Vierdaagse

Bron : www.gelderlander.nl  4 oktober 2006
Woensdag, 4 oktober 2006 - Was de Nijmeegse Vierdaagse de organiserende stichting niet boven het hoofd gegroeid? In die vraag balden zich afgelopen zomer ontzetting en frustratie over de dramatische afloop van de negentigste editie van de voettocht samen. En laten we eerlijk zijn: ook op deze plaats is twijfel geuit of complexiteit en impact van het evenement zich nog wel verdroegen met het bestuur van ‘amateurs’.
Twee onderzoeksrapporten liggen nu op tafel, waarvan er een – dat van de commissie-Hermans – over de besluitvorming rond de eerste en tevens laatste wandeldag gaat. En nee, de suggestie van falende bestuurders vindt daarin geen bevestiging. Van apert verkeerde beslissingen of grove nalatigheid is geen sprake geweest.
Nu moet de hype van kritiek en verguizing ook niet worden ingeruild voor een hype van hosanna. De onderzoekers vragen zich af waarom op de fatale middag van 18 juli wel werd besloten militairen te ontslaan van de eis tien kilo bepakking mee te zeulen, terwijl burgers slechts de aanbeveling kregen geen rugzak te dragen en de afstanden niet werden bekort. Onzorgvuldig, in termen van de eigen protocollen, heeft het bestuur niet gehandeld, maar veel inlevingsvermogen heeft het nu ook weer niet aan de dag gelegd.

Van belang in dit verband is de observatie dat de ellende zich vooral heeft voorgedaan onder de (minder geoefende) lopers van de 30 kilometer. Volgens Hermans c.s. zou juist die afstand bij hitte, hoge luchtvochtigheid of smog moeten worden ingekort. Zo’n aanbeveling richt zich op de toekomst, maar laat niet na een licht te werpen op het gebeurde. Hetzelfde geldt voor het advies aan het bestuur een meteoroloog in dienst te nemen en meer werk te maken van voorlichting van de deelnemers. Waarom moet daartoe geadviseerd worden?

Hardere noten worden in verhouding gekraakt door de onderzoekscommissie van de gemeente Nijmegen. Er zijn op die zwarte julidag te laat extra hulpdiensten ingezet, concludeert die. De GHOR (Geneeskundige Hulp bij Ongevallen en Rampen), die de regie voerde over de hulpverlening, schoot tekort.

De voorstelling dat het drama van 18 juli de beperking van ‘amateur-bestuurders’ duidelijk maakt (en om ‘professionalisering’ schreeuwt), wordt er zo in geen geval geloofwaardiger op.

Dat geldt uiteindelijk ook voor het beeld van wandelenthousiasten als slachtoffer. Terecht benadrukt de commissie-Hermans hun eigen verantwoordelijkheid.