"Bedenk dat de Vierdaagse een prestatietocht is en dus niet voor ons allen is weggelegd", zegt hij. "Als iedereen het zou kunnen is het minder leuk. De loper kan iets dat een ander niet kan."
Het kriebelende gevoel rond de inschrijftijd is volgens Schuijers de herinnering aan een blijmakend stofje dat vrijkomt als je wandelt.
Een verklaring voor het Vierdaagsevirus, denkt hij.
Het stofje is de basis voor running therapy, gebruikt voor depressieve mensen.
Het prettige gevoel dat wandelen geeft, is volgens Schuijers ook de reden dat de loper niet snel opgeeft.
Nog belangrijker is echter de constante innerlijke strijd van de wandelaar bij het lopen van de vier dagen durende lijdensweg. "Een deel van jezelf zegt ga door en een ander deel zegt stop nou. Als je op de Via Gladiola wandelt, heeft het deel dat door wilde gewonnen. Je hebt jezelf overwonnen, elke keer weer, en dat geeft een euforisch gevoel."
Maar welk motief je ook had om mee te doen aan de mars, je lijdt pijn. "Soms helpt het dan om met vreemden te praten", zegt Schuijers tot slot.
Hij verklaart er de saamhorigheid mee die de meeste Vierdaagsegangers zo bijzonder vinden.
"Praten leidt af van de pijn en als je je gesprekspartner niet kent geeft dat het gevoel dat zomaar iemand jou helpt. Dat schept echt vriendschappen hoor."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten