Na de eendaagse van Nijmegen was de Airbornetocht de 1ste tocht ter voorbereiding op de volgende Vierdaagse (of moeten we hier spreken van een afkiktocht?) In ieder geval stonden mijn broer en ik om kwart voor acht op het station in Roosendaal om af te reizen naar Oosterbeek. Eerst de trein naar Arnhem daarna de stoptrein naar Oosterbeek. In Arnhem zagen we nog een internationale trein.
Ook zagen we waar ons geld van de energierekening naar toe ging. Maar daar waren we niet voor gekomen.
Toen we rond half elf richting de start liepen zagen we een show van vaandeldragers.
Dit was ter gelegenheid van de 60ste keer dat deze Airbornetocht werd gelopen. Voor mij was het de 5de maal. Gelukkig want ik ben mijn oude medaille kwijt (waarschijnlijk bij het opruimen verlegd) en kreeg dat vandaag een nieuwe. Het inschrijven ging vlot en om kwart voor elf konden we beginnen met de wandeltocht.
Het 1
ste stuk was erg druk. Je kon dus niet zo goed doorlopen. Verder maakte het stijgen en dalen aan het begin het tempo maken moeilijker. Maar toen andere afstanden eenmaal verdwenen was er meer ruimte.
In Wolfheze besloten we een sanitaire stop in te lassen en even te pauzeren bij Herberg “De Wolvenbosch”. Van eerdere tochten wisten we dat de “officiële” rust ongeveer na 14 kilometer was op een sportterrein. Dat was een goed besluit we hadden ongeveer 9 kilometer gelopen.
Op naar de 2
de rust, we liepen o.a. langs de landingsvelden. Hier was ook een golfterrein.
Na dit golfterrein waren we snel bij de 1ste officiële rust waar we wat langer hebben gezeten en waar ik een broodje gehaktbal heb gekocht. We hadden besloten het op ons gemak te doen vandaag, lekker genieten van de omgeving en het was droog.
Na de rust stond in Heelsum het Airbornemonument.
We liepen door naar Renkum. Mede door de wat langere rust. We konden ook iets ruimer lopen. Toen we in Doorwerth de laatste rust bereikte en nog even een blikje dronken konden we genieten van het uitzicht op Arnhem langs de Nederrijn. Arnhem de plaatst waar in 1944 die ene brug te ver bleek voor de operatie Market Garden.
Toen we na een minuut of 10 weer verder liepen zaten we weer binnen de kortste keren in Oosterbeek. Hier kregen we toch nog een beetje het Vierdaagsegevoel toen op de grote aankomststraat veel publiek langs de kant stond.
Na het laatste gedeelte in een wat drukker en smaller gedeelte te hebben gelopen kwamen we weer aan bij de finish.
Het was toen bijna half vijf. Voor mij de 5de maar dit was al de 60ste Airbornetocht. 60 Jaar lopen in vrede. Misschien zegt de onderstaande foto wel meer dan genoeg.
Een ander spandoek gaf aan “Strijden voor de vrede bestaat niet !”
Om iets voor vijf namen we de trein naar Arnhem.
Hier moesten we wel even staan. Enkele reizigers moesten eigenlijk de andere kant op richting Ede-Wageningen. Maar zoals altijd zit aan ieder nadeel toch weer een voordeel, want ze konden in dezelfde trein blijven zitten en er was nu plaats genoeg. Tijdens de rit van Arnhem naar Roosendaal bleek de vermoeidheid toch toe te slaan.
Maar toen we om ongeveer zeven uur in Roosendaal aankwamen zijn we rustig naar huis gefietst. En natuurlijk een lekkere douche genomen. Dat is altijd een verademing naar een dagje wandelen.
Maar er was nog een leuker slot:
Toen ik s‘avonds besloot te gaan slapen kreeg ik een brainwave. Had ik niet in een doosje bij het opruimen oude wandelherinneringen opgeborgen. Jawel , en daar bleek ook de Airbornemedaille van de 1ste vier maal in te zitten.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten