Na vele jaren het goed voornemen te hebben gemaakt om de nieuwjaarstocht van THOR toch maar eens een keer te lopen, maar in de ochtend te contateren dat het bed toch wel erg warm was, werd het 1-1-1998 12 uur.
Ik vierde bij met mijn ouders en broer Oud en Nieuw bij mijn zwager en zus en kreeg ineens een heel blij gevoel.
Dat bleek niet onterecht want er werd aan mijn ouders en de ouders van mijn zwager een kadootje uitgereikt met de titels "Voor de beste Opa" en "Voor de beste Oma". Kortom ik zou oom worden.
Dat deed mij besluiten om toch later op die dag eenmaal de Nieuwjaarstocht van THOR te wandelen. Mijn broer kwam onafhankelijk op hetzelfde idee. 'Helaas' troffen we elkaar en konden dus niet die middag afzonderlijk vertellen dat we de tocht hadden gewandeld. Omdat het eigenlijk toch wel leuk en verfrissend was besloten we deze tocht ieder jaar op het programma te zetten.
Later in tekende ik in mijn wandelboekje een kaarsje zonder naam. Die naam kon ik op 23 augustus 1998 invullen. Danique, ondertussen reeds 18 jaar oud. In 2000 zou ik ook nog een keer oom worden van een neefje Melvin.
1-1-2017, na het gebruikelijke etentje bij de Oude Markt en het vieren van Oud en Nieuw bij mijn moeder met een ouderwetse spelletjesavond, was het dit jaar dus de twintigste maal dat we de Nieuwjaarstocht zouden wandelen.
Maar eerst nog even vuurwerk en een aantal uurtjes slapen.
Toen mijn broer iets over half aankwam en zich had ingeschreven konden we vertrekken.
Het was dezelfde route die in 2016 voor het eerst was uitgezet. Eerdere jaren bleef de tocht veel in het bos.
Vorig jaar was ik blij dat ik de tocht kon wandelen en had er minder van kunnen genieten. Het was toen aanpoten.
Dit jaar was het een stuk beter. En ook wist ik dat we bij een beekje over het gras moesten wandelen.
We bleven door de dijken (wijk in Roosendaal) wandelen.
Bossen zijn leuk, maar wat verharde weg loop toch prettiger. Zeker omdat ik in Hoogerheide een klein blaartje op de grote teen had opgelopen. Al had ik daar overigens geen last meer van.
Hoewel de finish wel in zicht kwam, moesten we toch nog een beetje omlopen.
Maar uiteindelijk zagen we de sintelbaan van THOR weer.
We konden nu door een poortje en liepen langs de baan. Het THOR honk kwam in zicht.
Helaas was deze tijd niet voor ons, maar voor de hardlopers. We hadden het met een ruim uurtje overigens ook niet slecht gedaan.
We kregen nog een consumptie aangeboden met een stuk taart die was gesponsord. Zo eindigde ook deze twintigste Nieuwjaarstocht. Na gedoucht te hebben ging ik in de middag naar mijn zus waar ik iedereen een gelukkig Nieuwjaar kon wensen.
EN DAT WENS IK OOK ALLE LEZERS VAN DIT VERSLAG.
Vergeet mijn gastenboek niet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten