Met moeite loopt een jongeman de bergetappe over de Zevenheuvelenweg. Enkelblessure. Berg op gaat nog wel, maar berg af is zeer pijnlijk. Een toeschouwer ziet het leed en loopt ter aanmoediging een stukje mee.
Met zo'n tweeduizend uitvallers in de eerste twee dagen wacht voor het wat uitgedunde wandellegioen op donderdag de Dag van Groesbeek. Vanwege het mooie parcours - over de heuvels en door de bossen - wordt deze route ook wel de koninginne-etappe genoemd.
De dag begint echter zoals alle andere: een stuk door het nog slapende Nijmegen op weg naar de eerste dorpen waar voor de eerste lichting lopers weinig te beleven valt.
In Plasmolen pas wordt het echt gezellig en Ottersum doet er nog een schepje bovenop. Alleen voor de 50 kilometer-lopers overigens, want we zitten dan al in 'de lus' waaraan 40'ers zich niet hoeven te wagen. Ook Gennep blijkt een gezellige boel. Langs de kant staan veel vazen met gladiolen erin en onder begeleiding van een fanfare - hoe kan het ook anders - trekken de deelnemers verder. En dan: Groesbeek, de belangrijkste pleisterplaats van deze dag. Met een groot spandoek, waarop 'You 'll Never Walk Alone' geschreven staat, wordt de wandelaar welkom geheten. Een man stuurt met een touw twee grote zwaaiende handen aan die op een stallage zijn vastgemaakt.
In Groesbeek is er volop water. Het speciaal wegens de hitte ingericht watertappunt is een welkome toevoeging.
Hoewel: waar de zon zich in de ochtend nog flink laat zien, komt er gedurende de dag steeds meer bewolking zodat het echt broeierige weer uitblijft.
In Groesbeek is de sfeer zoals je hem verwacht: gezellig en uitbundig. De plaatselijke jeugd heeft een carnavalswagen uit de schuur gehaald om langs de zijlijn de stoet vanaf het gevaarte toe te schreeuwen. Een aantal bewoners heeft grote douches langs de weg geïnstalleerd waar wandelaars voor verkoeling terechtkunnen.
Heerlijk.
Dan wacht de Zevenheuvelenweg. Zwaar, maar de fraaie omgeving maakt alles goed. Om het wandelfeest compleet te maken voert de tocht ook nog door het schone Berg en Dal. Vlak daarna zorgen tientallen enthousiaste bejaarden op de Kwakkenbergweg voor een warm welkom in Nijmegen.
De tocht door Nijmegen-Oost is hartverwarmend. Rijendik staan mensen te applaudisseren. Alsof er al vier dagen opzitten.
En daar is al weer de Wedren. Een jongen wordt per brancard afgevoerd, onderwijl door een broeder wakker gehouden. Hij is er kennelijk slecht aan toe.
Maar het is een uitzonderingsgeval. De geblesseerde jongen is ook nog mooi op tijd binnen. Hij heeft, met de echte finish in zicht, de pijn verbeten.
In de wetenschap dat er nog een dag rest: de glorie van de Via Gladiola. 'We komen er aan', wordt er al gezongen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten