De Vierdaagse op je negentigste

Hij heeft twee handicaps: zijn ogen en zijn oren. Dat laatste dankzij de straaljagers in zijn luchtmachtcarrière. Maar aan de benen van de negentigjarige Jo Inslegers uit Rhenen mankeert niets. Volgende week loopt hij voor de 45ste keer de Nijmeegse Vierdaagse. Hij is de oudste Nederlandse deelnemer.

 

Zijn wandelkloffie heeft hij al aan. Kaki blouse, korte broek. Negentig is hij, zeventig lijkt hij. Sinds mei is hij aan het trainen voor de dertig kilometer van de Vierdaagse, met tochtjes van Amerongen naar Tiel bijvoorbeeld. "Nu moet ik rustig aan doen. Je zult op het laatst maar een enkel verzwikken." Op zijn medaille prijken speldjes, waaronder een met '43'. "Een zonnetje met een tranendal", wijst Inslegers naar de andere. "Vorig jaar zou ik de 44e krijgen, maar toen stopten ze vanwege de warmte. Terecht hoor, ze lagen allemaal op apegapen, maar wel jammer." Zelf had hij er niet zo'n last van. " Ik heb in de tropen gewoond, ik kan goed tegen de zon."

Zondag vertrekt hij naar wijkcentrum Burghardt in Nijmegen, waar hij de hele week verblijft en andere wandelaars terugziet. "Eén grote reünie is dat. Wandelen, elkaar ontmoeten, samen eten, Tour de France kijken en vroeg onder de wol."

De afgelopen jaren liep hij vaak alleen. Erg vindt hij dat niet. Hij beleeft altijd wel wat. Af en toe komt hij iemand tijdens de rust tegen en loop hij even samen, en hij ontmoet altijd weer nieuwe mensen. "Elke Vierdaagse heeft zijn eigen verhaal" , zegt de glimlachende Rhenenaar, en lepelt de herinneringen moeiteloos op. Dat hij in zijn cognacfles gedrenkte suikerklontjes aan een politiepaard gaf en de agent het rare gedrag van het paard merkte, vroeg wat er in het klontje zat en zei: 'Dat lust de baas ook wel'. Maar hij vervolgens de grootste moeite had het paard weg te houden bij Inslegers: het wilde nog wel meer. Dat hij tijdens een rust zwom in de Maas bij Cuijk, zijn defensiekleren weer wilde aantrekken maar het enkelstuk miste. De koe iets verderop had slechts het riempje uit de bek hangen. Trekken mocht niet baten; dus liet Inslegers het andere enkelstuk maar achter als toetje.

De uit Rotterdam afkomstige Inslegers wandelt ook buiten de Vierdaagse veel en graag. Een van de redenen waarom hij zeventien jaar geleden naar Rhenen verhuisde. "Je komt hier echt tot jezelf. Lekker in de natuur." Zijn geheim? "Loop altijd in je eigen pas. Anders hou je het niet vol. Ik kan zelfs in één keer uitlopen; dan loop ik zo kalm dat ik tijdens het lopen rust. De Vierdaagse is erg leuk. De stemming in zo'n week, de vriendenkring die je ziet, de bevolking die ontzettend meeleeft." Wat hij voor medaille krijgt, weet hij niet. "Ik loop maar en zie vanzelf wel wat er wordt opgespeld.