Ondanks dat ik ruim voor tijd aanwezig was moesten we toch nog op de bus wachten die pas net voor zessen arriveerde.
Dit bleek al voor de tweede dag zo te zijn. Ik sprak met twee wandelaars uit Drenthe die dat bevestigden.
Maar ook mijn broer had het al verteld. Maar het voordeel was dat je direct kon worden gescand zonder in de rij te hoeven staan.
Op naar Wijchen. Maar voorlopig waren we daar nog niet. Eerst Nijmegen uitwandelen over de Heijendaalseweg.
Waar iemand stond die reclame voor Hulst maakte. Iemand wilde mij uitleggen waar Hulst lag, maar toen ik zei dat ik dat wist omdat ik in Terneuzen werk leek hij dat aan zijn reactie te merken niet leuk te vinden.
We sloegen rechtsaf en zagen de goedemorgenman. Al jaren roep hij in allerlei talen goede morgen.
Even wat eten inslaan bij het bakkertje.
Een bekende uit de Vierdaagse die helaas later in de week niet meer aanwezig was i.v.m. zijn gezondheid.
Richting de St. Annastraat die moet worden overgestoken.
Daarna liepen we al snel langst een tuin die helemaal in Vierdaagsestijl was versiert.
Roze is de kleur.
De eerste dag is dit stuk nog wel leuk maar als je 3 dagen hetzelfde moet wandelen verlang je toch naar het punt waar de route ‘echt’ anders wordt.
Nog meer roze.
De toiletten na bijna 7,0 kilometer. Ondanks de rij sorms lang lijkt ben je vlug aan de beurt.
We liepen verder richting de wijken Hatert en Weezenhof.
Die laatste wijk lopen we de laatste jaren niet meer door.
Dus nog een stuk richting de stadsdijk, daarna de A73 over.
Daarna de eerste echte rust bij de biologische boerderij waar ik ieder jaar yoghurt koop.
Na een klein kwartiertje hervatte ik de wandeling richting Alvena.
Mijn broer liep een uur voor mij. Het eerste gedeelte is soms wat smal en onverhard.
In Alvena is het altijd gezellig, maar je bent er ook zo doorheen.
Daarna kom je al snel voor de eerste maal in Wijchen. Helaas nog de buitenwijken.
Al snel werd de grote militaire rust bereikt, waar ik besloot te rusten. Hier zag ik ook Kees Braat die ondanks dat hij al 30 kilometer per dag mag wandelen, toch voor de 40 kilometer gaat. Dan kom je door Cuijk op de vrijdag. Ik besloot een sanitaire stop te nemen en even te rusten. Ondanks de late start had ik nog genoeg tijd. En ik hoefde natuurlijk niet richting Balgoij en Niftrik zoals de 50 kilometerwandelaars. Al snel na mijn rust ging de 30 kilometer al richting Wijchen.
Wij (evenals de 50 kilometerwandelaars) moesten nog een ommetje maken.
Richting Wijchen Zuid, waar bij het winkelcentrum naar links werd gewandeld.
Nog een klein stukje voordat de 50 kilometer werkelijk gaat splitsen.
Voor mij was het de zesde keer dat ik dit stuk liep.
In 2003, toen de 50 kilometer was ingekort tot 40 kilometer en 2013, 2014, 2017 t/m 2019. Hoewel ik de wandeling richting Niftrik ook altijd wel leuk vond, was het toch een heel stuk met ook een stuk onverhard terrein.
Mijn broer was hierdoor zelf in 2013 uitgevallen. Hij was overigens ondertussen Wijchen al grotendeels doorgewandeld. Al snel kwam ik , na eerst te zijn gecontroleerd weer samen met de 50 kilometer wandelaars.
Op naar het centrum van Wijchen.
In Wijchen aangekomen zag ik ook een 50 kilometerwandelaar gekleed als de Pink Lady.
Vele wilde hem (het was een man) op de foto zetten.
Ik en ook meerdere wandelaars moesten er niet aan denken om in zo'n warm pak te wandelen en zeker geen 50 kilometer. Hij vertelde dat hij tijdens de Dag van Elst als koekiemonster had rondgelopen.
Langzaam werd het centrum van Wijchen bereikt.
En hier is altijd op het moment dat ik langst kom een opstopping.
De 30 kilometer sluit hier namelijk op de markt weer aan om richting een smalle doorgang verder te lopen naar de Kasteelstraat. H
ier is het altijd druk met toeschouwers en er is dan ook volop sfeer.
Zoals ik (en ook mijn broer) gewend zijn rusten we altijd bij Verpoorten een grote rust in Woerzik.
Maar vanuit de Kasteelstraat is dat toch altijd nog wel een ruime kilometer.
Eerst het spoor over daarna door Woerzik naar de rust.
Ik rust daar altijd een half uurtje. Om weer op krachten te komen soms met soep.
En natuurlijk drinken want dat moet niet worden vergeten.
Na de rust gaat de tocht verder richting Beuningen.
Even Wijchen uit en weer inlopen om uiteindelijk echt de lange weg naar Beuningen te bereiken.
Hier staat ook ieder jaar de boomzager Jan van Vulpen en de KNBLO tent.
Maar omdat ik dan net heb gerust en je een stuk (misschien 100m , maar dat is dan wel ver) van de route afligt, sla ik die altijd over.
Omdat er veel bebouwing in Beuningen is bijgekomen, lijkt het of je er al bijna bent, maar het duurt best nog wel een tijdje voordat je in het centrum bent en naar rechts moet.
Eerst moeten er ook een paar rotondes worden gepasseerd.
In Beuningen was weer muziek en een zanger.
Daarna kwam ik snel bij de rust van de Goudenkruisdragers aan. Vanaf hier is het nog ongeveer 8 kilometer, 1/5 deel van de route. Natuurlijk even rusten bij de Goudenkruisdragers.
Na een kleine rust resten de wandelaars het laatste stuk. In eerste instantie naar de weg richting Weurt.
Hoewel je op een bepaald moment de sluizen al ziet is het best nog een lang stuk voor je er bent.
Op deze weg begin je al steeds meer roze te zien in het kader van Rose woensdag.
Bij de sluis aangekomen ging ik even zitten om wat te drinken en zaken te herverdelen.
Door de aanleg van de oversteek, een brug die herinnert aan de oversteek van militairen in 1944 bij de operatie Market Garden, loop je nu iets anders richting de Kanaalstraat in Nijmegen.
Zo ook op een stuk wat onverhard is.
Wel lastig na al die kilometers.
Toen we de oversteek onderdoor liepen waren we al snel bij de Kanaalstraat.
Hier was het feest, al was er ook een triest randje aan.
Henk Cornelissen een fanatieke NEC supporter, die ook altijd meehielp aan de festiviteiten in de Kanaalstraat was afgelopen jaar op 51 jarige leeftijd overleden.
Ik besloot in de Kanaalstraat nog even te rusten.
Ik had nog tijd genoeg om binnen te komen.
Dus nog maar even rusten.
Het centrum van Nijmegen kwam nu echt in zicht en toen we onder de spoorbrug doorliepen moesten we linksaf richting de Waalkade.
Heel mooi waar je ook alle bruggen (oversteek, Spoorbrug en Waalbrug) te zien zijn.
De vermoeidheid bij vele wandelaars zorgt er wel voor dat de Waalbrug niet dichterbij lijkt te komen.
Op de Waalkade was er muziek en er stonden ook al een paar Drag Queens.
Nog een klein klimmetje richting het centrum van Nijmegen om daarna echt in het feest van Rose woensdag terecht te komen.
Toen we in Nijmegen aankwamen in de Hertogstraat, bleek dat er nu gelukkig geen kooi midden op de weg stond zodat goed kon worden doorgewandeld.
Er werd wel gedanst, maar nu op een podium buiten de route.
Dat is in ieder geval een hele verbetering omdat vele wandelaars geen behoefte hebben om stil te staan omdat andere moesten kijken naar de show.
Vele wandelaars en supporters waren weer in het roze gehuld en er stonden ook Drag Queens langst de kant.
Vroeger was dat wel anders, want toen waren er incidenten omdat iemand anders geaard was.
Na het Faberplein te zij gepasseerd was het nog even linksaf om de finish te zien.
De vrijwilliger Frieda waar ik me iedere dag ging afmelden dacht dat ik was uitgevallen omdat ik laat was.
Mijn broer was vanwege de vroege start al een tijdje binnen.
Maar ik had het gewoon rustig aan gedaan er volgen nog 2 dagen. Morgen start ik weer vroeg en mijn broer laat. Op naar de Zevenheuvelenweg.
We aten Chinees. Die was namelijk vandaag wel open in Groesbeek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten