Brabantse wandeldagen Helvoirt 15 juni 2013 (50,1 km)

Hoewel ik geen 50 kilometer meer ga lopen tijdens de aanstaande Vierdaagse zou ik vandaag meelopen met mijn broer en Ron Konijn op een 50 kilometertocht. 

We besloten de eerste dag van de wandeltweedaagse in Helvoirt te kiezen. Dat betekende wel om half vier opstaan, om half vijf mijn broer en Ron ophalen en dan richting Helvoirt waar om zes uur precies de wandeling begon.

50 Jaar 

Omdat we er al om half zes waren konden we ons rustig inschrijven en nog iets drinken.  

Maar om zes uur gingen we echt van start.  

Al snel bleek dat we richting de Loonse en Drunense duinen liepen.  

En de wandeling dus grotendeels over onverhard terrein zou gaan.  

We vroegen ons af of het wel verstandig was geweest om een 50 kilometertocht uit te kiezen die voor 90% over dit onverharde terrein liep, dat als extra klap op de vuurpijl nog vaak langs paden liep waar moeste worden geklommen en gedaald. We kregen als opkikker de opmerking "Als je deze twee dagen goed doorkomt, is de Vierdaagse een eitje".

Ook werd verteld dat het vandaag ook veel los zand zou zijn, maar zondag zou dat minder zijn. Overigens was over de omgeving en het weer weinig aan te merken, het was een prachtig natuurgebied. En we hadden, evenals andere wandelaars de indruk dat er veel aandacht was besteed aan de route.  

Dat is overigens op te zien aan het kaartje onderaan, dat via de GPS op mijn mobiele telefoon is samengesteld. Weinig tot geen paden dubbel, ondanks het feit dat er twee rustpunten waren waar 2 maal werd gecontroleerd. Maar steeds werd een ander stuk van de Loonse en Drunense duinen gewandeld. Tijdens het eerste stuk moest ik een sanitaire stop maken. Dat was weer het voordeel van vandaag, even de bossen in. 

Na een paar uurtjes kwamen we bij de eerste rust aan. Daar hebben we even gerust. En wat gedronken.  

Daarna het tweede stuk van 10 kilometer wat weer erg snel onverhard werd.  

Op dit moment dacht ik als mij broer zegt we korten de tocht in tot 40 kilometer dan ga ik direct akkoord. 

Maar hij moet het zeggen want hij loopt in Nijmegen ook de 50 kilometer.  

Mooi 

Het tweede stuk duurde ook weer een paar uurtjes. Dat was een sterk punt van deze tocht, iedere 10 kilometer een rust. 

Konijntje

Dus vrij constante stukken.  

Toen we bij de tweede rust aankwamen begon het te regenen. Dus maar even binnen rusten en wat drinken. We kregen nog geen stempeltje omdat we na 30 kilometer weer op dit punt terug kwamen. 

We hoorden ook dat het derde gedeelte van de tocht in de buurt van de Efteling kwam.  

En dat klopte ook, we zagen Villa Pardoes en hoorden enkele attracties zoals de python.

Toen we weer verder liepen moesten we onder een tunneltje door.   

Hier werd een pijl gemist en belde mijn broer even naar de organisatie. 

We zaten weer vlug op de route, maar vonden het raar dat enkele wandelaars gewoon doorliepen. Uiteraard zagen we ze later terugkomen en ons weer passeren.  

Even later was er nog een twijfelgeval.  

Moesten we rechtdoor? Maar de pijl was kapot. Gelukkig kwam er een wandelaar terug die ons op het juiste pad (gewoon rechtdoor) zette. Wij waren al even links gaan kijken.  

Na 30 kilometer waren we bij de rust waar we nu 2 stempeltjes kregen.  

Na weer even te hebben gerust liepen we verder.   

De strijd met het losse zand begon nu echt.  

Mijn broer kreeg last van zijn enkele en moest soms zelfs wat achterblijven.

Ondanks het moeilijke parcours liep ik nog wel lekker.  

Ruiters 

  

Op een gegeven moment wilde mijn broer even zitten. 

Dat deden Ron en ik ook even. Gelukkig was het uitzicht geweldig. 

Na een minuut of tien liepen we verder. 

Daarna nog een paar kilometer naar de laatste rust (die dus ook na 10 kilometer was bezocht). We wisten al dat we 5 uur (eindstrijd binnenkomst) niet zouden halen, maar we waren nog niet de laatste wandelaars. We deden het gewoon rustig aan, dan moesten de laatste kilometers ook gaan lukken.  

Het werden nog 10 lastige kilometers, al was er nu geen echt los zand meer.  

Mijn broer en ik besloten halverwege nog even te rusten op een bankje, Ron liep al door.

Uiteindelijk kwamen we weer op een verhard stuk, de finish kwam in zicht. 

Verhard wegdek. 

Ik was blij de overweg te zien, want vanaf daar was het nog 100m. Deze tocht is absoluut een aanrader maar ik loop er geen 50 kilometer meer. Hooguit 30 km Je kunt, zoals ik al eerder schreef, zien dat er aandacht aan het parcours is besteed. Maar steeds heuveltje op en af maakt het zwaar.

Omdat het een tweedaagse is waar wij slechts de dagtocht op zaterdag van liepen werd er meerdere malen gezegd, als je deze twee dagen goed doorkomt is Nijmegen een eitje.   

Overigens was niet iedereen happy deze dag. Een man van een hondenvereniging was boos omdat er wandelaars voorbij kwamen evenals een horicabaas bij de laatste rust die stoelen aan het weghalen was. Ook mijn stoel bleek na een toiletbezoek verdwenen. Ik hoorde van mijn broer en Ron dat hij had gezegd tegen gasten IK BEN DE BAAS. Goede manier om klanten te binden (zeker in deze tijd) leek me. Na wat gedronken te hebben reden we weer naar huis.  

Evenals in St. Maartensdijk had ik wat last van de zijkant van de rechtervoet. Zelf een dag later nog. Daarom heb ik wat stevigere schoenen voor door de week opgezocht. Misschien volgende week een wandeling in Oudenbosch. 

 

Vergeet mijn gastenboek niet: