Kus op asfalt, een tongzoen en een traan

Bron : Gelderlander
Sommige wandelaars kussen na de zegetocht over Via Gladiola het natte asfalt onder het finishdoek, anderen komen rollend over de streep en een paartje geeft elkaar in de regen een kus die overvloeit in een tongzoen. Finie Groenewoud uit Middelburg omhelst haar wandelvriendin na de finish en een traan rolt over haar wang. In haar jonge jaren liep ze dertien keer de Vierdaagse, daarna twintig jaar niet en vrijdagmiddag voltooit ze haar zestiende. De eerste dertien keer werd ze altijd opgevangen door haar moeder, die helemaal vanuit Middelburg voor de intocht naar Nijmegen kwam.

Ze stierf zes jaar terug", zegt Finie. "Elke keer als ik nu na de vierde dag de finish over loop, mis ik haar en komt alles weer boven. Ze was een geweldige moeder."
De finish is nog ver weg als de lopers vanmorgen vlak na de start langs de universiteit in Nijmegen komen. Weinig toeschouwers, een grijze lucht en nog veertig kilometer voor de boeg. De oranje-grijze sokken van Anna Bakker (23) uit Utrecht vallen op tussen de stevige loopschoenen. De studente loopt op sandalen. "Ik heb een ontstoken kleine teen en die wordt platgedrukt in dichte schoenen", zegt ze. "Dus loop ik maar hierop. Niets kan me tegenhouden op de laatste dag, al moet ik kruipend over de finish. Ik hoop alleen dat het niet gaat regenen."
Die hoop komt niet uit. Als in Cuijk om half negen de eerste snelle wandelaars over de pontonbrug komen, is het nat en glibberig. Ook de militairen die zich verzamelen in een tentenkamp aan de Rijksweg hebben dan al meerdere buien over zich heen gehad. "Ik heb pannekoekvoeten", zegt sergeant-majoor Gerard Bornebroek uit Hengelo (O). "Ken je dat? Ze voelen plat en dun."
Dit is de plek waar militairen al hun onderscheiding krijgen. Bovendien knappen ze zich hier op voor de laatste vijf kilometer. Bornebroek: "Schone sokken heb ik al aan. Ik rook een sigaretje en ga met de beentjes omhoog."
Harry Snitselaar uit Ede kijkt onderweg uit naar de intocht in Nijmegen, zijn achtste. "De laatste dag loop ik extra langzaam", zegt hij, terwijl hij toch in een strak tempo doorloopt. "Normaal gesproken loop ik met de snelwandelaars mee, maar op vrijdag ga ik voor de gezelligheid en de drukte langs de kant."
Het onthaal op de Via Gladiola is groots, massaal en nat. De hinkepotende Mark de Goede kon er nog niet van genieten. De Amsterdammer, gekweld door blaren: "Ik wilde alleen maar zo snel mogelijk binnen zijn. Genieten kan ik pas de dagen erna."