"Woensdagmiddag begon ik pas weer te leven en besefte ik dat ik nog aan deze kant van de wereld was."
Agente Hanneke Bovenhuis wordt nog dagelijks geconfronteerd met de Vierdaagse van vorig jaar. Ze heeft evenwichtsstoornissen en concentratieproblemen. "Maar eigenlijk gaat het heel goed. Ik zat in een rolstoel, kon bijna niet praten."
Vol goede moed begon de nu 47-jarige Hoofddorpse op dinsdag 16 juli 2006 aan haar eerste Vierdaagse. "Ik was al in december begonnen met trainen, liep in weekeinden, op vrijdag, zaterdag en zondag, vaak wel drie keer veertig kilometer. En ik sportte heel veel."
En dat merkte ze. "Het ging hartstikke goed. Ik vond het ook echt heel leuk, had ook nergens last van. Ook niet van de warmte."
Die dag was het 36 graden. Twee wandelaars overleden en de Vierdaagse werd afgelast. "Er liepen mensen rond als zombies, ik zag soldaten als bakstenen voorover vallen." Zelf kocht ze onderweg nog een paar keer water en weerde ze de zon af met een petje. "Maar ik kreeg het koud, had kippenvel."
Bij een verzorgingspost van het Korps Landelijke Politiediensten, waar ze bij werkt, wilde ze aanvankelijk nog doorlopen. "Maar ik ben toch maar gestopt. Heb een halve liter water gedronken en wat zoute drop gegeten. En toen ging ik tegen de vlakte."
Achteraf bleek dat haar hersenen waren opgezwollen. Ruim twee weken verbleef ze in het ziekenhuis, waarna ruim een halfjaar revalidatie volgde.
"Ik loop nu weer hard. Maar ik heb mijn politieuniform niet meer aangehad. Ik kan nog niet alles. En moet afwachten wat er nu nog terugkomt."
De Vierdaagse zal ze nooit meer lopen, zegt ze. "Maar van die eerste dag heb ik, hoe gek het ook klinkt, genoten. Ik ga de Vierdaagse dit jaar ook wel via de media volgen."
Had de Vierdaagseleiding vorig jaar niet eerder in moeten grijpen? "Ik verwijt niemand iets. Je loopt op eigen risico. Dit is mij gewoon overkomen, hoe lullig het voor mij ook is."
Vorige week kreeg ze nog een brief van de Vierdaagseleiding. "Dat vond ik zeer attent. Maar ze hebben er geen schuld aan. Wat er met mij gebeurd is, had ook in een andere situatie kunnen gebeuren. Natuurlijk: ik had misschien beter een jaar kunnen wachten met meedoen aan de Vierdaagse. Maar ik ben een optimistisch mens: het gaat nu hartstikke goed met mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten