Daar stonden we dan om half drie te wachten op de bus richting Nijmegen. Iets later kwamen er nog vier wandelaars aangelopen. Het werd kwart voor drie, maar geen bus, drie uur geen bus, of toch?, nee die sloeg af, kwart over drie. We besloten terug te lopen en met de auto naar Nijmegen te rijden. De andere vier wandelaars hadden een taxi besteld. Nadat we een parkeerplaats hadden gevonden was het nog een minuut of tien naar de start. Zodoende konden we pas om 4.07u vertrekken voor onze Vierdaagse. Maar we moesten wel om 16.00u al binnen zijn.
Door deze snelle start was ik niet meer naar het toilet geweest. Daarom moest ik nog voor Lent de bosjes in. En dat was het begin van de dag, waar ik een beetje misselijk werd en uiteindelijk ook bleef. Het lopen ging overigens wel goed.
We liepen door Lent, de Via Bogonia altijd het begin van de tocht die naar de Via Gladiola moet leiden. Maar die is dan nog ver weg.
De tweede plaats was Bemmel. We merkten wel dat we wat vrijer konden lopen, we waren de laatste van de 50 kilometerwandelaars en de vroege groep van de 40 kilometer was nog maar net vertrokken. Zodoende werden we ook nog niet door zoveel wandelaars ingehaald.
Er was nog volop muziek in Bemmel.
Wandelaars van grote hoogte toeschreeuwen.
En ook de zang ontbrak niet.
Toen we Bemmel uitliepen was het nog steeds rustig lopen. Op ons vertrouwde muurtje gingen we even rusten. Ik was daar erg misselijk. Toen we verder richting Huissen liepen ging het iets beter.
Toen we op de splitsing 40/50 kilometer aankwamen zagen we dat we echt achteraan liepen bij de 50 kilometer. Even later kwamen de vier wandelaars die we in Beek hadden gezien ook langs. Ze hadden slechts 10 minuten op de taxi hoeven te wachten.
In Huissen stonden 3 controleurs te wachten. Ze wilde allemaal wel de scan geven. Dat ging goed.
Vier dagen lang lopen wij maar door.
De straten in Huissen waren versiert.
Nadat we door het centrum van Huissen waren gelopen gingen we verder naar Arnhem. Toch nog wel wat misselijk, maar met de voeten ging het goed. Ook het wat achteraan lopen had zijn voordelen, want er kon goed worden doorgestapt, zodat we al vlug weer wandelaars achter ons konden laten.
Een groep kinderen (gaan ze 4Daagse kijken?)
Toen we in Elden aankwamen hebben we voor de 2de maal gerust. Daarna gingen we verder richting Elst.
Ondertussen sloten ook de 40 kilometerwandelaars weer aan. Als je richting Elst loopt, zie je de kerk steeds dichterbij komen door de bomen. Een mooi gezicht.
Op de weg naar Elst stonden fotografen van Electrabel foto's te maken van de wandelaars. Maar als ze van mij een foto willen maken, maak ik een ook een van deze fotografen, dacht ik.
De kerk van Elst
In Elst was het weer drukker. Er liep een politieagent rond. Ook de steltenloper was er weer, ditmaal als kaasboer. De man die jarenlang op het paard zat was er niet meer. Dat had hij overigens vorig jaar al gezegd, 2009 was de laatste keer.
Even een verslag maken voor de omroep.
Nadat we het centrum van Elst waren doorgewandeld, besloten we weer even te gaan zitten. Ik kreeg van mijn zus het advies soep te eten omdat ik toch misselijk bleef.
We zagen een man die we kenden van wandeltochten uit Breda en Etten Leur met zijn ouders voorbij komen. Helaas bleek even later dat hij alleen verder moest, zijn ouders moesten het opgeven. We liepen met hem mee verder. En na 200m kreeg ik een bekertje soep aangeboden, alsof ze het wisten.
We besloten om de KNBLO-tent voorbij te lopen, we hadden net gerust en we moesten er weer de route af. We liepen daarom verder naar Valburg. Ik besloot daar geen broodje worst te kopen.
Foto Modern was ook weer aanwezig.
Even later kocht ik wel een ijsje.
We moesten op de weg naar Slijk-Ewijk een stukje om de plas wandelen. Sinds kort waren de twee plassen samengevoegd, zodat we er niet tussendoor konden lopen.
Even een dansje maken.
Ondanks dat we later waren gestart heb ik nooit tijdsdruk gevoeld. Ondertussen liepen we bijna langs het dorpshuis (ligt een kleine 100m van de route) waar mijn moeder vorig jaar was uitgevallen.
Ondertussen kwam ook Oosterhout in zicht.
Hier was een rustpunt van de Vereniging Gouden Kruis Dragers Vierdaagse. Hoewel de borden niet helemaal goed hingen was het gemakkelijk te vinden. Even nog wat drinken.
Daarna richting de Oosterhoutsedijk. Hier zou een controle staan, maar deze was al opgeheven. Later bleek dat er moeilijkheden waren met het scannen. Uiteraard had het niet scannen geen consequenties voor de medaille.
Ondanks de voorspelde warmte en het feit dat wij ten opzichte van andere jaren maar iets eerder waren, was de dijk goed te doen. Er stond ook nog een waterpunt.
Nadat we deze Coca Cola dames waren gepasseerd zagen we de spoorbrug en later ook de Waalbrug steeds dichter bij komen. Nijmegen kwam in zicht.
De treinbrug kwam al in zicht.
Bloemen voor Rein Kussy (+ 18-7-2006)
Kedeng Kedeng Toet Toet
In Lent was er weer muziek.
Toen ik de Waalbrug over liep zag ik uit Lent de laatste wandelaars richting Nijmegen komen.
In Nijmegen was er muziek en het publiek was zeer enthousiast.
We zijn er bijna.
Om iets over half vier kon ik me afmelden. De eerste dag zat erop, alleen was de misselijkheid niet echt verdwenen.
s'Avonds heb ik nog wat soep gegeten en een beetje Chinees. Ik ben vroeg gaan slapen. Hopelijk zal een nachtje goed slapen iets oplossen.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten