Vandaag de Grenzentocht. Ik wilde graag proberen 25 kilometer te wandelen. Weer een stapje verder. Maar ik wilde op de ochtend zelf beslissen, anders zou het 15 kilometer worden. Omdat we niets over de tijd hadden afgesproken was mijn broer al bij het startbureau terwijl ik nog rustig aan deed. Maar een half uurtje later was ik ook aanwezig.
Bij de start zag ik dat er ook 21 kilometer kon worden gewandeld. Een mooie tussenoplossing. Rond 9 uur konden we starten. Na een paar honderd meter zagen we deze illegaal gestorte vuilniszakken.
De tocht liep naar Hoorndonk in België.
Na een tijdje te hebben gewandeld kwamen we bij de grenspaal.
In België staan veel Maria kapelletjes. Hierboven een daarvan.
We kwamen bij een splitsing, wij moesten richting een sportpark.
En zagen ondertussen weer een Maria kapelletje.
Bij het sportpark aangekomen namen we even onze rust en dronken we wat. Ik had de indruk dat ik net iets te snel was gestart.
Maar het ging verder goed.
We besloten daarom snel weer verder te wandelen.
En weer kwamen we voorbij een Maria kapelletje.
We moesten linksaf, de 30 kilometer ging van ons weg voor een extra stukje.
Deze kat kon ik nog net fotograferen voordat hij wegrende vanwege de flits.
We liepen nog een stukje door Hoorndonck.
Even later zagen we weer een Maria kapelletje. Ook weer even binnen gekeken en een foto gemaakt.
Vanaf hier moesten we een lusje lopen om daarna weer bij het kapelletje uit te komen. We zagen daarom ook wandelaars in tegengestelde richting lopen.
We liepen langst een zeer drukke weg, vandaar dat er een waarschuwingsbord was geplaatst.
Maar ik was toch blij dat we weer van de weg af waren.
In het bos zagen we een tekstboek was uitgesneden uit hout. Met een bankje.
Wachtershuisje bij de smokkelroute bij de 'Strontpaal'
Na weer een stukje verder te hebben gewandeld kwamen we bij het reeds eerder gepasseerde kapelletje aan.
We liepen weer richting Nederland.
Wel door een stuk los zand. Dat liep even moeilijk, zeker met mijn hand-voet syndroom. En er leek een blaartje te ontstaan.
Al snel kwamen we aan bij de Gerdahoeve, een ijsboerderij.
Hier dronken we wat en namen uiteraard een ijsje. Ook zagen we een aantal kuikentjes.
Het laatste stukje richting het THOR-honk moest nog worden gelopen.
Nog een stuk door Visdonk met het rozenven.
Hoewel het eerder tijdens de wandeling even had gemotregend, was het nu zonnig geworden.
Roosendaal kwam weer in zicht.
Op het sportpark trainen en spelen meerdere verenigingen.
Het THOR honk was bereikt, ik had alleen last van mijn grote teen op de linkervoet.
En thuis bleek wel waarom. Er had zich een grote blaar ontwikkeld. Voorlopig even wat kortere afstanden, om begin 2017 weer te gaan trainen voor langere afstanden. En miischien (ooit) nog een keer de Vierdaagse. Want die 'verslaving' is nog niet weg.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten