Dinsdag 21 juli 2009 De dag van Elst

 

De eerste ochtend is het altijd spannend. Hoewel we slechts 2,5 kilometer van de start sliepen was de afstand toch net te ver om te voet heen en weer te lopen. Dus we namen de bus. Bij de bus stonden al twee Nederlandse jongens en een Engelse jongen. Tegen hen was gezegd dat de bus om 3.38u zou komen, tegen ons was gezegd dat de bus een minuut of zeven voor vier zou komen. Dat gaf wat verwarring en vooral de Engelse jongen werd erg zenuwachtig. Hij zei steeds “I’ll call a cap”. Gelukkig kwam de bus zodat we iets over vier uiteindelijk bij de Wedren aankwamen waar we in de rij moesten aansluiten.

Nadat we iets voor half vijf daadwerkelijk aan deze Vierdaagse begonnen liepen we richting de Waalbrug. Lent was de eerste plaats waar we doorheen zouden wandelen. Net voor Lent maakte ik deze foto, waar iedereen van zou denken wat is dat nu voor een foto. Maar het ging om het woord “belasting”. Deze week verwachtte ik de uitslagen van mijn MBA-examen en het zou van de module “belastingwetgeving” afhangen of ik geslaagd zou zijn. Vandaar deze foto.  

Uiteraard was Lent ook weer vroeg wakker, de muziek klonk reeds en ook de Begoniastraat was weer versiert. Alleen bleef de Lent opmerking uit. (Lent-opmerking : Eerste opmerking waarom we hartelijk moeten lachten nadat de Vierdaagse is begonnen. De eerste uren zijn vaak nog in een toestand van slaapwandelen).  

Daarna ging de tocht verder richting plaats twee, Bemmel. Hier arriveren we steeds iets over zessen. Hier zagen we ook de marsleider Johan Willemstein. Hij werd geïnterviewd.  

Al snel waren we Bemmel weer voorbij gewandeld. De volgende plaatsen was Huissen, waar de man die op Koninginnedag tegen de naald in Apeldoorn was gereden had gewoond. Maar voor we daar waren rustten we nog even op het vaste plek. Er zaten al ongeveer 2½ uur op. 

Maar na een minuut of tien vervolgden we onze weg weer richting Huissen. Ondertussen had mijn moeder ook gebeld dat ze gestart was.

In het centrum van Huissen was de controle. Dit gaf een aardige opstopping en enkele agenten besloten de polonaise in te zetten. Maar nadat de controleknip was ontvangen werd het weer wat rustiger en konden we verder wandelen in het gezellige Huissen.  

Daarna liepen we richting Arnhem-Zuid.   

Toen we het Gelderdome passeerden kwamen we in Elden aan. Hier hebben we weer even een rust genomen. Ik had een zuurtje gekregen en daarna begon mijn gehemelte te bloeden. (scherp stukje). Daar bleek ik wel een tijdje last van houden dat ik bloed in mijn mond had. Maar gelukkig geen bloed of blaren onder de voeten.  

Op de weg naar Elst werd mijn broer (in het kader van 4Daten) aangesproken door Barbara van omroep Gelderland. Hij vertelde dat hij nu verwachtte meer vrouwen tegen te komen nu de 40 kilometer weer aan ging sluiten. 

In Elst was het druk en uit de telefoontjes bleek dat mijn moeder nog voor ons liep. Het ging goed zei ze.  

Net na Elst hebben we weer even gerust, het was ondertussen bijna middag geworden. Mijn moeder liet weten dat ze in Valburg zat, dat was de plaats waar we nu naar toe zouden lopen.  

Nadat ik Valburg was gepasseerd zag ik Ronny Tober, die aan een medewandelaar beloofde dat hij zijn schoonmoeder, die een grote fan was zou gaan knuffelen. En inderdaad werd dit even later ook echt gedaan. We kwamen aan bij de KRO-tent.  

Bij de KRO-tent aangekomen zagen we dat ons Ma ook al was gearriveerd . Het ging goed zei ze maar ze had het op het gemak gedaan. Omdat wij nog even wilden rusten bleef ze ook nog even zitten. We besloten met z’n drieën naar Nijmegen terug te wandelen. Rond kwart over één liepen we verder richting Slijk Ewijk. 

Hier besloten mijn broer en ik even naar het toilet te gaan. Mijn moeder zou wachten. Maar toen we terug kwamen was mijn moeder ook in de ondertussen langer geworden rij aangesloten. We hadden besloten om rond twee uur even te kijken hoe lang de rij nog was en dan te besluiten eventueel toch maar door te lopen. Maar er waren nog maar twee dames voor ons Ma. Toen ik amper buiten was werden we naar binnen geroepen. Ons Ma was flauwgevallen in het toilet. 

Eigenlijk wist ik toen al wel hoe laat het was. Dit was het einde van de Vierdaagse voor ons Ma. Zeker toen het wat langer duurde voor ze weer bij kwam. Ze werd in een wat minder benauwde omgeving gelegd en er werd een ventilator geregeld. Er werd ook al geadviseerd om even iets te drinken en iets te eten, ondanks dat ze daar geen trek in had. Ze besefte zelf ook dat het voorbij was. 

Dus om iets over half drie moesten we ons Ma achter laten om zelf te proberen de eerste dag toch nog maar uit te lopen. We hadden overigens nog wel voldoende tijd, zeker omdat het minder druk was geworden op het parcours.

Oosterhout was dan ook snel bereikt, maar de schrik zat er toch wel een beetje in. Ik had (bij het dorpshuis waar mijn moeder was flauwgevallen) een broodje en wat drinken gekocht. In Oosterhout waren we een van de laatste die zich meldden met de Gouden Kruis Dragers. Maar er was nog voldoende te drinken. We hebben er even ons verhaal gedaan en liepen daarna verder over de Oosterhoutsedijk richting Lent. 

Op de dijk was het ook rustig, zodat je goed kon doorlopen. En halverwege werd water uitgereikt.  

Net voor Lent bleef ik nog even kijken naar de foto van Rein Kussy, die 18 juli 2006 tijdens de warme eerste (en laatste) dag van de Vierdaagse op deze plaats is overleden. Net voor Lent was er nog een controle (zodat ons Ma dus echt een knip zou missen).

Rond kwart over vier liep ik over de waalbrug Nijmegen weer in. En om 16.37u kon ik me afmelden. Al met al hadden we ongeveer 45 à 60 minuten verloren in Slijk-Ewijk, maar ik heb nooit het idee gehad dat ik niet op tijd binnen zou zijn. 

We liepen gelijk richting de Rode Kruispost. (mijn broer moest toch weer even zeggen dat ik wel zou weten waar die was vanwege 2002) Mijn moeder moest nog even worden opgespoord, maar ze kon direct mee. Ze was nog wel even onderzocht door een arts, maar het bleek gewoon een flauwte te zijn geweest. Wat een triest einde van deze Vierdaagse voor haar, zeker omdat ze later zei dat ze de andere dagen best weer wel fit was.

Ik ging bij de internetstand nog even kijken of er al iets bekend was van de MBA-uitslagen, maar dat was niet zo. Ik had het ook niet verwacht.   

Vergeet mijn gastenboek niet: