De Vlaggenparade was maandagavond een kletsend en klappend geheel. Met tot harmonica gevouwen programma's klapte een bijna vol Goffertstadion zich gedurende het hele evenement de handen, dijen en knieën blauw.
Misschien is dat omdat het vorig jaar zo treurig moest aflopen met Nijmeegs trots, toen de hitte enkele levens eiste en de wandelmars werd afgeblazen. Algemeen manager Wim Jansen van de Vierdaagse refereerde er nog even aan in zijn openingstoespraak: "Na 2006 hebben we al het mogelijke gedaan om u een goede Vierdaagse te bezorgen. Ik wil u ook verzoeken om voorzorgsmaatregelen te nemen ik hoop dat ik erop kan rekenen dat u uw individuele verantwoordelijkheid geen moment uit het oog verliest. Als dat lukt, worden het fantastische wandeldagen, en die wens ik u van harte toe."
Jansens woorden, die even een pijnlijke herinnering wakker maakten - maar deze ook direct weer susten - kwamen overigens kort nadat de Koninklijke Militaire Kapel Johan Willem Friso een hymne had gespeeld voor de op 12 juli in Afghanistan gesneuvelde Nederlandse soldaat en zes Zwitserse lotgenoten.
Afghanistan was eerder trouwens ook al onderwerp van gesprek: toen duidelijk werd dat het 334-ste squadron van de vliegbasis Eindhoven botje bij botje had moeten leggen om voldoende parachutisten in Nijmegen te krijgen - veel jongens verkeren immers in den vreemde.
De landing der parachutisten was er niet minder spectaculair om. Om drie minuten over zeven landde de eerste onder luid gejuich en het zwiepende zoemen van de 'harmonica-klappers' op het heilige groen van de Goffert, en daarna was er geen houden meer aan. Toen tien minuten later een van de laatste parachutisten omlaag kwam zweven met achter zich meterslange rood-wit-blauwe linten, ging Nijmegen uit z'n dak.
Het openingsspektakel van de 91ste Vierdaagse was getiteld Retrospective 2007, en liet het publiek meereizen door de geschiedenis - waarbij sportiviteit, vrijheid en saamhorigheid de bindende elementen vormden. Terwijl op het grote scherm historische beelden de revue passeerden, was het op het veld een wervelende, hedendaagse show met muziek, dans, een 'Spoetnik', science-fiction-achtige steltlopers en mini-voetballertjes van drie turven hoog, afgewisseld door de warme stem van zangeres Glennis Grace.
Intussen stak op het grote scherm de ene na de andere toeschouwer een bekende wandelaar een hart onder de riem: 'He mopjes, heel veel succes met lopen. Hoop dat jullie het weer halen. Poot van Gismo en knuffels van ons.... xxx'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten