Rond kwart over twee gaat de wekker, we staan op en gaan ontbijten. Ook Rob van ons gastgezin is opgestaan. We nemen fruit en brood mee voor onderweg, zo ‘s morgens vroeg is het moeilijk om veel te eten. Om kwart over drie lopen we richting de bus.
We zijn de eerste maar al snel komen andere bekenden uit Volendam en ’s Hertogenbosch aangelopen. Ook enkele nieuwe wandelaars staan bij de bus. De bus komt al iets over half vier, maar blijft keurig staan tot kwart voor vier.
Iets over vier kwamen we bij de start aan. De eerste wandelaars waren reeds onderweg richting Elst. Wij zouden rond kwart over vier worden gescand. Zoals gebruikleijk stond het publiek langs de kant, we vragen ons iedere keer af of ze vroeg uit de veren zijn gekomen of dat ze direct uit de stad komen, waar ze de Vierdaagsefeesten hebben bezocht, en gelijk de start meepikken. Het zal wel een combinatie zijn.
Al vlug kwam de Waalbrug in zicht. Deze zal moeten worden gepasseerd om uiteindelijk in de Betuwe te belanden. Lent was zoals gebruikelijk de eerste plaats die werd bezocht. Ook de Via Begonia was weer kleurrijk ingericht. (Want er is geen Via Gladiola op vrijdag zonder Via Begonia) Net na Lent wilde ik een boterham gaan eten, maar schoot in een hoestbui waar ik toch eventjes niet meer goed uitkwam. Er kwam zelfs wat maagzuur omhoog. Zouden het de zaadjes zijn geweest? Ik besloot om de boterham maar even te laten voor wat het was en de hoestbui even over te laten gaan. Later kon ik eventueel nog fruit gaan eten.
In Bemmel kwamen we iets over zes aan. Na een sanitaire stop wandelen we verder. Ondertussen was het ook gaan regenen zodat de poncho aangetrokken moest worden.
In Bemmel was de traditionele Zwitserse week. Maar we konden er maar even van genieten want we moesten verder.
De eerste echte rust namen we toch weer bij een muurtje net voor de splitsing. Het liep namelijk goed en iedere kilometer die was afgelegd is weer meegenomen.
Vele wandelaars lopen voorbij tijdens ons eerste rustpunt
Bij de splitsing moest ik voor de laatste maal rechtsaf richting Huissen. Volgend jaar mag ik linksaf rechtstreeks richting Elst.
Overal hangen de ballonnen zoals hier op de weg richting Huissen.
Op naar Huissen voor de laatste maal. Toen ik Huissen bereikte werd ik toch een beetje overmand door emoties. Het besef dat het echt de laatste keer was.
Drink maar loop met je mate(n)
Mijn broer met zijn oranje wandelhoed.
In het centrum was volop muziek. En ook het publiek was enthousiast. Het was ondertussen ook weer droog geworden.
Wandelen door het centrum van Huissen
Een aanmoediging voor een jarige
Succeswens
Toen we Huissen uitliepen stond er een bord Tot ziens in 2013. Even niet dus.
Het stuk richting Elden werd ingezet.
Altijd een smal pad richting Elden. Gelukkig was het weer opgeklaard, na de eerdere regenbui.
Elden is bereikt.
In Elden was de 2de rust. Even kletsen met medewandelaars. Er was zelfs al iemand bezig om de voeten te bekijken.
Ook bij onze tweede rust komen diverse wandelaars voorbij.
De meeste lopen nog soepel tijdens deze eerste dag.
Na deze rust ging de tocht verder richting Elst, de etappeplaats van vandaag.
Een robot op de weg, een "geheime" controle?
Al snel kwam ook de 40 kilometerroute erbij. De eerste lus van de laatste 50 kilometer was voltooid. Ondertussen zagen we in de verte de kerk van Elst al.
Even een ommetje op weg naar het centrum van Elst.
Maar zoals de laatste jaren de gewoonte is maken we net voor Elst eerst nog even een ommetje, zodat er niet over de spoorwegovergang hoeft te worden gewandeld.
We lopen nu onder het spoor door.
Toren van Elst komt steeds dichter bij.
In Elst is het altijd druk en groot feest. De regenbui van vanmorgen was de enige vandaag, het publiek stond te juichen aan de kant.
Bij het Wapen van Elst is het altijd druk.
In Elst komen veel wandelaars voorbij, alle afstanden zijn weer samen.
Gezellige muziek.
We liepen een “bloempot” voorbij. Ook waren de 30 kilometers ondertussen aangesloten. Alle afstanden lopen vanaf Elst samen richting Nijmegen.
Er waren nog bouwvakkers aan het werk langs de route. Ze kregen vandaag veel aandacht. Of dachten ze misschien, vandaag werken en gelijk de Vierdaagse voorbij zien komen.
In Elst was ook het bekende toastje van Heinz. En nadat we een stukje verder liepen gingen we naar Valburg. Maar eerst bij de KNBLO-tent een peperkoek ophalen en de kuiten laten koelen met Perskindol. Dat geeft een heerlijk gevoel. Op naar Valburg.
Anton aus Tirol?
Na Valburg wordt weer de bekende Vierdaagsefoto gemaakt door Foto Modern. Soms ben ik benieuwd of die nog veel worden verkocht, je staat er met meerdere wandelaars op en met de huidige digitale camera’s kun je zelf ook goede foto’s maken.
Daarna liepen we verder richting Slijk-Ewijk. Langs een natuurgebied.
Tussen Slijk-Ewijk en Oosterhout hebben we nog even gerust, ondanks dat het rustpunt van de Gouden Kruis Dragers niet meer zo ver weg is. Maar een rust is altijd welkom, zeker omdat de eerste dag ruim 52 kilometer lang is.
Na een kleine tien minuten te hebben gerust liepen we verder richting Oosterhout.
In Oosterhout stonden veel supporters langs de kant.
Free Hugs voor de mannen.
Daar was de rust van de eerdergenoemde Vereniging Gouden Kruis Dragers. Daar kregen we iets te drinken en konden het zout aanvullen met nootjes en koekjes.
Gouden Kruisdragersrust.
You never walk alone.
In de verte de dijk.
Daarna de “beruchte” Oosterhoutsedijk richting Nijmegen. Al vlug zie je de spoorbrug liggen, maar dan is het nog een stukje verder. Maar er lag nog een brug dit jaar, alleen deze was nog niet af.
Er is er een jarig.
Op de dijk zien we de boomzager Jan van Vulpen. We zullen deze man en zijn reclame nog veel zien tijdens de komende Vierdaagse. Er is zelfs een promotieteam dat meewandelt. Er is echter maar één Jan van Vulpen, één Jan van Vulpen, soms staat hij links soms staat hij rechts wordt er dan gezongen.
Even later zagen we de bouw van de nieuwe Waalbrug, misschien dat we over een aantal jaren wel over deze brug richting Nijmegen wandelen.
De nieuwe Waalbrug in aanbouw.
Op naar de spoorbrug en Lent.
In Lent is er altijd weer muziek, alleen is het ook wel een beetje druk. Dus even iets rustiger wandelen, de Waalbrug kwam al in zicht.
De Waalbrug komt in zicht, Nijmegen zo dicht bij en toch nog zo ver.
Muziek in Lent.
Ik besloot door te wandelen en niet net voor de brug even te rusten.
De Waalbrug
Op de brug was een vrouw niet lekker geworden. Er was al hulp bij.
Nog een klein stukje door de stad en dan de finish.
Na de Waalbrug eindelijk het laatste stuk van deze eerste dag. Het stuk over de dijk en door het centrum valt ieder jaar toch weer tegen. In Nijmegen werden de wandelaars zoals gebruikelijk weer aangemoedigd voor de laatste meters. Ze zijn er bijna, klopt inderdaad, maar wel voor de eerste dag.
Nu al gladiolen?!
De Compeed dames.
Zou Marieke het gehaald hebben?
Na iets over vier te zijn afgemeld werd het kaartje voor de 2de wandeldag uitgereikt, de Dag van Wijchen. Deze dag was vorig jaar slechts 3 kilometer lang. Nu had ik geen last van de knie, dus ik ga er met goede moed aan beginnen. Maar even nog niet verder denken, steeds dag voor dag bekijken. Het lustrum moet wel gehaald worden, maar niet ten koste van alles.
Rustig liepen we terug naar de bus, douchen en daarna nasi eten.
Wat wel opgevallen is aan deze eerste dag is dat er best veel wandelaars wel hun startbewijs komen ophalen, maar vervolgens niet meer starten.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten