‘Gooi je pak af, durf te rusten’

De kerk zit afgeladen vol. Gevuld met lopers. Ouderen veelal, met Vierdaagsekruisje opgespeld. "Laten we stil staan bij de overledenen" , begint pater Kortstee.

"De Vierdaagse van 2006 ging de geschiedenis in als de onvoltooide. Hebben we de rust gevonden om door te gaan", vraagt Kortstee.
"Durf te rusten", preekt ook krijgsmachtpredikant Gijs Bikker. Hij draagt een uniform en heeft het duidelijk te warm. "Neem de tijd te luisteren naar anderen en naar jezelf. Gooi je pak af."
Bikker vertelt over zijn tijd in Haaksbergen, toen hij zijn rode baret probeerde te behalen. "We liepen met zware bepakking en merkwaardigerwijs bleven mensen tijdens het eten gewoon staan en praten. Ga toch zitten."
" Nu ook zijn er dwazen die bijna rennend het parcours nemen. Niet doen!"
Tijdens zijn relaas wordt snel en geruisloos een brancard de zij-ingang uitgedragen. Bijna niemand merkt het. En klein jongetje met blonde krullen fluistert haast onhoorbaar: ,,Is die dood?"
De vrouw op de brancard ligt roerloos en heeft haar ogen gesloten. Het is de oude hospita van Cornelis Van Riet (75). Vorig jaar was ze ook al de kerk uitgedragen. "Ik weet niet precies waardoor", zegt Van Riet. Hij lijkt zich niet echt zorgen te maken. ,,Vorige keer was het zo over."
Ondertussen gaat de mis onverstoorbaar door. Kortstee: "Nu is het tijd voor voedsel voor je geest, voor je hart."

De mis eindigt ontwapenend. Uit volle borst zingt iedereen het Vierdaagselied. "Want wij zijn één voor allen en allen zijn wij één."