voltooid en is Bert tot 1 editie genaderd.
We besloten naar de bus te wandelen en in Beek te genieten van een lekker frietje en gehaktbal. We hadden het weer voltooid.
Een speciaal bedankje voor de onderstaande personen/organisaties.
Stichting Vierdaagse
Vereniging GoudenkruisDragers Vierdaagse
Rob en Marian (ons gastgezin)
Mijn broer
Mijn moeder
Marc, Petra, Danique (ook voor het extra kort knippen van mijn haar), Dylan
en Melvin.
Iedereen die me heeft aangemoedigd op Facebook.
Dr Fabry die mij heeft geopereerd op 10 juli 2015 zodat dat vervelende
dingetje uit mijn darmen is verwijderd.
Alle dokters en verpleegkundige die mij hebben geholpen bij mijn
herstel/revalidatie
Inloophuis Rosé Linde waar ik in de wandelgroep ben opgenomen.
En alle personen die ik ben vergeten.
Zonder hen had ik de Vierdaagse nooit succesvol kunnen voltooien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten