Rond tien voor tien liepen we het prachtige winterlandschap in.
We zagen dat ook de eendje het koud hadden. Het was dezelfde route die we ook op 11 november 2007 hadden gewandeld.
De route liep dus weer richting Reeshof, een nieuwe wijk in Tilburg. Maar voor we daar waren moesten we nog door wat bosrijk gebied. En soms moesten we een bruggetje over.
Het winterlandschap leverde een aantal leuke foto's op, hier een huis waar de sneeuw/het ijs al een beetje over de dakgoot hangt.
Maar ook in het bos konden mooie foto's worden gemaakt.
Soms liep het best goed, maar er waren ook paden waar het wat moeilijker liep.
Dan was de sneeuw wat harder en onregelmatiger geworden. Het was niet zo koud, zeker met de onderstaande muts op.
Al snel arriveerden we bij de Reeshof. Hier viel wel op dat de straten en trottoirs erg slecht waren schoongemaakt. Dus was het ook hier weer uitkijken voor de gladheid.
Na een kilometer of zes naderden we de rust. Dit was (evenals vorige jaar) bij de golfvereniging.
Waar we welkom werden gewenst. Wat ons wel opviel (zie onderstaande foto) is dat er geen witte golfballetjes gebruik werden. Golfballen zijn toch eenmaal wit?!
We dronken even een lekkere bak chocomel en liepen daarna weer verder. En ik moest tegen de golfer die in de aanslag stond om te slaan toch even vragen waarom er geen witte balletjes werden gebruikt. (Zal ik deze simpele vraag stellen vroeg ik nog aan mijn broer.)
We liepen verder in het winterlandschap en kwamen door zeer mooi en bosrijk gebied. Het bleef echter wel uitkijken want je zag niet altijd of je zou wegzakken doordat oude voetstappen waren bevroren. En misschien zaten er ook wel wortels onder de sneeuw. En het bleef glad.
Soms was de route (waar het kon) iets aangepast. Hier bleven we gewoon op de weg lopen.
Wat ook heel mooi te zien was, was het stuiven van de sneeuw van de bomen. Helaas is dat moeilijk op de gevoelige plaat vast te leggen.
Ik blijf het herhalen maar het was prachtig wandelweer, zo in de sneeuw.
En ook het bovenstaande bankje was mooi besneeuwd. Nog maar een aantal foto's maken van het winterlandschap, wie weet wanneer de volgende kans zich weer voordoet.
Soms was er nog een mededeling van de organisatie (de gezamenlijke pijlen waren op.)
We passeerden de hockeyvelden, waar we vorig jaar toen ons Ma haar heup brak, naar onderweg waren. De organisatie kon hier wel komen, maar wij dus even niet. We liepen verder door het bosgebied (Warande)
We kwamen weer in de buurt van het spoor en waren dus niet zo ver meer van de finish.
Station Tilburg West kwam al in zicht en we moesten alleen nog een tunnel onderdoor.
Iets voor half één waren we weer bij Boerke Mutsaerts. Nadat we ons hadden afgemeld dronken we nog een kom chocolademelk en reden weer met de auto naar huis. Natuurlijk even de ruitenwisser aanzetten. Wat heeft dat nu met de wandeling te maken zou u denken.
Maar zo rond Breda bleken de ruitenwisser voor het ineens niet meer te doen. Zekering kapot.
Maar gelukkig was er geen neerslag dus we konden verder rijden.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten