Ons Ma had besloten om naar huis te gaan en we hebben gevraagd of wij dan (zoals ook oorspronkelijk de bedoeling was) op het 2-persoonsbed konden slapen. We waren alleen akkoord gegaan met de hoogslaper + het lager slapen om mijn moeder te ontzien. En in eerste instantie was dat ook goed. Maar daarover later meer.
De wandeling ging zoals gebruikelijk eerst een heel stuk door Nijmegen richting Weezenhof. Daarna waren we snel bij de stand waar we steeds drinkyoghurt kopen. We hadden ondertussen al bijna 2 uur gewandeld.
Het begon even te regenen maar voordat we weer verder wilden lopen was het eigenlijk al weer droog. Dus de poncho kon ook weer snel uit. We liepen richting Alverna en zagen daar een man met een trompet.
De gehele dag zagen wij hem met verschillende bandjes meespelen. Wel een leuke invulling van je wandeling en ook leuk voor de medewandelaars.
Daarna verlieten we Wijchen weer. We zagen nog het bordje “Tot zo”. Nou dat zo was voor ons nog wel een uurtje of drie weg.
We waren daarna al snel bij de splitsing van de 40 en 50 kilometer aangekomen en deze was dit jaar echt goed aangegeven. Toch maakte ik een schatting dat ik tien 40-kilometerwandelaars zou tegenkomen die toch op de 50-kilometerroute zaten. In Balgoij is er vaak een controle en dan hebben ze het in de gaten. Enkele medewandelaars telden ijverig mee. Uiteindelijk kwam ik op 13 (is dat toeval??? Wij lopen voor de 13de maal)
Na de controle in Balgoij werd de weg vervolgd naar Niftrik. Nog maximaal 4 keer dacht ik en voor mijn broer nog zeven keer. En toch vind ik deze lus minder erg dan de lange lus die tot 2005 moest worden gewandeld tijdens de derde dag. (Middle of knowhere)
En daar liep weer de man met de trompet.
Ook het feit dat we helemaal tot de spoorbrug moesten lopen doet daar niets aan af.
Daarna nog een stuk over wat onverhard terrein, maar het tunneltje (en Niftrik) kwam weer snel in zicht.
Iets voor tien konden we weer genieten van de rust in Niftrik. Even wat drinken en genieten van de wandelaars die voorbij liepen. Na Niftrik werd de wandeling vervolg richting Wijchen.
En omdat je al snel naast het spoor loopt is dit het prettigste gedeelte van de lus. Net voor het eind van de lus kocht ik nog mijn broodje knakworst, een traditie.
Even later liepen we het centrum van Wijchen in en mijn broer belde dat hij een sanitaire stop ging maken. Omdat ik dat ook moest ging ik het eerste café binnen. Daar stond mijn broer. We letten wel even op dat we het niet te warm kregen. En we bleven keurig in de rij staan. Tegen een andere man werd gezegd dat hij wel door mocht lopen, maar toen klonk er protest van ons. Ook een aantal vrouwen zeiden, dan mogen hun eerst want ze staan ook netjes in de rij. De man liep geïrriteerd weg.
In het centrum van Wijchen was het gezellig, maar al snel liepen we richting Woezik. Hier zouden we even rusten en daarna verder lopen naar KRO-post die niet veel verder was.
En we zagen ook vrolijke supporters langs de kant staan in Wijchen.
Wordt Druten Vierdaagsestad in 2016?
Zo rond het middaguur had mijn moeder die ondertussen al thuis was gebeld, en ze zei dat er een briefje bij het gastgezin op onze kamer was geplakt waarop stond dat we op de kamer moesten blijven. (Ondanks de eerdere toezegging, dat hadden we echt alle drie echt gehoord.) Daarom besloot ik bij de rust in Woezik om maar eens te informeren. En ineens was het verhaal heel anders , wij hadden de optie geaccepteerd en dat ons Ma nu weg was, bleek er ineens nergens meer over te praten. Omdat wij dat natuurlijk niet wilden accepteren hebben we even de slaapbemiddeling gebeld, die nog een poging heeft ondernomen. Maar er werd letterlijk gezegd dat het nu ons probleem was. We hebben nog even overwogen om te verkassen, maar na zo’n zware 2de dag, waarbij we ook nog eens tot na zessen moesten wachten tot we terug zouden kunnen met de bus was dat natuurlijk geen optie. We besloten met tegenzin de laatste dagen maar gewoon te blijven, maar de sfeer was wat mij betreft ernstig verpest. Dit was me in de 15 jaar dat ik meeliep met de Vierdaagse nog nooit gebeurd.
Door de consternatie dacht ik na de controle dat mijn Vierdaagse voorbij was. Ik miste namelijk mijn knipkaart. Gelukkig was mijn broer nog bij zinnen en stelde voor even terug te lopen. Dat was niet nodig want toen ik in mijn broekzak voelde was de kaart weer terecht. Gewoon vergeten in de houder te stoppen.
Maar genoeg over dit voorval, we waren in Wijchen en ondertussen had ook John de Mooij (die in 1995 samen met mij de 1ste Vierdaagse heeft uitgelopen) gebeld. Al snel kwamen we ook weer in de buurt van de KRO-tent. Door de spanning van het eerdergenoemde voorval (ik ben zelfs bang geweest dat we buiten werden gezet.) kwam er wat eten naar buiten en ook later was mijn eetlust niet optimaal. Gelukkig knapte ik toch weer wat op en liepen we verder naar Beuningen.
We belden ook nog even met de slaapbemiddeling dat we toch maar bleven. In Beuningen aangekomen besloten we door te lopen naar de stand van de Gouden Kruis Dragers. Die was ongeveer 500m verder dan waar we normaal zouden rusten. Hier konden we weer even bijkomen voordat we richting Weurt zouden wandelen. Overigens was hier de route ingekort zodat we al sneller op de weg richting Weurt aankwamen.
Nadat we door Weurt waren gelopen, kwam de sluis en de Kanaalstraat al in zicht. Hier stonden ze van SBS6 wandelaars te interviewen.
We hadden de vlaggen in de Kanaalstraat al enkele dagen zien hangen als we naar de bus liepen. Maar nu moesten we het laatste stuk echt wandelen. De kleur begon al een beetje roze te worden want het was namelijk Roze woensdag.
Het laatste gedeelte van deze dag liep over de Waalkade. Dit jaar stond er geen controle. Daarna werd de kleur steeds meer roze.
We bereikten de finish. Een prettig gevoel dat de 2de dag was gehaald, maar toch een wat naar gevoel over onze slaapplaats.
Natuurlijk moest er na afloop even gekeken worden of de examenuitslagen van mijn MBA-examens al gemaild waren. Vandaag zou het kunnen. Maar helaas moest ik nog even wachten.
Nadat we Alverna waren gepasseerd kwamen we al snel in Wijchen aan. Helaas is daar voor het 2de jaar een grote rustplaats verdwenen zodat we besloten iets verder even te rusten. Even weer een minuut of tien zitten en de voeten ontlasten.
We gingen (omdat we voor 18.00u toch niet met de bus terug konden naar het Waterkwartier) nog even zitten bij stationzicht (tegenover het station verrassenderwijs). Ik heb daar alleen een kom soep op en wat gedronken.
Bij het gastgezin heb ik nog wat fruit gegeten. Had ik toch nog iets binnen.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten