Toen mijn broer me rond half zeven had opgehaald reed ik voor de tweede maal deze week naar Barendrecht. Maandag 28 mei voor de doorkomst van de Roparun , vandaag voor de Marijketocht.
Toen we om tien voor half acht waren gestart liepen we langs het bovenstaande beeld. Op internet heb ik even wat informatie opgezocht.
Beeld getuigenis
Levensgroot aluminium beeld dat één lichaam toont dat is opgebouwd uit een mannelijk en een vrouwelijk torso. De twee lichamen zij versmolten en moeten de indruk wekken op een natuurlijke manier één nieuw lichaam te hebben gevormd. Een vrouwelijk lichaam dat een handstand uitvoert vormt het onderste deel, een mannelijk torso dat zijn armen spreidt vormt het bovenste deel.
Het beeld poogt een ideaal te tonen van de verbondenheid van de ene mens met de andere. "Slechts in verbondenheid met de ander zijn wij in staat het ware geluk te vinden. 'Getuigenis' probeert dit verlangen naar geluk en teken van hoop op een zinnelijke, fysiek ervaarbare manier te tonen door deze verbondenheid in een innige verstrengeling op een luchtige en liefdevolle manier te tonen."
We liepen langs de tramlijn en door een parkje.
Hoewel we net Rotterdam niet inliepen kwamen we er wel langst.
Daarna weer een stukje Barendrecht.
Langs het voetbalveld en de atletiekbanen.
Daarna traplopen en wandelen richting het station. Er kwam net een sprinter voorbij.
Mijn broer miste een pijltje en liep op de automaat linksaf. Na 20m had hij zijn fout in de gaten.
En kwam weer de goede kant op.
Rustig werd er verder gewandeld door de mooie omgeving van Barendrecht.
Het weer was goed, gelukkig niet zo warm als tijdens de doorkomst van de Roparun.
We liepen richting een rotonde.
In de verte kwam een gele ligfiets. Even fotograferen dus.
Tenminste dat was de bedoeling, maar er stond bijna een ongeluk op de foto. Want de auto op de bovenstaande foto moest vol op de rem. Overigens had de ligfiets gewoon voorrang. Maar gelukkig gebeurde er niets en kon de ligfiets wat dichterbij worden gefotografeerd.
We liepen weer verder. Richting de rust bij de kinderboederij.
Hier was al ruim 13 kilometer gewandeld, 1/3 deel van de totale route.
Dus tijd om even uit te rusten en wat te drinken.
Na de rust nog even rondkijken op de boerderij.
Deze biggetjes waren ook erg leuk.
Als ze tenminste geen ruzie maken.
De tocht werd daarna vervolgt. Weer 11 kilometer moest er worden gewandeld tot de volgende rust.
Er was veel te zien, zoals deze dieren.
Wederom liepen we door parkjes en zagen ook mensen roeien op het water. (ja waar moet je het anders doen)
Over de hoge snelheidslijn reed de Thalys.
Door het zonnetje genoten ook alle dieren.
We liepen een stuk langs de Oude Maas. Regelmatig kwamen er schepen voorbij.
Na ruim 24 kilometer was de tweede rust.
Na weer een klein kwartiertje te hebben gerust liepen we verder richting de Heinenoordtunnel.
We moesten aan de andere kant komen.
Het begon wel wat warmer te worden, maar omdat ik tijdens de Roparun was verbrand, liet ik zo lang mogelijk mijn joggingjack aan.
Weer een trap op (de andere kant op was direct naar de finish, we moesten nog een aantal kilometers.)
En weer een stuk langs het water.
We zagen de Carnisse Grienden al, daar gingen we naar toe. Een werkelijk prachtig natuurgebied, misschien wel het mooiste wat ik ken.
Maar eerst werd ik geattendeerd op het feit dat mijn broer vorig jaar op een ijsje had getrakteerd. Dat moest ik dus nu goedmaken. Het smaakte overigens wel.
We liepen door de Carnisse Grienden.
Soms kwamen we een bruggetje tegen.
Wel uitkijken, hier zeker niet rechts gaan lopen. Want rechts kan slecht aflopen.
Het blijft een prachtig gebied zeker bij dit weer.
Even later was de derde rust bereikt.
Even rusten en daarna een rondje rond de golfbaan.
Dus rechtsaf.
Lammetjes
Wel uitkijken dat er geen golfballetjes voorbij komen.
Putting green
Na het rondje van een kilometer of drie kwamen we weer bij dezelfde rust. Even gezeten en een flesje drinken gekocht.
Daarna moesten we linksaf, weer langs het water.
Mijn broer wilde nog even gaan zwemmen :-)
Barendrecht kwam weer in zicht evenals in de verte Rotterdam.
Maar daar moesten we niet meer naar toe.
Ook hier was te zien dat de natuur zijn werk had gedaan. Jonge eendjes.
Moeder met kindertjes
Barendrecht en ook de finish kwam in zicht.
We waren er weer bijna.
Nog even deze brug over.
Rond half vier waren we binnen.
Na wat gedronken te hebben kon de thuisrit worden ingezet. Thuis bleek dat ik toch een "klein" blaartje had opgelopen.
Voor de rest was alles goed gegaan. De knieband doet zijn werk.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten