Het is relatief stil bij het monumentje op de Oosterhoutsedijk in Lent, op de plek waar in 2006 Reynant Kussy uit Elst in elkaar zakte - en overleed. Er klinkt, op deze dinsdag rond het middaguur, slechts het ritmisch geklos van voetstappen.
De Vierdaagse is deze dinsdagochtend van start gegaan met 37.505 wandelaars, bijna 5000 minder dan zich hadden ingeschreven. Het noodweer in het westen is daar mede debet aan, denkt de marsleiding.
De wandelaars die wél gestart zijn, zien negen mensen per ambulance afgevoerd worden naar ziekenhuizen, veelal met hartklachten. Zien militairen zich in de berm zich stiekem ontdoen van delen van de verplichte tien kilo bepakking. En zien drie collega-lopers gediskwalificeerd worden: wegens dronkenschap, gesjoemel met een startkaart en het stiekem meerijden met een auto.
Tot de 37.120 mensen die de eindstreep wel halen, lijkt het op de Oosterhoutsedijk nauwelijks door te dringen dat hier, op deze plek, vorig jaar een wandelaar het leven liet. Bovendien: het leven gaat door. En bijna alle ogen richten zich als vanzelf op de vriendinnen Fleur (9, 'maar over twaalf dagen 10') en Marlon (10), die grote schalen komkommerschijfjes omhoog houden en er rond de middag al een paar honderd van die vruchten doorheen gejast hebben. Ze staan net ná het monumentje, en leiden de aandacht af. 'Dank je wel dames, jullie zijn schatten.'
En dan opeens blijft er tóch iemand staan, en maakt een foto, en nog één, en kijkt even in gedachten verzonken naar de beeltenis van Reynant Kussy.
"Ik wil me dit herinneren", zegt Karel Krop uit Soest. "Ik was echt naar het monumentje op zoek. Ik dacht even dat ik er al voorbij was, maar nu vind ik het gelukkig tóch nog, bijna aan het einde van de tocht.
"Ja, ik was er vorig jaar ook. Ik heb er gemengde gevoelens bij. Zo'n monumentje is mooi, maar het is natuurlijk dieptriest dat er iemand moet overlijden tijdens zo'n evenement als de Vierdaagse."
Intussen zijn de meiden een wedstrijdje begonnen met de moeder van Fleur, Mirjam, die aan de overkant van de dijk haar eigen schaal komkommer ophoudt. "De lekkerste komkommer van heel Nederland", zo roept Marlon om aandacht.
"Vanochtend om kwart voor negen", vertelt Mirjam, "trof ik hier de eerste wandelaar van de dag. Ik liep een beetje duf, in m'n badjas, naar de brievenbus om de krant te halen, toen ik hem zag. 'Meneer, u bent de eerste', zei ik. Hij zei: 'Ik weet het'. Hij was gestopt bij het monumentje. Hij maakte een diepe buiging, en liep toen verder. Dat vond ik mooi."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten