donderdag 22 juni 2017

Woensdag 18 juli 2012 (De Dag van Wijchen)

De Dag van Wijchen was aangebroken. Vorig jaar was ik hier nog heel enthousiast aan begonnen, maar moest na 3 kilometer de strijd al staken.
Niftrik, het plaatsje dat al sinds mijn eerste Vierdaagse een speciale plaats heeft gehad. Daarvoor nooit van gehoord, maar later ieder jaar al vlug te zien als we maandag richting Nijmegen rijden. 

Maar het zag er nu beter uit, want ik had geen last van de knie. Dus nadat we door de bus waren afgezet bij de Vereniging liepen we naar de start bij de Wedren. Bij de start ging het niet vlot deze dag, we konden pas om 4.33u worden gescand. Vele waren ondertussen naar een andere startplaats gelopen, waar het starten sneller leek te gaan. 
De tweede dag is begonnen. 

De wandeling liep de eerste uren richting Weezenhof en de stadsdijk. Bij de wijk Hatert stond weer een markt, waar voor €1,- drie bananen konden worden gekocht.   
Daarna doorgelopen naar de zuivelboerderij. Mijn broer die een sanitaire stop had gemaakt kwam iets later ook aan. 
Lekker uitrusten bij de zuivelboerderij. 


Ook een militair moet wel eens even rusten met zijn kameraden. 

Ondertussen besefte ik dat ik al verder was gekomen dan vorig jaar. De weg moest worden vervolgd naar Alvena, een klein dorpje in de buurt van Wijchen.  

Allemaal op weg naar Alvena. 

Go left go right go pick up your steps. 


Ook mijn broer is op weg naar Alvena. 
Hier werden de wandelaars zoals gebruikelijk weer aangemoedigd met applaus en muziek. Mijn broer liep ondertussen weer een beetje achter , ik besloot door te lopen tot de rustplaats net voor een winkelcentrum in Wijchen.

Want als je Alvena gepasseerd bent loop je bijna direct Wijchen binnen. En weer was aan diverse lantaarnpalen reclame bevestigd van onze bekende boomzager Jan van Vulpen. En ook stond er wat publiek langs de weg. Nog niet zoveel want dit was nog maar een buitenwijk van Wijchen.  


Op de plaats rust. (Ook even voor mezelf)  


Bloemetje in Wijchen. 
Voor iedereen die de borden heeft gemist, hier nogmaals de gegevens van boomzager Jan van Vulpen. 

Ik vond een muurtje en wachtte op mijn broer.


Veel wandelaars zijn in Wijchen aangekomen. 
Men in black. 

Ook een aantal rolstoelers doen mee aan de Vierdaagse. 





Die kwam even later ook aanlopen. Hij had wat last van buikkrampen.  
Soms zie je rare hoofddeksels en ook een ontsnappende "boef" 

Allemaal op weg naar de splitsing 40/50 kilometer. 
Na een minuut of tien te hebben gerust, besloten we de lus naar Balgoij en Niftrik te gaan lopen.
I'm with stupid. Maar is iedere wandelaar niet een beetje stupid? 
Voor mij dus de laatste maal. Al snel was de splitsing bereikt. We konden de 40 kilometer uitzwaaien en doorlopen naar Balgoij.

Balgoij werd snel bereikt. 
Centrum van Balgoij. 
Muziek

Wandelen in het land van Maas en Waal. 
Maar de lus richting Niftrik viel me dit jaar tegen. Hoewel ik er niet echt tegenop heb gezien, leek de lus (zeker richting Niftrik) langer te zijn. Natuurlijk is dat niet zo, maar het idee zat toch in het hoofd. 
Controle over 150m-200m 

En ook was er even geen muziek halverwege, ze waren net gestopt. 

Niftrik komt in zicht. 

Jan van Vulpen Action Team. 

Nog even over een onverhard stukje en Niftrik was (eindelijk) bereikt. 
Maar uiteindelijk werd Niftrik dan toch bereikt voor de laatste keer.   
Ik weet nog dat ik in 1995 nog nooit van Niftrik had gehoord toen ik voor de eerste maal mijn Vierdaagse liep. Niftrik is daarna altijd het kleine plaatsje geweest wat bij de Vierdaagse hoorde. En nu dus voor de laatste keer. We besloten even te rusten. 

Na een kwartiertje liepen we verder. Het grootste stuk van de lus is dan voltooid, op naar Wijchen voor de 2de maal vandaag. Maar nu naar het centrum. 
Net voor Wijchen besloot ik een broodje worst te nemen. Mijn broer had nog steeds wat problemen met de darmen dus hij besloot het even over te slaan.  
Toen ik het broodje op had gegeten en net het centrum van Wijchen had bereikt, kreeg ik wat buikkrampen. Dus maar even aansluiten bij een toilet. Dat gaf even een minuut of tien achterstand op mijn broer.  
Op naar het centrum van Wijchen. 

De 40 en 30 kilometer waren ondertussen ook weer aangesloten. Zeker het aansluiten van de 30 kilometer in het centrum leverde in het verleden nog wel eens problemen op. Dit jaar ging het goed.

Muziek om de wandelaars te begroeten.

Even de burgemeester van Wijchen op de foto zetten. 
Applaus voor alle wandelaars. 

Mijn broer wachtte even na het centrum, maar ik mistte hem toch nog. 
Even later waren we weer samen en liepen we naar Woerzik. Nog steeds met wat buikkrampen, maar na een tweede sanitaire stop in korte tijd was het gelukkig gezakt.  
Na nog even te hebben gerust konden we richting Beuningen lopen.

We kunnen nog dansen na 1½ dag.  
Over een klein stuk nieuw parcours sinds vorig jaar, maar voor mij de eerste keer. Het bleek een ruimere weg, dat wel een verbetering moest ik constateren. En je was ook sneller bij de weg richting Beuningen.


Omdat de KNBLO-tent een stuk van de weg afstond besloten we deze over te slaan. In Beuningen was er ook een rust van de Gouden KruisDragers. 

Toen we ongeveer halverwege richting Beuningen liepen, zag mijn broer een jongen lopen die de Vierdaagsehorloges verkocht (voor €5,-) Hij besloot er één te kopen. Een jaar of vijf terug kreeg ik een verzoek hiervoor reclame te maken op mijn website. Toen ik vroeg wat er eventueel tegenover zou staan, bleef het stil. Omdat het verzoek een beetje dwingend was, besloot ik het niet te doen. 

Zelfs bovenop de auto's werd er gejuicht. 


Nog even zitten net voor Beuningen. 
Langzamerhand kwamen we daadwerkelijk in Beuningen aan. 
Hier waren weer Free Hugs te krijgen, zowel voor de mannen als voor de vrouwen. Alleen was deze keuze voor een aantal op deze Roze woensdag moeilijker.  

Gaan we toch voor de man als man of voor de vrouw als vrouw. En was hieraan gedacht door de Free Huggers? Bij de man stond toch echt “Ik ga voor de vrouwen” en bij de vrouw “Ik ga voor de mannen”, een sticker van de EK-actie van AH.  
Even de voetjes afkoelen tijdens het spelen van muziek. 

Ook in Beuningen was er weer veel publiek, de wandelaars werden enthousiast onthaald.  
Toeteren. 
Nog 100m
Al snel waren we bij het rustpunt van de Gouden Kruis Dragers. Even wat drinken en kletsen hoe het allemaal gaat. Het gaat goed, al wordt de 2de dag na Beuningen altijd wel wat zwaar. Het is zo’n moment van “We zijn weer bijna in Nijmegen” en “We moeten nog 2 dagen”.   

Even later kwamen we een wandelaar uit Breda tegen. Hij liep dit jaar voor de laatste maal de 40 kilometer en was erg blij (evenals mij) dat hij volgend jaar een kortere afstand moet gaan lopen. Mijn broer en ik lopen een stuk met hem mee. Elkaar helpen om de laatste kilometers te slechten. 
Zang voor de wandelaars. 

De kleur roze kwam al steeds meer in beeld. 

Daar bij die molen. 
Weurt, de sluis (en dus Nijmegen) komt in zicht. 
Zodoende kwam de sluis bij Weurt al snel in zicht. Nog even een stukje en de gezellige Kanaalstraat wordt gepasseerd. Maar dan is het nog ongeveer 4 kilometer.

Even op de foto met de oranje hoeden. 

Sluis Weurt 

Even langs de DAR wandelen, richting de Kanaalstraat. 
In de Kanaalstraat rusten we altijd nog even. Genieten van de muziek en moed opdoen voor de laatste kilometers. 




Deze wandelaar is geheel in het roze gekleed. 

Swingen met een drankje voor de wandelaars.  
Een muziekje erbij en de sfeer is weer uitstekend.  

Ook aan de kant zijn er supporters in het roze gekleurd.  

Daarna verder door het Waterkwartier richting de Waalkade. 

Ook werd er voor de wandelaars door toeschouwers diverse versnaperingen uitgedeeld. 
Steeds meer roze. 


Opeens staat er een man met een blauw pak te wijzen. Ik zet hem op de foto en hij loopt een stuk met mij mee. Ik vraag om niet te hard te gaan lopen, hij begrijp het.  




De spoorbrug. 


Ook op de alternatieve route stonden vele supporters. 
Het eerste stuk over de Waalkade konden we (door mogelijke verzakking) niet op, dus we moesten door enkele andere straten. Met een vervelende ondergrond zo na bijna 50 kilometer. 

Toch nog een stukje de Waalkade over. 
Maar gelukkig waren we snel op het andere gedeelte van de Waalkade.  

In de verte het reuzenrad. 
Pilsje drinken langs de kant. 
Ik besloot hier ook nog even te rusten, ik had nog tijd genoeg om binnen te komen. Niets forceren, de 15de succesvolle Vierdaagse was mijn doel. Mijn broer was al wat vooruit gelopen. 
Vele wandelaars kwamen voorbij op de Waalkade. En ook waren er veel toeschouwers. De Rode Kruisboot Henry Dunant lag ook aan de kade. 
Zittend aan de kant op de Waalkade kijken naar de vele wandelaars, die bijna op de helft zijn van deze Vierdaagse.


Na een minuut of tien liep ik verder voor het laatste stuk.

Nog een klein stukje te gaan. 

De Roze Woensdagactiviteiten kwamen eraan. Vele wandelaars en supporters waren in het roze gekleed. Met muziek en aanmoedigingen werden de wandelaars begeleid tijdens hun laatste kilometer.   




De Waalbrug, deze keer hoeven we er niet overheen. 

Ook in het centrum was muziek. 

Het was een vrolijke boel,  ... 
En erg veel roze. Het was Roze Woensdag. 

Even aanmoedigen voor de laatste kilometers. 

... wandelaars konden onder een boog gevormd door mensen doorwandelen. En het was nog maar de tweede dag. 

Joost doet ook mee aan de Roze Woensdag. 

Bennie Solo 
Zodoende was de finish snel bereikt. De tweede (en voor de meeste saaiste) dag zat er weer op.  

Morgen volgen de Zevenheuvelen van Groesbeek. En die vervelende lus bij Ottersum. Gelukkig voor mij voor de laatste maal.  
Even uitrusten 
Na even te hebben gerust liepen we richting de bus. In Beek besloten we eerst even te eten. Een frietje met een overheerlijke gehaktbal was ons avondmaal. Daarna douchen, even TV-kijken en wederom vroeg gaan slapen. We zijn op de helft.
 

Vergeet mijn gastenboek niet:
CoolFronsenhttps://www.tboek.nl/gastenboek/tinykouters/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten