Verslag Chinareis Koos van der Maden

Tijdens de reünie van de Gouden Kruis Dragers kwamen mijn broer en ik in gesprek met Koos van der Maden die samen met +/- 650 andere wandelaars had deelgenomen aan de Walk Challenge China. Toen ik hem mijn kaartje gaf voor deze weblog vroeg hij of ik zijn verhaal wilde publiceren. Hieronder kunt u het verhaal lezen.
CHINA
Ni Hao
Na een jaar van voorbereiding door OAD en nog langer door de KNBLO was het dan zo ver.
Met 650 deelnemers aan de Walk Challenge China werden we met acht verschillende vluchten vanaf Amsterdam, Düsseldorf en Brussel in vier dagen naar China gevlogen.

Ikzelf zat in de groep B9  die op woensdag 23/7 vanaf Beek bij Arnhem, via Beijing naar Dalian zouden gaan. Omdat we in Beijing een uur of zes moesten wachten kregen we een maaltijd in Beijing. Toen ik vanuit het vliegveld naar buiten liep, stootte ik  tegen een muur van hitte en smog.

Met een binnenlandse vlucht zijn we naar Dalian gevlogen waar het een stuk beter was.

Diezelfde avond echter was ik  mijn stem kwijt en heb ik drie dagen niet kunnen praten. Dit was een behoorlijke tegenvaller daar er zoveel te zeggen was.

Dalian bestaat 100 jaar en heeft 6 miljoen inwoners. Het is ook de stad die sinds enkele jaren in mei een IML tocht heeft.

Op 26 juli, toen iedereen er was, hebben we een excursie gemaakt door de stad. Om 18:00 uur was er een openingswoord door de burgemeester van Dalian en optredens van enkele artiesten, in een woord : geweldig.

En dan de dag waar het uiteindelijk om draaide: de eerste wandeldag. Om 7:45 uur bij de start, waar we werden toegesproken door de voorzitter van de Dalian Walking Association (DWA) en ook door Miel, voorzitter van de KNBLO, die zelf ook meeliep.

De oudste deelnemer was 78 jaar en de jongste 12.

De route was geweldig, de Zevenheuvelenweg maar dan “100”keer heuvelachtiger zoals sommige wandelaars zeiden. Omdat we langs de Gele Zee liepen, was het goed te doen. Prachtige uitzichten en vergezichten. We werden goed bewaakt, want er stond op veel plaatsen politie langs de gehele route van ± 25 km, maar die waren alleen maar vriendelijk en verbaasd over al dat oranje dat voorbij kwam. De verzorging was prima.

Bij de finish kregen we onze eerste strip en een t-shirt van de DWA.

Veel belangstelling onderweg van de plaatselijke bevolking, heel vriendelijk, en vaak wilden ze met je op de foto. Je werd soms bekeken of je uit een andere wereld komt.

Na nog een excursie “Het dagelijks leven van Dalian”zijn we met de bus naar Beijing vertrokken, een stad met 16 miljoen inwoners. Deze bustocht van 750 km duurde de hele dag.

Het verkeer is een hoofdstuk apart. Het lijkt chaotisch, maar ik heb niet één auto gezien met een deuk. Voetgangers staan gewoon tussen de autostromen. Zebrapaden? Ik vraag me af waarom ze er liggen. Er wordt gewoon doorgereden als er geen verkeerslichten staan en dan moet je nog uitkijken, want het verkeer dat rechtsaf gaat mag gewoon door rood rijden. Op de snelweg mag er rechts en links ingehaald worden.

De weg naar Beijing viel een beetje tegen: een paar dorpen en verder veel rijstvelden.

Bij de overgang naar een andere provincie paspoortcontrole, extra streng i.v.m. de Olympische Spelen.

Vlak voor Beijing gingen we in file rijden met een politiewagen ervoor die ons als VIP’s naar ons hotel begeleidde.

Boven de ingang van ons hotel was een spandoek gehangen met de tekst:  “Welcome to all our Dutch Guests”.  Zoals ook in Dalian.

’s Avonds nog een geweldige show.  

De volgende ochtend hebben we een 3 uur durende rondleiding gehad met om 9:00 uur een show voor de opening van de poort, die dagelijks wordt opgevoerd.

Het hotel waar we in zaten  is een onderdeel van Grand Epoch City en is een bezienswaardigheid op zich. Het ligt op 50 km van Beijing.

In 1992 heeft de Chinese regering deze gloednieuwe ommuurde stad gebouwd om te dienen als centrum voor eigen congressen en vergaderingen, maar ook om te kunnen golfen, zwemmen, (tafel)tennissen en te dineren. Het bestrijkt een oppervlakte van meer dan 200 hectare en is omsloten door een 5 km lange “Muur” met 22 torens. Het is een exacte kopie, in een schaal van 1 : 6, van de oude stad Beijing uit de tijd van de Ming en Qing dynastie. Er waren diverse hotels, sportactiviteiten en bezienswaardigheden.

Om een idee te geven hoe groot ons hotel was: behalve dat wij er in  zaten, zat ook het Olympic Orchestra van “all over the World”bestaande uit 1700 leden hier. Die oefenden  hier voor de opening van de Olympische Spelen, dus dat pikten we ook nog en passant mee.

Er zijn ondertussen wel meer veiligheidsvoorschriften gekomen, paspoort constant meenemen.

En enkele roadblocks toen we naar Beijing gingen.

Pas vandaag toestemming van de Chinese autoriteiten gekregen om op de Muur te wandelen.

’s Avonds heeft Ingrid Janssen, sinoloog (China kenner) de hele geschiedenis van de Chinese Muur uitgelegd met diverse anekdotes hierover.

En dan het hoogte punt van onze reis, letterlijk en figuurlijk, de Chinese Muur bedwingen, zoals het zo mooi in De Telegraaf heeft gestaan.

De Chinese Muur bestaat uit vele, niet met elkaar verbonden stukken, verspreid over geheel China en is gebouwd onder vele Chinese dynastieën. Voor het eerst wordt melding gemaakt van de “Muur”in een gedicht uit de 7^e eeuw v.Chr. De “muren”waren niets anders dan aarden wallen. De muren die er nu staan dateren uit het eind van de 16^e eeuw, zo ook de Muur van Simatai, waar wij naar toe gaan.

Na een rit van 3 uur werden we feestelijk ontvangen door de CVA (Chinese Volkssport Association) die ook de verzorging deed.

Na enkele welkomstwoorden en succeswensen konden we eindelijk starten. We begonnen meteen met klimmen in het heuvelachtige gebied. Af en toe regen, ± 30° .

Na enkele kilometers stond ik aan de voet van de Muur. Het was uitkijken geblazen bij het klimmen, omdat de traptreden niet allemaal gelijk waren. Prachtige vergezichten en gelukkig niet veel smog. Het laatste stuk naar boven bestond alleen nog maar uit basaltblokken, dus zeer onregelmatig. Alleen de echte die hards zijn hier geweest, want op de terugweg had ik opeens honderden  collega-wandelaars voor me die een enorme opstopping veroorzaakten bij een smalle doorgang. Het voordeel was wel dat je een prachtig uitzicht had over het oranje legioen dat voor je liep. Volgens een wandelaar met een hoogtemeter waren we 100 m gestegen over een afstand van ± 6 km.

Bij terugkomst klonk er veel Nederlandse muziek en was er een erehaag van onze OAD reisleidsters en van wandelaars die al binnen waren.

Van de CVA kregen we een prachtige rugtas en een t-shirt met hun embleem.

Na de “Muur”zouden we door twee kleine Chinese dorpjes, Simatai Castle en Shalinggou lopen, waar het lijkt alsof de tijd daar is blijven stil staan. Om de een of andere reden kregen we geen toestemming van de Chinese autoriteiten om hier te gaan lopen. Er is toen besloten om over de muur om ons hotel te lopen.

Na de finish aldaar kregen we ons tweede stripje en was er een feest, zoals we gewend zijn van de vierdaagse, maar dan met wat heftiger.  Nederlandse muziek, dans, optredens van de wandelaars met eigen liedjes. Er werd zelfs polonaise gelopen.

 

We hebben ook veel excursies gedaan, zoals naar het Plein van de Hemelse Vrede, de Verboden Stad, een bezoek aan een Chinese acrobatenshow en een Chinese Kongfu-show, de Hemelse en Lamaïstische Tempel. We hebben ook nog een hutong-excursie gedaan inclusief tocht per riksja. Het is teveel om op te noemen.

Als je op een markt kwam moest je onderhandelen over de prijs van een artikel, door onder de helft van de prijs te beginnen en om zo bij de helft uit te komen.

Elke avond was er een show op de “Wedren”met zang, show en een goochelaar e.d. Ik werd nog uit het publiek gehaald om met een zangeres mee te zingen en te dansen.

Op 6/8 was alweer de laatste wandeldag. Ditmaal liepen we door twee parken, bij het Winterpaleis en het Zomerpaleis, prachtige parken met grachten en daaroverheen hoge ronde bruggen.

Bij terugkomst op de “Wedren” kregen we onze derde strip en een speciaal lint waar alle drie de strippen op konden worden bevestigd.

De volgende dag was er nog een excursie waarna we om 15:00 uur naar Tianjiu gingen, een stad van 11 miljoen inwoners, voor de voetbalwedstrijd Nederland-Nigeria. Met onze 14 bussen werden we door de politie naar het stadion begeleid. Het was meer dan 30° en dat merkte je wel. De uitslag bleef 0-0.

Vrijdags zijn we naar het Holland Heineken House (HHH) gegaan, allemaal weer in het oranje en werden daar ontvangen door Erica Terpstra, voor het bijwonen van de opening van de Olympische Spelen. Een geweldige middag en avond.

Zaterdags, mijn laatste dag in China, ben ik met mijn kamergenoot, nog een dagje naar Beijing gegaan met onze pendelbus, en later zijn we via de metro (kosten 20 eurocent) naar een net geopende winkelstraat gegaan, naar het Olympisch dorp, het “Vogelnestje”en met de taxi nogmaals naar het HHH.

 Het eten in de beide hotels was erg uitgebreid, je kwam niets tekort. Daar werd gegeten met vork en mes maar tijdens excursies kon je alleen met stokjes eten. De ene keer lukte dat  beter dan de andere keer. Sommigen hadden zelf vork en mes meegenomen, maar dat wilde ik niet. De Chinezen zijn bijzonder vriendelijk en behulpzaam als je iets wilde weten.

De hele reis  hadden we een Nederlandse en een Chinese reisleidster die buitengewoon goed Engels sprak.  Maar helaas, aan alles komt een eind en de volgende dag moesten we vroeg naar het vliegveld Na een vlucht van ± 10 uur waren we weer terug in Düsseldorf alwaar de OADbussen  gereed stonden om ons naar Beek terug te brengen.
Al met al een wandel/excursiereis om nooit meer te vergeten.
Ik wil iedereen bedanken die dit mogelijk hebben gemaakt.
zaijian!

Koos van der Maden

Lid van de  WIOS ‘81 en de RWV