Bevrijdingstocht Dordrecht 1 mei 2016 (14,8 km)

Vandaag 1 mei werd de Bevrijdingstocht in Dordrecht georganiseerd. Dit jaar dus niet op 5 mei zelf.

Dit zal eenmalig zijn omdat de organisatie op 5 mei ergens anders een tocht mee ging organiseren. Vandaag besloten mijn broer en ik 15 kilometer te wandelen. We reden over de Moerdijkbrug richting Dordrecht.

Vandaag zag het weer er beter uit dan vorig jaar. Toen begon het op het einde te regenen. (Zeg maar gieten)

De start was weer bij het sportterrein. Het weer was goed. Beter dan vorig jaar toen we op het einde werden verrast door een hevige stortbui. Dit zorgde er toen voor dat we ineens op de grotere routes zaten.

Omdat ik toen de Amaliabrug zag wist ik dat we er ver waren. We schreven in en konden starten. De eerdergenoemde Amaliabrug zagen we nu na ongeveer een kilometer.

De tocht liep steeds in Dordrecht.

Maar er was genoeg te zien, parken, wandelen langs de Merwede, mooie gebouwen en nieuwe wijken. En een fontein.

We liepen langs de bioscoop.

Even de molen op de foto.

Wat er wel gemist werd op 1 mei waren uiteraard de vlaggen. 

Op Bevrijdingsdag zelf hingen die voldoende buiten maar nu niet. En ook bij het oorlogsmonument lagen nu uiteraard nog niet de 4 mei bloemen. Toen we langs de Merwede liepen zagen we ook vele schepen.

Lopen langs het water.

Later liepen we door het smalste straatje van Dordrecht. Er moest zelfs een meisje op de fiets wachten omdat je er anders als tegenligger amper doorheen kon.

Een mooie trap- en klokgevel moest ook op de foto.

Ook zagen we de bioscoop waar we vorig jaar hadden gerust.

We liepen het park in waar het oorlogsmonument stond.

Daar liep een gans rond. Hij zou toch niet op brood hebben gerekend? Zoals al eerder is geschreven was het jammer dat het geen 5 mei was, want dan lagen de bloemen van de dodenherdenking er nog.

Nog geen bloemen. 

Op naar een spoorwegovergang. Ik had al het idee dat ik niet moest treuzelen want dan zouden de bomen dicht gaan.

Maar ik wilde toch nog even de trein op de foto zetten. En jawel hoor mijn broer was over de overweg heen en ik kon wachten. Maar toen de trein voorbij was kon ik ook oversteken.

Op naar het volgende gedeelte van deze wandeling. Weer een mooi park waar Dordrecht toch wel bekend om is.

En zeker het weer was natuurlijk een positieve rol in het genieten van de omgeving.

Na een kilometer of negen waren we bij de rust. Hier dronken we wat en gingen op een muurtje zitten. Toen we eenmaal zaten zagen we dat Frans Leijten van de Goudenkruisdragers bijna naast ons zat.

Even wat gekletst en nagevraagd over de polo's die te koop zijn. Die moeten echter op de maandag voor de Vierdaagse worden opgehaald en dat is voor mij onmogelijk. Ik moet dan namelijk werken. Misschien kan mijn broer het ophalen, dat moeten we nog even afspreken.

Na een goede rust liepen we verder. We zagen dit gebouw uit 1948.

 

Ook deze wijk hadden we al eerder gezien tijdens eerdere wandelingen. 

En weer liepen we door een mooi parkje.

Langzaam liepen we weer richting finish. Nog een paar kilometer te gaan.

We liepen langs een aantal scholen. Ik kon me niet herinneren dat ik hier ooit wel eens gewandeld had. 

Toch even een nieuw stukje dus.

De finish begon ondertussen snel te naderen.

Het viel me op dat het Dordrechtstadion niet zover van de finish was. Maar doordat je kris kras door Dordrecht wandelt krijg je de indruk dat het een grotere afstand is.

Nog even oversteken en we konden ons afmelden. 

 

Ook deze wandeling zat er weer op. Nog even wat drinken en daarna weer huiswaarts.

Vergeet mijn gastenboek niet: