De badplaats Wijk aan Zee is een verhaal apart en een dorp apart. Letterlijk omdat het ondanks vier kilometer afstand onder de gemeente Beverwijk ressorteert, en figuurlijk omdat de ruim 2000 inwoners veelal zo hun eigen opvattingen hebben. Het speciale zit 'm in heel kleine zaken, want behalve het strand en de duinen is niets in Wijk aan Zee groot. Het zit 'm in de lucht, in het karakter van de bewoners, in de kleinschalige bouw, in de gastvrijheid, in de rust maar ook de reuring. Uit alles blijkt de afkeer van grootspraak. Dat wil niet zeggen dat de bewoners alleen maar stilletjes van hun dorp zitten te genieten. Ze blijven actief en vindingrijk wanneer de nood aan de man is. Het mooie dorp inspireert de Wijk aan Zeeërs tot originele acties om hun plek met hand en tand te verdedigen tegen slibstortplanen en krachtcentrales. Zo riep Wijk aan Zee zichzelf in 1999 uit tot Cultureel Dorp van Europa en organiseerde met medewerking van tien andere Europese dorpen een reeks culturele evenementen. Een bijzonder onderdeel was de beeldententoonstelling 'Een Zee van Staal' die geopend werd door Hare Majesteit Koningin Beatrix. Elf beeldhouwers uit elf verschillende Europese landen maakten elf beelden van staal. Corus schonk de kunstenaars het staal, een werkruimte en technische ondersteuning. Wijk aan Zee bood de kunstenaars gastvrijheid. En de plek zelf, het Rolandsduin, plaatste de beelden in een indrukwekkend perspectief van duinen, zee en industrie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten